Chapter 11

1301 คำ

ก่อนหน้านั่น............ "ค่ะเพื่อนกันค่ะ หนูขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะรู้สึกเหมือนจะปวดท้อง" ผมมองตามลูกปลาที่เดินออกไปจากตรงนั้น ผมเงยหน้ามองแม่ผมที่ตอนนี้จ้องหน้าผมเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง "ลูกปลาไม่ได้คิดกับลูกแค่เพื่อนแน่นอน แน่ใจเหรอว่าเพื่อนกัน" แม่ผมเอ่ยถามขึ้นซึ่งเล่นเอาผมถึงกับชะงักไป " คือว่าผม" " เราไปบอกเขาเป็นเพื่อนแบบนั้นเป็นแม่ แม่น้อยใจมากนะ เราไม่ได้รักเขาแล้วกั๊กเค้าไว้ทำไม" ผมถอยหายใจออกมาเหมือนจะระบายอารมณ์ที่มันตีกันภายในใจ " ผมกับลูกปลาเป็นเพื่อนกันครับ หมายถึงเมื่อก่อน แต่ว่าตอนนี้" "มากกว่าเพื่อนแล้วใช่ไหม" "ครับแม่ ผมแค่ไม่แน่ใจอะไรบางอย่าง" ผมบอกออกไปแบบนั้น คือเรื่องมันซับซ้อนมากผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีผมก็คิดว่าผมเริ่มชอบลูกปลาขึ้นมาแล้ว แต่ว่าบางอย่าง "ถ้าลูกไม่ชัดเจนกับเขา วันหนึ่งถ้าเขาทนไม่ไหวแล้วเขาไปจากลูกโทษใครไม่ได้นะ ต้องโทษตัวเองที่รู้ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม