ตอนที่ 4 เก็บเกี่ยวประสบการณ์
1242 คำ
"หึ..." เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ในยามที่ดวงตาคมกริบ มองตามร่างบอบบางที่เดินกระแทกเท้า ปั้นสีหน้าบึ้งตึงตั้งแต่ตอนที่เดินมาถึง
จีน่ายังเป็นคนที่ชัดเจนต่อความรู้สึกของตัวเองในบางครั้ง ในสายตาของเซย์ จีน่าชัดเจนแค่บางครั้งเท่านั้น ไม่มีอะไรที่ทำให้ล่วงรู้ทั้งหมด โดยเฉพาะความรู้สึกที่อยู่ในใจ
"ตกลงนายเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่ เพื่อน ทาสรับใช้ หรือเห็นเป็นผู้หญิงแบบไหนที่นายจะเรียกร้องให้อยู่กับนายตอนไหนเมื่อไหร่ก็ได้"
"เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ชอบให้ฉันไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น" คนถูกย้อนถามชะงัก ไม่นานก็หันกลับมาเผชิญหน้ากันทันที
"ฉันรู้ว่าฉันเคยพูด แต่สิ่งที่นายทำมันอาจจะทำให้คนอื่นสงสัย"
"ช่างหัวมันสิ หรือเธอแคร์ใคร?" ดวงตาคมกริบหรี่มอง ใบหน้าคมคายซีดมากเพราะพิษไข้ คนที่ถูกจ้องจับผิด ถึงกับถอนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย
เลิกพูดเพราะขี้เกียจเถียง ระหว่างเธอและผู้ชายที่ชื่อเซย์มันมีแค่นี้จริงๆ!
"ยังปวดหัวอยู่ไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า" ไม่มีคำตอบจากคนที่ป่วย ขายาวก้าวผ่านหน้า ในยามที่ตากลมกลิ้งมองตามร่างสูงจึงเห็นว่าคนตัวโตปลดกระดุมเสื้อที่ใส่ก่อนจะโยนมันออกไปให้พ้นทาง
"อยากนอน"
"อืม งั้นก็นอน" จีน่าปลดกระเป๋าสะพายข้างออกจากบ่า ในเมื่อเลือกอะไรไม่ได้แล้ว สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ก็คือเฝ้าไข้คนที่เป็นเหมือนเจ้าชีวิต การพูดแบบนี้มันคงไม่ผิดอะไรเพราะถ้าให้มองดีๆ เซย์เป็นแบบนั้นจริงๆ
มือเรียวคว้ารีโมททีวีมาลดเสียงสลับกับการตวัดสายตาไปยังเตียงกว้าง จีน่าไม่ได้เข้าไปวุ่นวายอะไรกับเซย์ตั้งแต่มาถึง เขานอนแบบที่บอกว่าอยากนอน ส่วนเธอทำตัวตามสบายแบบที่เคยทำ หิวก็หาอะไรมากิน เขาบอกว่าเพื่อนสามารถกินอะไรของเพื่อนก็ได้ จนกระทั่งบะหมี่คัพสำเร็จรูปหมดถ้วยจึงยอมเดินไปดูอาการคนตัวโต อย่างน้อยๆ ก็ในฐานะที่ถูกลากให้มาดูแล
หลังมือขาวผ่องแตะลงบนหน้าผากของคนตัวโตเมื่อสังเกตริมฝีปากหยักได้รูปแดงระเรื่อเพราะพิษไข้ ตัวร้อนๆ ที่สัมผัสกับหลังมือเรียวทำจีน่าชะงัก ตกใจจนกระทั่งลืมตัวเผื่อวางมือสัมผัสลำคอแกร่ง ก่อนที่ข้อมือจะถูกกระตุกแรงๆ จนล้มลงไปบนเตียง
"อื้ออ!" จีน่าร้องเสียงหลง แก้มเนียนแนบกับเนื้อตัวอุ่นร้อน หัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะเมื่ออยู่ๆ คนที่เหมือนจะหลับไปแล้วก็ลืมตาขึ้นมา
"อ่อยฉันอยู่เหรอ"
"บะ บ้า ใครทำแบบนั้นกัน แล้วสรุปนี่นายไม่ได้หลับเหรอ"
"ถ้ารู้ว่าฉันหลับเธอจะทำอะไรฉันเหรอ จะแอบลักหลับฉัน?"
"เซย์!"
"ดุทำไม ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะห้าม"
"อะไรนะ"
"ตอนที่ฉันหลับอยู่ มันไม่ได้ตื่นเต้น เหมือนตอนที่ฉันลืมตาหรอกนะ"
"นายคิดว่าฉันจะทำอะไรคนป่วยๆ แบบนายงั้นเหรอ"
"ป่วยแล้วไง ไม่เคยบอกว่าป่วยแล้วทำไม่ได้" คนหน้ามึนตอบกลับหน้าตาเฉย ฝ่ามืออุ่นร้อนวางทาบที่เอวคอดก่อนจะรั้งคนตัวเล็กกว่าเข้ามาหาตัวดีๆ
"ถอดเสื้อออก"
"บ้าเหรอเซย์ นายป่วยอยู่นะ"
"เป็นห่วงฉัน?"
"ก็ถ้านายต้องป่วยแบบนี้นานๆ ฉันก็ต้องมาเฝ้าไข้นายจนไม่เป็นอันทำอะไรแบบนี้ไง"
"เธอจะบอกว่าฉันเป็นภาระ?" จีน่ากรอกตาไปมาตอบรับความคิดเองเออเองของคนที่กำลังเอาแต่ใจ
ไม่ว่าฝ่ามือใหญ่จะแตะต้องไปตรงไหนร่างกายก็พานร้อนวูบวาบ สติกระเจิดกระเจิงเมื่อเซย์แตะจูบลงมาที่ลำคออย่างอ่อนโยน
"มักมาย นายจะกินเก่งไปถึงไหนกัน"
"ฉันแค่กำลังเก็บเกี่ยวประสบการณ์"
"เอาไปไว้ใช้กับว่าที่เมียในอนาคตน่ะเหรอ?" จีน่าเชิดใบหน้าขึ้น รู้สึกหงุดหงิดทุกทีที่นึกถึงบุคคลที่สาม ซึ่งรู้อยู่เต็มอกว่าคนคนนั้นเป็นคนที่สำคัญมากที่สุดในชีวิตของผู้ชายที่ชื่อเซย์
"แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ" คนตอบแบบไม่ใส่ใจสอดมือเข้ามาในเสื้อ หน้าอกใหญ่ถูกกอบกำซึ่งคนที่ทำอารมณ์ดีขึ้นมาก ต่างจากคนถูกกระทำที่กำหมัดแน่น
เกลียดหมอนี่ที่เอาแต่ใจ เกลียดที่หมอนี่เห็นเธอเป็นแค่ตุ๊กตาที่มีไว้ใช้ประโยชน์และเพื่อคั่นเวลา
"แข็งแล้ว" คำพูดหยาบโลนที่หลุดออกมาจากปากไม่มีอะไรเกินจริงเลยสักนิด มุมปากหนาผุดรอยยิ้มเล็กๆ เมื่อเห็นว่าคนที่ทับอยู่บนตัวเขาหน้าตึงแค่ไหน เพียงแค่คิดว่าคนตัวเล็กไม่พอใจแม้จะไม่เคยบอกตรงๆ แต่ก็ยังอารมณ์ดี
"เก็บเกี่ยวประสบการณ์เยอะๆ ระวังนะ เวลาที่ได้ใช้งานจริงมันจะหมดแรง"
"ก็แค่สลับกันทำ" คนป่วยดันสาบเสื้อของจีน่าให้พ้นตัว นิ้วยาวเหยียดเกี่ยวไปมาไม่กี่วินาทีตะขอบราก็หลุด เปิดทางให้หน้าอกใหญ่เกินขนาดโผล่พ้นออกมาทักทายสายตา
ตาคมละจากใบหน้าสะสวยมาหยุดมองที่หน้าอกใหญ่เกินขนาด สองมือดันร่างบางเพื่อรักษาระยะห่างก่อนที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะประกบเข้าหาปลายถัน เรียวลิ้นตวัดหยอกล้อเหมือนทุกครั้ง ซึ่งคนถูกกระทำก็มีอารมณ์ร่วมด้วยกันทุกที
"อ๊ะ! นายมันเอาแต่ใจที่สุดเลย"
"ในเมื่อเธอรู้อยู่แล้วว่าฉันเป็นคนเอาแต่ใจ เธอเองก็ควรยอมให้ฉันเอาดีๆ"
"เกินไปแล้วเซย์"
"เอามือออก ฉันจะกินนม" มือปลาหมึกซุกซนไปตามร่างกาย เสมือนต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ เซย์แตะต้องทุกที่ที่เป็นจุดอ่อนไหว ปากและลิ้นทักทายอกอวบกระทั่งปลายถันเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายใส
"เอาเถอะ ถึงยังไงซะฉันเองก็คงได้ประโยชน์จากเรื่องนี้เหมือนกัน"
"ประโยชน์อะไร"
"นายเก็บเกี่ยวประสบการณ์ไปไว้ใช้กับผู้หญิงของนาย ฉันเองก็มีสิทธิ์คิดแบบนั้นเหมือนกัน" มุมปากบางยิ้มเยาะเมื่อเห็นว่าอีกคนชะงัก
ในเมื่อหมอนี่มีความสุขกับร่างกายของเธอโดยปราศจากความทุกข์ แล้วเรื่องอะไรเธอจะยอมทุกข์อยู่ฝ่ายเดียว!
"ใคร"
"ทีนายยังไม่เคยบอกฉันเลยว่าว่าที่เมียของนายคือใคร เรื่องอะไรฉันจะบอกนาย"
"ไม่บอกหรือไม่มี?"
"นายอย่ามามีปัญหากับฉันเลยดีกว่า แฟร์ๆ กันทั้งสองฝ่ายก็ดีแล้วไหม อย่ามาทำตัวมีปัญหา"
"หึ! ฉันก็หวังว่าวันนี้เธอจะมีปัญญาลงจากเตียง!"
---------------
แค่บอกว่าเก็บเกี่ยวประสบการณ์ไว้ใช้กับคนอื่นในอนาคตเหมือนกัน แค่นี้ถึงกับหน้าตึงหนักมาก อย่าลืมนะเซย์ แค่เพื่อนกันเอง 5555555
นักเขียนต้องการกำลังใจหนักมากอ่านจบแล้วขอคนละ 1 คอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้กันนะคะ
- ผู้เขียน
