Chapter 9 คนตระกูลเหวิน
1035 คำ
ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘สะใภ้’ ล้วนต้อง ‘อด’ และ ‘ทน’ เพื่อความสุขสบายใจของสามี นางตั้งใจว่าจะทนจนถึงที่สุด จะไม่ปริปากพูดอะไรที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอันขาด
นางเชื่อเหลือเกินว่าไม่มีมนุษย์หน้าไหนจะเลวร้ายไปกว่า ‘พ่อเลี้ยง’ ของนางอีกแล้ว ในเมื่อนางผ่านพ้นความทารุณอย่างแสนสาหัสมาได้ ผ่านพ้นความเมินเฉยของมารดามาได้ ผ่านพ้นความยากแค้นแบกหามรดน้ำปลูกผักทุกวันมาได้ เช่นนี้แล้วนางก็ต้องทนแม่สามีที่เพียงแค่จู้จี้ขี้บ่นและเจ้าระเบียบได้อย่างแน่นอน
“ตระกูลของข้ามีทายาททั้งหมดหกคนล้วนเป็นชายทั้งสิ้น พี่ใหญ่ของข้ามีนามว่า ‘เหวินไห่หยี’ หรือที่ทุกคนเรียกว่า ‘คุณชายใหญ่’ พี่ใหญ่รับราชการเป็นขุนนางประจำอยู่ที่เหมืองหลันเล่อ ด้วยความที่ข้ากับพี่ใหญ่มีอายุที่ห่างกันมาราวกับพ่อลูกเราจึงไม่ค่อยสนิทกันเท่าใดนัก แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็ให้ความเคารพและรักพี่ใหญ่เสมอมา ส่วนพี่รองมีนามว่า ‘เหวินชิ้วเจิง’ หรือที่ทุกคนเรียกว่า ‘คุณชายรอง’ เป็นคนรักสนุก ชอบวาดภาพ ร้องรำ และแต่งบทกวี มักออกเดินทางไปเรื่อยๆ แทบไม่อยู่ติดจวน เจ้าอาจได้เห็นหน้าเขาแค่ปีละครั้งสองครั้งเท่านั้น”
รั่วอิงถึงกับยิ้มเมื่อได้ยินเรื่องราวของคุณชายรอง นางพอจะได้ยินเรื่องราวและวีรกรรมแผลงๆ ของคุณชายรองมาจากสาวๆ ในขบวนคาราวานมาแล้วบ้าง ทุกคนบอกว่าเขาเจ้าชู้นัก มือไว ปากหวาน สาวๆ ในจวนล้วนหลงใหลในความหล่อเหลาเจ้าคารมของเขากันแทบทุกคน
เรียกได้ว่าคุณชายใหญ่และคุณชายรองเป็นขั้วตรงข้ามกันอย่างสุดขีด เพราะคุณชายใหญ่พูดน้อย และไม่ค่อยสุงสิงกับผู้ใด ออกจะแข็งทื่อจีบสาวไม่เป็นจนมารดาต้องจัดหาภรรยามาให้
“คนต่อไปคือพี่สามมีนามว่า ‘เหวินเชิงเม่า’ หรือ ‘คุณชายสาม’ คนนี้เป็นหนุ่มรักสบายไม่ค่อยสนิทกับข้านัก เขาแต่งงานไปกับลูกสาวคหบดีที่แสนร่ำรวยในเมืองนี้”
หญิงสาวรีบพยักหน้าจดจำให้แม่นยำ ว่าชายคนรักไม่ค่อยถูกคอกับพี่ชายคนที่สาม สาวใช้ซุบซิบกันว่าคุณชายสามนอกจากจะเกียจคร้านแล้วยังชอบดื่มสุราเล่นการพนัน โชคดีที่ได้ภรรยาร่ำรวย จึงล้างผลาญสมบัติเท่าไหร่ก็ไม่หมด
“พี่สี่มีนามว่า ‘เหวินห้าวเฟิง’ หรือ ‘คุณชายสี่’ คนนี้ยังอาศัยอยู่ในจวนไม่ได้แยกออกไป เจ้าจะได้พบเขาบ่อยๆ เขาเป็นคนสุภาพ ใจเย็น กำลังมุ่งมั่นที่จะสอบบัณฑิต และที่สำคัญเขาแต่งงานแล้วและมีอนุภรรยาสามคนด้วยกัน”
“โอ้โหมีอนุภรรยาตั้งสามคนเชียวหรือเจ้าคะ”
รั่วอิงเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินดังนั้น ทำให้ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะในลำคอ คอยดูเถอะนางคงเบิกตาจนโตเท่าไข่ห่าน ถ้ารู้ว่าเขามีอนุภรรยาถึงแปดคน นับว่ามีมากที่สุดในเมืองนี้เลยก็ว่าได้
“คนต่อไปพี่ห้า มีนามว่า ‘เหวินจื้อช่าย’ หรือที่ทุกคนเรียกว่า ‘คุณชายห้า’ รับราชการเป็นขุนนางอยู่ที่เมืองตง และแต่งงานกับภรรยาที่เป็นลูกสาวขุนนางในเมืองนั้น คนนี้เมื่อก่อนสนิทกับข้ามา เพราะเราพี่น้องมีวัยไล่เลี่ยกัน อายุห่างกันแค่เพียงหนึ่งปี อ่านเขียนเรียนวิชาจากท่านอาจารย์คนเดียวกัน แต่ข้าเลือกที่จะเป็นพ่อค้าเพราะข้ารักความเป็นอิสระ ข้าไม่ชอบกรอบประเพณีหรือพิธีการที่วุ่นวาย อีกอย่างการค้าขายทำให้ข้าได้พบเจอคนมากมาย และที่สำคัญทำให้ข้าได้พบกับเจ้า”
พูดพลางใช้มืออีกข้างจับไปที่พวงแก้มอิ่มของว่าที่ภรรยา แอบคิดในใจว่าถ้าได้เข้าหอกับนางเมื่อไหร่ เขาจะกอดรัดแล้วหอมแก้มกลมๆ ของนางทั้งวันทั้งคืนให้สาสมใจเลยคอยดูสิ
“คนสุดท้าย ‘เหวินถิงเว่ย’ ว่าที่สามีของเจ้า เป็นบุตรชายคนสุดท้ายที่มารดารักและตั้งความหวังไว้กับข้าค่อนข้างมาก เมื่อข้าไม่ยอมสอบบัณฑิต ไม่ยอมรับราชการ จึงทำให้มารดาผิดหวัง แต่ครั้นเมื่อข้าค้าขายได้กำไรมากมายมารดาจึงค่อยๆ เปลี่ยนความคิดและมองว่าเป็นเรื่องดี เพราะทำให้ตระกูลเหวินมั่งคั่งอู้ฟู่ และข้าสามารถหนุนหลังสนับสนุนพี่ชายของข้าทุกคนได้อย่างไม่เดือดร้อน แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็มักทำให้มารดาไม่พอใจอยู่เสมอ”
“อะไรหรือเจ้าคะ”
เมื่อเป็นเรื่องราวของสามี รั่วอิงก็ถามด้วยความกระตือรือร้นใคร่รู้อย่างเห็นได้ชัด
“เพราะข้าไม่ยอมแต่งงานมีภรรยาเสียที มารดาจึงหาอนุภรรยาคนแรกให้กับข้า”
พูดจบแล้วก็นิ่งเงียบมองใบหน้าที่ซีดขาวของหญิงสาว ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปที่ปอยผมของนางอย่างแผ่วเบา
“แต่เพราะข้าไม่ได้รัก ข้าจึงไม่ยอมแตะต้องนาง มารดาจึงหาคนที่สอง คนที่สาม และคนที่สี่ จากนั้นจึงกลัดกลุ้มใจคิดว่าข้าเป็นพวกชายรักชาย จึงหาภรรยาคนที่ห้า คนที่หก คนที่เจ็ด และคนที่แปดมาให้กับข้า”
คราวนี้หน้าที่ซีดขาวยิ่งซีดลงไปอีกจนแทบจะไร้เลือดฝาด เขาดึงนางเข้ามากอดแล้วพูดว่า
“เชื่อใจข้าหรือไม่”
“เจ้าค่ะข้าเชื่อใจท่านพี่”
“สิ่งที่ข้าพูดเป็นความจริงทั้งสิ้น หญิงทั้งแปดนั้นข้าไม่ได้รักไม่ได้ชอบไม่ได้ยกย่องขึ้นมาเป็นภรรยาเอก แม้แต่ชื่อพวกนางข้ายังจำแทบไม่ได้ด้วยซ้ำไป คนเดียวที่ข้ารักและหวังจะครองคู่คือเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้นนะอิงเอ๋อร์ ข้ารักเจ้า รักอย่างที่ไม่เคยรักหญิงคนใดมาก่อน ได้โปรดเชื่อใจและเชื่อมั่นในความรักของข้า”
ดวงตากลมโตกะพริบถี่ จ้องมองเข้าไปในดวงตาคมเข้มของชายตรงหน้า
- ผู้เขียน
