ออฟฟิศร้อน ฝึกบทรัก

มือเรียวทาบบนบานกระจกขนาดใหญ่ตรงหน้า   ภาพที่ดวงตากลมโตมองเห็นคือใบหน้าของหญิงสาวอายุยี่สิบที่ซ่อนความอิดโรยไว้ด้วยการเมคอัพหนาจัดจ้าน  “ปาลิดา” หรือ “กอหญ้า” ถอนหายใจเบาๆ แล้วค่อยๆ ปลดวิกผมสีชมพูออกจากศีรษะปล่อยผมยาวสลายกลายหลัง อาจเพราะรัดผมแน่นไปจึงรู้สึกปวดหัวตุบๆ หรือเพราะเสื้อผ้าที่มันรัดรูปเน้นทรวดทรงก็ไม่รู้ “ขอชุดไม่โป๊ไม่สั้นก็ได้ชุดรัดรูปมาจนได้” ปาลิดาโคลงศีรษะไปมา  เช็ดเครื่องสำอางออกจากใบหน้าแล้วก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสือยืดตัวหลวมๆกับกางเกงยีนสบายๆ สำรวจข้าวของของตัวเองแล้วเตรียมตัวกลับที่พัก  เสร็จงานแล้วไม่มีอะไรดีไปกว่าได้กลับบ้าน “ได้อาบน้ำอุ่นคงดีขึ้น” หญิงสาวพึมพำกับตัวเองพลางเก็บข้าวของเครื่องใช้เล็กๆ น้อยๆ ที่วางอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งขนาดใหญ่ เสียงประตูเปิดออกเรียกสายตาของเธอให้หันไปมองอย่างรวดเร็ว         “ของขวัญจากแฟนคลับให้กอหญ้าจ๊ะ” “ขอบคุณค่ะพี่ชมพู่”        หญิงสาวยิ้มเหนื่อยๆ แต่ก็ยื่นมือไปรับช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มาไว้ในวงแขน เธอพลิกอ่านการ์ดที่แนบมาด้วยแล้วดึงมันออกใส่ในกระเป๋าสะพายของตัวเองรวมกับใบอื่นๆ ที่เธอเก็บมาไว้แล้ว “นี่ค่าแรงจ๊ะ”   ปาลิดายกมือไหว้รับซองสีขาวมาใส่ในกระเป๋าตัวเองโดยไม่ได้เปิดซองดูข้างในเลย เพราะความไว้ใจที่มีต่อพี่ชมพู่คนนี้  พี่ชมพู่เป็นเสมือนผู้จัดการเรื่องงานให้เธอมาหลายปีแล้ว “พี่ชมพู่หักในส่วนของพี่แล้วใช่ไหมคะ”   “จ๊ะ ไปพักผ่อนเถอะช่วงนี้เดินสายทุกวัน วันละหลายที่เหนื่อนแย่เลย”  ชมพู่เป็นสาวประเภทสองที่อายุสามสิบต้นๆ แต่แต่งหน้าแต่งตัวเหมือนคนอายุยี่สิบนิดๆ เขาเป็นคนคอยดูแลคิวงานให้พริ้ตตี้หลายคน แค่คนที่เขาถูกใจก็คือปาลิดาหรือชื่อในวงการคือ ‘กอหญ้า’ ซึ่งเป็นชื่อเล่นของปาลิดาเอง ‘กอหญ้า’ เป็นพริ้ตตี้สาวแสนลึกลับ แต่นิสัยดีไม่ค่อยมีเรื่องทะเลาะกับใครให้ปวดหัว “กอหญ้ากลับก่อนนะคะ” หญิงสาวยกมือไหว้ลาแล้วหอบช่อดอกไม้และกระเป๋าใส่ของส่วนตัวออกมาที่รถเก๋งคันเล็กของตัวเอง  มันเป็นรถมือสองอายุมากกว่าสิบปีแต่สภาพยังดีอยู่   ปาลิดาเอาทุกอย่างใส่เบาะหลังรถแล้วเดินมาที่ฝั่งคนขับ  เธอรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่จึงหยุดเหลียวมอง ในลานจาดรถไม่มีใคร เธอก็ยักไหล่แล้วเข้าไปนั่งในรถ  “ได้มีวันหยุดกับเขาเสียที”  ปาลิดาบอกกับตัวเองแล้วสตาร์ทรถ หลายเดือนมานี่ทำงานแทบไม่มีวันหยุด วิ่งรอกหลายงาน  เธออยากกลับบ้าน บ้านจริงๆของเธอไม่ใช่อพาร์เม้นต์รูหนูที่เธออยู่  ใครเลยจะรู้ว่าเบื้องหลัง “กอหญ้า” เนตไอดอลชื่อดังที่คนรู้จักมากมายนั้น แท้จริงเป็นใครกันแน่ หญิงสาวขับรถกลับมาที่พักก็เกือบตีหนึ่งเข้าไปแล้ว  เธอชินกับการทำงานอย่างนี้ มันเป็นอย่างนี้มาสองปีแล้ว  และที่ต้องทำแบบนี้เพราะเธอจำเป็นต้องใช้เงินก้อนโตในการผ่าตัดรักษาโรคหัวใจของแม่ “สามแสนเลยหรือคะ” เธอคุยกับพ่อเลี้ยง  พ่อแท้ๆทิ้งเธอกับแม่ไปตั้งแต่เธออายุสิบกว่าขวบ หลายปีหลังจากนั้นแม่ก็แต่งงานใหม่ เธอย้ายออกมาเช่าห้องอยู่พร้อมกับส่งตัวเองเรียนในระดับปริญญาตรี “จะเอายังไงยัยกอหญ้า” บ้านของเธอไม่ได้มีทรัพยสินอะไรนัก จะไปกู้ยืมเงินก็ไม่มีสินทรัพย์ค้ำประกัน  ครอบครัวใหม่ของแม่ก็แค่ค้าขาย แม่ของเธอขายแกงถุงในตลาดนัด มีพ่อเลี้ยงช่วยอีกแรง  เธอไม่ได้มีปัญหาพ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงเหมือนคนอื่น แต่ก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรนัก   ตอนนั้นหญิงสาวกลับมาที่ห้องพักด้วยการมึนงงและสับสน  เธอจะหาเงินที่ไหนมารักษาแม่ได้นะ  ช่วงนั้นทำงานในร้านสะดวกซื้อ เพราะใช้วุฒิม.6สมัครงานจึงมีเงินเดือนไม่มากนัก รายได้ก็พอแค่เลี้ยงตัวเองไปวันๆ  ขณะที่สับสนกับปัญหาที่เกิด เธอเปิดอินเตอร์เนทหาแหล่งเงินกู้นอกระบบ รวมทั้งหางานพิเศษทำ จนบังเอิญเจอบอร์ดหาพริ้ตตี้ไปทำงาน “ทำงานเป็นชั่วโมงเหรอ” ปาลิดาอ่านรายละเอียด  เธอไม่มั่นใจหรอกว่าตัวเองจะได้งานนี้ ก็ที่เธอเห็นพวกพริ้ตตี้ต้องสวยๆ หุ่นดีๆ แต่เธอ...กอหญ้าไม่เคยเห็นตัวเองสวยเลยสักนิด   ตัวเธอสูงกว่าเพื่อนร่วมรุ่นด้วยซ้ำไป ทำให้เธอชอบเดินหลังค่อม ผิวก็ไม่ขาว หน้าอกหน้าใจก็ไม่ค่อยมี มันเป็นเหตุผลที่เธอมักใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ๆเสมอ “เอาวะ ลองดู” ปาลิดาบอกกับตัวเอง มันเป็นอย่างเดียวที่นึกออกในตอนนั้น  ได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน  เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อกล้ามที่มีขอบลูกไม้ ปล่อยผมสยาย ถอดแว่นตาออก แล้วหยิบมือถือมาถ่ายรูปตัวเอง เลียนแบบดารา “ผิวสีแทนแบบนี้ มีลูกค้าอยากได้พอดี ติดต่อมานะ” หลังจากปาลิดาโพสรูปตัวเองในบอร์ดหางานพริ้ตตี้  เธอได้รับข้อความติดต่อกลับ เป็นชมพู่-สาวประเภทสอง  ด้วยความอยากได้เงินแต่ก็กลัวถูกหลอก ปาลิดาขอนัดเจอชมพู่ก่อนที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่แห่งหนึ่ง  ชมพู่เองก็มาตามนัดและถูกชะตากับปาลิดา เพราะความใสซื่อและ ‘สวยซ่อนรูป’ ของปาลิดาเอง   “งานที่ได้เงินเร็ว ได้เงินเยอะ มันต้องใจถึงนะ” “ค่ะ  หนูต้องใช้เงิน” เธอตัดสินใจแล้ว เป็นไงเป็นกัน ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าหาเงินมารักษาแม่อีกแล้ว  ชมพู่เห็นความมุ่งมั่นและตั้งใจจริงของปาลิดาจึงช่วยผลักดันให้ดอกแก้วเป็นเนตไอดอลที่มีคนติดตามนับหมื่น ซึ่งแน่นอนว่ามันแลกกับการที่เธอต้องแต่งตัววับๆแวมๆอวดเนื้อหนังมังสาด้วย ปาลิดาทำเรื่องผ่อนชำระค่ารักษากับทางโรงพยาบาล เธอทยอยจ่ายค่ารักษาของแม่  ไม่กล้าบอกแม่ว่าไปทำอะไรมา แต่ก็ดูเหมือนว่า คนรอบข้างจะไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงของเธอเลย  ช่วงนั้นเธอยังไปทำงานที่ร้านสะดวกซื้อ ไม่แต่งหน้าทำผม ใส่แว่นตาเชยๆ  จนชมพู่หางานให้เธอมากขึ้น เธอจึงตัดสินใจลาออกและย้ายที่พักให้ตัวเองสะดวกขึ้น  ตามด้วยรถคันเก่าที่พ่อเลี้ยงให้เธอมาใช้เพราะช่วงนี้แม่ไม่แข็งแรงพอที่จะออกไปขายของเหมือนเดิม ปาลิดาขับรถกลับที่พักโดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนขับรถตามโดยรักษาระยะห่างอยู่ รสินขับรถตามรถเก๋งสภาพเก่าคันนั้น  เขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมาติดตาต้องใจพริตตี้สาวสวยคนนั้นขนาดต้องขับรถตามแบบนี้ เขาเห็นเธอหลายครั้ง ทั้งในMV และงานโชว์ตัว จนมาถึงงานมอเตอร์โชว์ที่เพิ่งจบไปวันนี้เอง เธอไม่ได้สวยเด่นไปกว่าใคร  นางแบบหรือดาราหลายคนที่เขาเคยคบหานั้น สวยกว่า ‘กอหญ้า’ มากนัก แต่เพราะท่าทีที่ดูหยิ่งๆ เล่นตัวนั้นแหละที่เขาสนใจ  ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี เขาส่งช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้เธอ แถมการ์ดชวนกินข้าว แต่เธอสนใจแต่ดอกไม้ไม่ได้สนใจคำชวนของเขา  มันทำให้เขาขับรถตามเธอมาถึงที่เธอพักอยู่ เนตไอดอลสาวสวยที่ใครๆ รู้จักในนาม‘กอหญ้า’ แต่ชื่อจริงที่ไม่ค่อยมีใครล่วงรู้  หญิงสาวลงจากรถสะพายกระเป๋าผ้าใส่ของส่วนตัวและมีดอกกุหลาบสีขาวในมือ  ใบหน้าหวานเศร้าไร้เครื่องสำอางและอยู่ในเสื้อผ้าลำลองสบายๆ แบบนี้ ดูไม่เป็นเนทตไอดอลเลื่องชื่อเลยสักนิด รสินยิ้มอย่างไม่รู้ตัว เหมือนเป็นคนโรคจิตอย่างไรไม่รู้ที่มาแอบตามดูเธอแบบนี้  เกือบสามเดือนแล้วที่เขามาทำงานที่โรงแรม ‘Blue Star’ โรงแรมสุดหรูหราอันดับหนึ่งของประเทศไทย  เศรษฐีร้อยล้านอย่างเขาไม่ต้องทำงานก็มีกิน แต่พ่อเขาไม่ใช่คนที่จะเลี้ยงลูกให้รู้จักเพียงความสุขสบาย  เมื่อครั้งที่ไปเรียนต่างประเทศเขาก็ต้องทำงานพิเศษในร้านอาหาร  มันเท่ากับได้ฝึกฝนไปในตัวด้วย แต่เมื่อกลับเมืองไทย เขาก็อดใช้ชีวิตสนุกสนานตามประสาคนหนุ่มไม่ได้