แทนคำขอบคุณ
1070 คำ
ตอนที่ 15
แทนคำขอบคุณ
เมื่อเห็นว่าช่างคงจัดการเรื่องปัญหาของรถน้ำหวานอีกนาน ซียูจึงอาสาว่าจะพาเธอไปทำธุระเอง แล้วแสร้งถามว่าเธอจะไปไหนทั้งที่รู้ดีอยู่แล้ว
"ฉันว่าจะไปห้างxxx น่ะ แต่เดี๋ยวฉันไปเองก็ได้นะ ไม่ต้องลำบากหรอก "
หญิงสาวรีบบอกเพราะออกจะเกรงใจอยู่ไม่น้อย แค่เขามาอยู่เป็นเพื่อนเธอตอนรอช่างมันก็มากพอแล้ว แต่คนอาสาพาไปกลับยิ้มอบอุ่นออกมาขัดกับบุคลิคแบบสุดๆ
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เราจะไปซื้อของพอดี ไปด้วยกันเถอะนะ"
คนตัวสูงทำเสียงออดอ้อนพลางจับมือเธอจูงไปที่รถด้วยกัน ความร้อนจากหนาส่งตรงเข้าสู่มือบางของเธอจนรู้สึกได้ น้ำหวานจึงอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมา
ทั้งคู่มาถึงห้างที่น้ำหวานตั้งใจมา ก่อนที่สองหนุ่มสาวจะเข้าออกร้านเกี่ยวกับพวกอุปกรณ์ไอทีจนแทบจะหมดห้างอยู่แล้ว แต่ก็เหมือนว่าหญิงสาวจะยังไม่ได้ชิ้นที่ถูกใจเสียที
"นี่! นายกลับไปก่อนก็ได้นะ คงเบื่อแย่เลยสิที่ต้องมาตามผู้หญิงซื้อของเเบบนี้"
เธอว่าอย่างไม่เต็มเสียงนักก็จริงอยู่ที่หญิงสาวไม่ได้เป็นคนขอให้หมอนี้มาเดินตามต้อยๆ แบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไมน้ำหวานกับรู้สึกดีอย่างประหลาด เหมือนกับว่าเธอเป็นคนสำคัญที่เขาต้องคอยตามไม่ห่าง
"ไม่เห็นน่าเบื่อเลย สนุกดีออก"
น้ำหวานยิ้มให้กับเขาก่อนจะเดินเลี่ยงไปยังอีกร้านหนึ่ง โดยมีมุมปากที่ยกยิ้มอย่างคนมีอะไรในหัวของซียูตามหลังไป
"ฮ้าา เลือกยากจัง อันนั้นก็ดี อันนี้ก็โดน อันนู้ก็ขาดไม่ได้ ทำไมตัดสินใจยากจังนะ"
สาวน้อยโอดครวออกมาอย่างคิดไม่ตกกับหูฟังสำหรับฟังเพลงตรงหน้า ที่มีสีสัน ยี่ห้อ และรูปลักษณ์ที่ละลานตาจนเธอไม่อาจเลือกได้ง่ายๆ
"เลือกแบบเฮนโฟนแบบนี้ดีกว่านะ เพราะมันจะให้เสียงที่ดีกว่าแถมไม่ปวดหูเหมือนแบบที่เป็นอินเอียร์ด้วย"
ซียูอธิบายด้วยน้ำเสียงปกติ แต่แผ่นอกกับลมหายที่รดต้นตอจากการที่เขามาประชิดตัวเธอเพื่อเลือกหยิบหูฟังนั้นทำเอาสาวน้อยหน้าแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
"ระ รู้แล้ว ถอยออกไปหน่อยสิมันอึดอัดนะ"
เขาหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย
"เขินเหรอ หน้าแดงเชียว"
เธอตกใจทำตาโตที่ซียูคิดว่ามันช่างน่ารักน่าหยิกอะไรแบบนี้
"คนบ้า เขินอะไรล่ะ คิดไปเองแล้ว!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า เอ้า! คิดไปเองก็คิดไปเอง ว่าแต่เธอเหอะ เลือกได้ยังเนี่ย"
คนถูกถามส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ ซียูจึงถอนหายใจเบาๆ ออกมาพลางหยิบหูฟังยี่ห้อหนึ่งที่ทางร้านวางไว้ให้ทดลองใช้ขึ้นมาครอบไปที่หูของเธอ
"เดี๋ยวจะลองเปิดเพลงนะ เธอก็ฟังดูว่าเสียงมันโอเคไหม"
สาวน้อยพยักหน้าให้กับคนที่อยู่ห่างกันไม่กี่นิ้ว มองเห็นว่าเขาก็หยิบหูฟังทดลองขึ้นมาสวมเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาจงใจเลือกเพลงที่มีความหมายเกี่ยวความรักหรือเป็นเพราะการกระทำของคนที่หลับตาพริ้มดื่มดำกับบทเพลงข้างตัวหรืออย่างไร หัวใจของน้ำหวานจึงได้เต้นสะท้านไม่เป็นจังหวะแบบนี้แถมระยะมานี่ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรืออย่างไรช่วงนี้ถึงได้รู้สึกว่าตนพบเจอกับผู้ชายคนนี้บ่อยครั้งเหลือเกิน
เมื่อตกลงได้แล้วว่าจะเอาหูฟังอันที่ซียูเลือกให้ เขาก็จัดการจ่ายเงินและรับของมาให้เธอที่ยืนรออยู่นอกร้านด้วยตัวเอง
"ทำไมถึงมีสองอันล่ะ"
"ก็ของฉันอันหนึ่งไง"
"พักนี่นายทำตัวแปลกไปนะ ซียู"
เขายิ้มเหมือนเคยพลางถามเธอน้ำเสียงเป็นปกติ
"ยังไงล่ะ"
" พักนี้ฉันเจอนายบ่ายเป็นพิเศษ แถมนายก็ดูใจดีกับฉันกว่าเดิมด้วย อย่างหูฟังนายก็อาสาจะจ่ายให้เอง ซึ่งมันน่าสงสัย"
เธอจ้องดวงตาชวนหลงเสน่ห์ของเขาตรงๆ ราวกับต้องการหาความจริงบางอย่างบนนัยย์ตาคู่นั้น ทว่ามันกลับไม่มีพิรุธ ความเจ้าเล่ห์แสนกล หรืออะไรเลยที่บ่งบอกได้ว่าเขากำลังคิดไม่ดีกับเธอ
"เธอคิดมากอะไรไปได้ ฉันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วป่ะ คิดมากอะไรเป็นคนแก่ไปได้"
น้ำเสียงกลั้วขำของเขาดังออกมาพร้อมกับมือหนาที่ขยี้ผมเธอจนเสียทรง
"นี่ผมยุ่งหมดแล้วนะ! เล่นเป็นเด็กไปได้"
"เด็กอะไรกันออกจะ...."
"เงียบไปเลย! คุยเรื่องความน่าสงสัยของนายอยู่ดีๆ ลามมาเรื่องสองแง่สองง่ามได้ไง"
เขาหัวเราะอีกแล้ว วันนี้หมอนี่หัวเราะบ่อยแฮะ
"แต่จะว่าไป จริงๆ แล้วที่ฉันทำก็เพราะหวังผลอย่างที่เธอว่านั้นแหละ "
"นั่นไง! ว่าแล้วว่าคนอย่างนายนี้มัน..."
"ฉันแค่อยากมีคนพาไปเที่ยว ยิ่งอีกหน่อยจะถึงช่วงใกล้สอบแล้วคงจะปวดหัวมากแน่ๆ ได้ไปผ่อนคลายลงหน่อยน่าจะดี"
ยังไม่ทันที่จะโวยวายจบเสียงจริงจังแกมออดอ้อนของซียูก็เอ่ยขึ้นเสียก่อน
"นายก็ ไปชวนสาวๆ ในสต็อกสิ"
"ไม่เอาอ่ะ คงไม่สนุกเหมือนไปกับเธอหรอก "
หน้าของสาวน้อยแดงระเรื่ออีกครั้ง ก่อนจะรีบกลบเกลื่อนทันที
"ก็ได้ๆ แทนคำขอบคุณที่ช่วยฉันหลายอย่าง เอางี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะพานายไปเปิดประสบการณ์ใหม่ใต้น้ำเอง รับรองว่านายจะติดใจ"
"นี่เธอจะพาฉันไปเล่นท่าใต้น้ำเหรอ น่าสนุกดีนะ"
เธอตีเขาไปเสียทีหนึ่งกับความคิดใต้สะดือของเขา
"ฉันหมายถึงอควาเรียมต่างหาก! เอาเป็นว่าวันหยุดนี้เจอกัน"
เขายิ้มรับคำนัดของเธอด้วยรอยยิ้มที่มีบางอย่างในใจ
- ผู้เขียน
