“ฉันเจอเขาตอนที่ไปปารีส” ลีนายอมเปิดปากครั้งแรก ความลับที่เก็บงำไว้พรั่งพรูออกมา “ฉันมันโง่เอง ที่คิดว่าเขารู้สึกพิเศษต่อกัน เหมือนที่ฉันรู้สึกกับเขา แต่ความจริงแล้วไม่ใช่แบบนั้นเลย” น้ำตาเม็ดเล็กๆ ไหลกลิ้งผ่านร่องแก้มเมื่อย้อนนึกถึงความหลัง ความจริงที่ทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตายเพราะความรักไม่สมหวัง กุมภาก็แค่สนุกกับความสดใหม่ของเธอ เขาพรากสิ่งล้ำค่าในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งไป เพื่อสังเวยความกำหนัดของเขา และปลอบประโลมเธอด้วยคำพูดหวานๆ ที่เคลือบด้วยยาพิษ กว่าจะรู้ตัวว่าหลงงมงายจนโงหัวไม่ขึ้น ลีนาก็ไม่เหลืออะไรไว้ให้ภูมิใจอีกต่อไปแล้ว วันที่เหมือนชีวิตนี้สูญสิ้นทุกอย่าง คือวันที่ชายผู้นั้น สลัดเธอทิ้งไม่ต่างจากเศษผ้าริ้วเก่าๆ เปื่อยๆ
“คุณกุมหมายความว่าไงคะ ลีนาไม่เข้าใจ” สองอาทิต์ที่ชายผู้นี้ปฏิบัติกับเธอประหนึ่งคนรักที่เขาเทิดทูนสุดหัวใจ จู่ๆ ภัยร้ายก็คืบคลานเข้ามา เมื่อเขาพาผู้หญิงอีกคนเข้ามา
