Chapter 1

987 คำ
"ทิวจ๋าบลูเลมอนโซดาได้แล้วจ้า " ทิวลิปรับไปแล้วก็ดูดไปจนครึ่งแก้วแล้วก็เดินออกไปจ่ายเงินตรงเคาร์เตอร์แล้วก็เดินออกไปเลย อ่าว ทิ้งกันเฉย  "ทิวลิปรอเค้าด้วยยยยย " ฉันวิ่งตามไปกอดแขนเขาทันที เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินไปเรื่อยๆแล้วก็ยอมให้ฉันกอดแขนเขาไว้  " สองผัวเมียคู่นี้หายไปไหนกันมา" เดินกลับมาที่ร้านก็เจอพัชชากับไอน้ำมองหน้าเราสองคนยิ้มๆ "ผัวเมียพ่อง!!!!!! กูหิวเร็วๆ" ฉันยิ้มออกมากับท่าทีเกรี้ยวกราดของเขา ฉันยังงงกับตัวเองอยู่เลยว่าฉันรักเขาไปได้ยังไงทั้งๆที่ปากร้ายใจร้ายกับฉันขนาดนี้อ่ะ "แล้วจะกินอะไรละ น้ำว่าไงกินไร" ไอน้ำทำหน้าคิดเล็กน้อยก่อนจะหันมามองหน้าฉัน "แกกินอะไรไอ้ปลา" ฉันยิ้มออกมาโดยไม่คิดเลย " อาหารญี่ปุ่นนนนนน" "ว่าแล้วเชียว ฮ่าๆๆๆ มึงนี่ได้เมียดีสุดๆอ่ะไอ้ทิวลิปกูละอิจฉา" "โชคดีกับผีนะสิ แล้วนี่ก็ไม่ใช่เมียกู"  ทิวลิปเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินนำไปเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง ก็ของโปรดเค้านั้นแหละ ฉันเก่งฉันจำได้หมด อิอิ  "สวัสดีค่ะสี่ท่านนะคะเชิญทางนี้เลยค่ะ" ฉันเดินกอดแขนทิวลิปไว้อย่างหวงแหนสุดๆ ชิ!!! อย่ามามองว่าที่สามีฉันด้วยสายตาอยากจะกลืนกินแบบนั้นนะ "ฉันอึดอัดปล่อยแขนก่อนได้ป่ะ" เขาถอนหายใจใส่ฉันเหมือนจะหงุดหงิด ฉันสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆก่อนจะนั่งลงข้างๆเขาแต่ฉันยังไม่ยอมปล่อยแขนเขาหรอกนะ " ก็ปลาหวงอ่ะ ดูพนักงานมองทิวสิปลาไม่โอเคแล้วนะ" ฉันเริ่มทำหน้าบูดบึ้งจนเขากุมขมับเหมือนจะเครียดสุดๆ "มันจะเยอะไปแล้วนะฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยเธอจะมาทำตัวอย่างกับเป็นเมียฉันแบบนี้ไม่ได้!"  "แต่ปลารักทิวปลาหวงทิวอ่ะ ปลาไม่อยากให้ทิวมองคนอื่น แล้วก็ไม่อยากให้คนอื่นมามองทิวด้วย" "รำคาญวะแม่ง! ไอน้ำคราวหน้าอย่าเอายัยนี่มาด้วยนะฉันปวดหัวไม่ไหวจริงๆ " ไอน้ำกับพัชชาเริ่มหน้าซีดเมื่อฉันกับทิวลิปเริ่มมีปากเสียงกัน ใครจะมามองว่าที่สามีในอนาคตของฉันไม่ได้ "ก็ปลาแค่หวงทิวอ่ะ ถ้ามันทำให้ทิวไม่พอใจปลากลับก็ได้ ฮึกๆ กลับก่อนนะพัชชา ไอน้ำ" พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินร้องไห้ออกมาจากตรงนั้นมันเจ็บนะที่เขาพูดจาเหมือนไม่อยากเจอฉันมันเจ็บ เจ็บมากๆด้วย เขาเป็นรักแรกของฉัน ทุกครั้งที่ฉันต้องมารับรู้ว่าคืนไหนเขานอนกับใครบ้างมันหน่วงในใจสุดๆแต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ จนวันหนึ่งฉันตัดสินใจที่จะมาบอกรักเขามาตามตื้อเขาแบบนี้ ฉันต้องทำใจมาเป็นปีๆกว่าจะมาเป็นอีโง่ที่ตามผู้ชายต้อยๆทั้งๆที่เขาไม่เคยจะชายตาแล ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้แย่มีแต่ผู้ชายมาจีบมีแต่คนบอกว่าฉันสวยจะลดคุณค่าตัวเองมาตามเขาแบบนี้ทำไม ฉันทำถึงขนาดนี้แล้วทำไมเขายังไม่คิดจะเปิดใจมองฉันบ้างเลยเหรอไง  "ฮึก! เมื่อไหร่ฉันจะเลิกรักเขาซักที ฮือๆ" ฉันออกจากร้านอาหารญี่ปุ่นแล้วเดินมาเรื่อยๆมานั่งตรงหน้าห้องน้ำ "ฮึก! ทำไมเจ็บ ทำไมต้องเจ็บด้วย ฮือๆๆ" ฉันไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ออกมานานแค่ไหน ไม่รู้ว่าใครมองฉันบ้างลืมไปเลยเนาะว่านี่มันห้าง ฉันปาดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ทิวลิป " ทิวลิป ฮึกๆ ปลาขอโทษที่ทำให้รำคาญนะ ฮือๆๆ" เขากอดอกมองหน้าฉันนิ่ง "จะกลับมั้ย" ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นไปกอดเขาแน่น "ปลาขอโทษนะ ฮือๆๆ" "หยุดร้อง เสื้อฉันเปียกหมดแล้ว" ฉันผละออกจากเขาก่อนจะปาดน้ำตาให้แห้ง แล้วสบกับเขาที่มองหน้าฉันแต่ไม่รู้คิดอะไรอยู่ " ปลาขอโทษนะ " " ไอน้ำบอกว่าเธอไม่ได้เอารถมา" ฉันพยักหน้าเบาๆ " ตามมาจะไปส่ง วุ่นวายจริงๆ" ฉันยิ้มออกมาทันที แล้วรีบวิ่งเดินไปอยู่ข้างๆเขาก่อนจะไปกอดแขนเขาไว้แน่น เขาก็ไม่ได้สะบัดออกนะยอมให้ฉันจับด้วย  "ขอบคุณนะทิวลิป ปลารักทิวที่ซู๊ดเลยยย" "หยุดพูดได้ละหนวกหู" "ก็แค่อยากบอกนี่นา" @คอนโด "ทิวลิปไปกินน้ำที่ห้องปลามั้ย" อร๊ายยย นี่ฉันกำลังชวนผู้ชายเข้าห้องใช่มั้ย เขาทำหน้านิ่งๆไม่ยอมพูดอะไร "ทิวอ่ะพูดอะไรหน่อยสิ" "ลงไปได้ละ ง่วง" ฉันยิ้มออกมาทันที " งั้นไปนอนห้องปลาสิ หลับสบายน้าหมอนนุ้มนุ่มแหนะ" ฉันเอ่ยออกไปแต่เขาไม่เล่นด้วยกับฉันอ่ะ  " ลงไป" ฉันสะบัดหน้าอย่างงอนๆก่อนจะฉวยโอกาสขโมยหอมแก้มจากเขา จุ๊บ "เห้ยยยยย" "รักนะคะทิวลิปของปลา " ฉันในตอนนี้หน้าแดงด้วยความขวยเขินพอๆๆๆ ไม่ไหวแล้วฉันนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว เขินนน ฉันรีบเปิดประตูลงรถไปทันทีหัวใจยังเต้นแรงอยู่เลย โอ๊ยยย ทำไมเขาถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจฉันมากขนาดนี้เนี้ย แล้วเมื่อกี้ฉันทำอะไรลงไป
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม