“ดีมั้ย?” เสียงปนหอบกระซิบถามริมใบหู
ลีนาส่ายหน้าแล้วก็ต้องเบิกตาโต เธอเตรียมจะกระถดตัวหนี เขาเริ่มขยับโยกร่างกายอีกครั้งแล้ว ผู้ชายคนนี้อันตรายมากกว่าที่เธอประเมิณไว้เสียอีก
มันคือฮึกเหิมที่หยุดไม่ได้ กุมภาตะโกนในใจ เขาไม่มีทางปล่อยลีนาหลุดมือไปอีกครั้งแน่ๆ
ลีนาหลุบเปลือกตาลง พร้อมกับพร่ำเรียกชื่อบุตรสาวในใจ เธอทนได้ เธอทนไหว แค่เสียตัวอีกครั้งเธอคงไม่ถึงตายหรอกนะ
บทที่10.โป๊ะแตก...
เมื่อได้บางอย่างสมใจ จรัญก็พาครอบครัวของเขากลับ ไม่แยแสสักนิดว่าสิ่งที่ได้มาลีนาใช้อะไรแลก เธอถอนใจแรงๆ ยกมือปาดคราบน้ำตาข้างแก้ม ป่วยการร้องไห้ให้กับคนที่ไม่เห็นค่า ถือเสียว่าเธอชดใช้บุญคุณบิดาในชาตินี้จนหมดแล้ว คงไม่มีอะไรต้องเกี่ยวพันกันอีก
“ลาก่อนค่ะ”
ลีนาเดินลากขากลับเข้าห้องนอน เอนหลังนอนมองเพดาน จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ตั้งแต่ลืมตาตื่นจนถึงตอนนี้เธอยังไม่แตะอาหารสักนิด แม้แต่น้ำก็ยังกลืนไม่ลงเลย
