“พี่เจได”
ขณะที่มิรินกำลังตั้งท่าจะเดินไปที่ตึกคณะก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเจไดกำลังยืนมองเธออยู่ไกลๆ จึงรีบวิ่งไปหาเขาทันทีเพราะเห็นเจไดกำลังตั้งท่าจะหันหลังเดินหนีเธอ
“เดี๋ยวก่อนสิคะพี่เจได พี่จะไปไหนคะ”
เมื่อวิ่งมาถึงเจได มิรินก็รีบจับแขนเขาไว้แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจไดสะบัดแขนเธอออกทั้งๆ ที่เขาไม่เคยทำแบบนี้กับเธอมาก่อน
“ปล่อย อย่ามายุ่งกับฉัน”
มิรินคิ้วขมวดขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินเจไดพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“พี่เป็นอะไรคะ อารมณ์ไม่ดีมาหรอ”
มิรินเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“เธอจะมาสนใจเรื่องของฉันทำไม ไปสนใจผู้ชายที่เธอพึ่งกอดแขนเมื่อกี๊สิ”
เจไดหันไปพูดกับมิรินด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“หืม หมายถึงพี่ม่อนหรอคะ”
มิรินเอ่ยถามเจไดด้วยความสงสัย
“หึ เรียกเหมือนสนิทกับมันมากเลยนะ”
เจไดพูดใส่มิรินพร้อมกับยิ้มมุมปากใส่เธอในใจยิ่งรู้สึกโกรธมากเมื่อได้ยินเธอเรียกเพื่อนสนิทตัวเองอย่างสนิทส
