อ้อมสิเน่หาจอมบาป

ตอนที่ : 7 รสสวาทคืนเดียว 2

      แม้จะเร่งมือให้เร็วแค่ไหน ก็ไม่อาจเร็วเท่าอีกคนที่อาบน้ำรวดเร็วได้อย่างไม่น่าเชื่อ ใช้เวลาเพียงแค่สิบกว่านาทีแอลก็เดินออกมาพร้อมกับเสื้อคลุมอาบน้ำสีควันบุหรี่ กลิ่นสบู่เหลวของบุรุษเพศระเหยออกมาจากห้องน้ำส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณห้องนอน

           “อ้าวบีจี ยังไม่เสร็จอีกเหรอ” เขาถามคนที่ตั้งหน้าตั้งตาดูดฝุ่นใต้เตียงนอนขนาดใหญ่ มินจันทร์เงยหน้าขึ้นมองเขาเพียงแวบเดียวก็หันเบือนหนีไปทางอื่น แอลช่างอันตรายสำหรับผู้หญิงเหลือเกิน เพราะว่าเขาดูดีมีเสน่ห์จนเกินไป

           “ค่ะ อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว” ว่าแล้วก็ก้มลงดูดฝุ่นใต้เตียงของเขาต่อไป มินจันทร์ไม่รู้หรอกว่าระหว่างที่เธอก้มๆ เงยๆ อยู่นั้น บั้นท้ายกลมงอนภายใต้ชุดกระโปรงแม่บ้าน กำลังถูกแอลจ้องมองอย่างไม่ละสายตา เขาทำเหมือนไม่ได้สนใจร่างเล็กที่กำลังตั้งใจทำความสะอาดอยู่ แสร้งทำเป็นเดินไปตรงตู้เสื้อผ้าเปิดบานตู้ออกพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าออกมาเพื่อสวมใส่ ถ้าหากหญิงสาวสามารถมองผ่านตาหลังได้ก็จะรู้ ว่าดวงตาคู่คมดวงนั้นมันจับจ้องยังร่างของเธออยู่แทบจะไม่วางตา ระหว่างที่มือติดกระดุมเสื้อสายตาของเขาก็ยังสามารถมองเลื้อยไปยังเรียวขาอวบขาวที่โผล่พ้นกระโปรงมาแค่เสมอเข่า แต่ครั้นเวลาก้มลงนั้นมันดันร่นสูงขึ้นจนทำให้มองเห็นขาอ่อนอยู่รำไร แม่บ้านชาวเอเชียคนนี้มีร่างกายที่สามารถดึงดูดสายตาผู้ชายอย่างเขาอยู่ไม่น้อย แต่ด้วยคำว่าพนักงาน และตำแหน่งที่เป็นแค่แม่บ้าน ทำให้แอลรีบสลัดความคิดบางอย่างออกจากหัวไป

           “อุ๊ย!” เมื่อหันกลับมาเจออีกคนกำลังสวมใส่กางเกงในอยู่ มินจันทร์รีบดึงเครื่องดูดฝุ่นออกจากใต้เตียงนอนด้วยความตกใจ

           “สะ...เสร็จแล้วค่ะ” หญิงสาวพูดทั้งๆ ที่หันหน้าหนีไปอีกทาง จัดการลากเครื่องดูดฝุ่นออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว แอลได้แต่มองตามหลังไปพร้อมกับรอยยิ้ม

           ลับหลังของมินจันทร์แอลกลับมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา รีบยกหูโทรศัพท์ต่อสายหาฮูเตอร์ในทันที และคำตอบที่เขาได้รับกลับยิ่งเพิ่มความสนใจในตัวของแม่บ้านคนสวย นั่นก็คือ มินจันทร์เป็นหญิงสาวจากประเทศไทย ประเทศเดียวกันกับผู้หญิงคนนั้น คนที่ทำให้เขาต้องคิดถึงรสสวาทค่ำคืนเดียวชนิดที่แทบจะลืมไม่ลง เขาเลือกที่จะไม่สนใจในตำแหน่งอันแสนจะต่ำต้อยของมินจันทร์อีกต่อไป ขอเพียงแค่ได้หญิงสาวจากประเทศไทยมานอนอยู่บนเตียงเดียวกันเพื่อดับความร้อนรุ่มแค่นี้เป็นพอ

           ฮูเตอร์พกความอึดอัดใจจากคำสั่งของเจ้านายไปหาราเซียน่า เพื่อปรึกษาหารือว่าจะพูดเรื่องนี้อย่างไรกับหญิงสาว ที่จะไม่เป็นการทำร้ายความรู้สึกกันมากจนเกินไป

           “มิ้นไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะคะคุณฮูเตอร์” ราเซียน่ามองปราดเดียวก็พอจะเข้าใจในนิสัยใจคอของลูกน้องคนล่าสุดของตัวเองได้

           “นั่นสิคุณราเซียน่า ผมก็เคยเสนอตำแหน่งพนักงานต้อนรับให้ มินจันทร์ก็เคยปฏิเสธมาแล้ว แต่คุณแอลกลับบอกว่า ให้ทำอย่างไรก็ได้คืนนี้มินจันทร์จะต้องไปนอนรอเขาอยู่บนเตียง” คำพูดแสนวิตกกังวลของฮูเตอร์ทำให้ราเซียน่านึกหนักใจแทนเขา และยิ่งรู้สึกสงสารมินจันทร์เพิ่มขึ้นอีกเป็นทวีคูณ ไม่น่าเลย คงเป็นตัวเธอที่ผิดเองที่ให้มินจันทร์ไปทำงานแทนลินดา เลยไปเตะตาต้องใจของแอลเข้าให้

           “ในเมื่อเป็นคำสั่งคุณฮูเตอร์ก็ต้องทำ รู้ๆ กันอยู่ว่าถ้าคุณแอล หมายตาใครฉันก็ไม่เคยเห็นจะรอดสักราย” ราเซียน่ารู้สึกไม่ชอบในการกระทำของแอลในเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย ทว่าหญิงสาวส่วนมากต่างก็หลงใหลได้ปลื้มกับเขาแทบทุกคน ไม่แน่ว่าบางทีมินจันทร์อาจจะกลายเป็นหนึ่งในนั้นก็เป็นไปได้ หัวหน้าแม่บ้านของเบลลาเดโอพยายามคิดในแง่ดีเข้าไว้

           ไม่นานนักมินจันทร์ก็ถูกตามตัวให้เข้าไปพบในห้องทำงานของฮูเตอร์ เรื่องราวอันแสนจะน่าตกใจที่ได้ยินจากปากคนที่รับตัวเองเข้าทำงาน ทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนโลกใบนี้ช่างไม่โสภาเอาเสียเลย เหมือนตัวเองกำลังหนีเสือปะจระเข้เข้าให้ เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นก่อนจะเอ่ยถ้อยคำบางอย่างออกมา

           “ขอปฏิเสธค่ะ” เป็นไปอย่างที่ฮูเตอร์คาดเอาไว้ไม่มีผิด มินจันทร์ไม่ใช่ประเภทที่เอาตัวเข้าแลกเพื่อความอยู่รอดได้

           “มินจันทร์คิดดูให้ดีนะ ฉันรู้จักคุณแอลดีถ้าเขาอยากจะได้ใครเขาก็ต้องได้” แม้จะรู้สึกขัดแย้งแต่ว่าหน้าที่ก็คือหน้าที่ เขาก็ยังเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ต่อเจ้านายเสมอ

           “ขอปฏิเสธค่ะ” ถ้อยคำอันหนักแน่นครั้งที่สองของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้ฮูเตอร์นึกหน้าของแอลไม่ออก ตอนที่ตัวเองจะต้องนำความล้มเหลวในเรื่องนี้ไปรายงานเขา

           “ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปทำงานต่อนะคะ” มินจันทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบต่อฮูเตอร์ ในใจนึกชังน้ำหน้าผู้ชายคนนั้นนัก กล้าดียังไงมาเห็นเธอเป็นผู้หญิงขายตัวไปได้ คิดฝันอยากจะให้ตัวเองมีเงินสักก้อนจะได้ลาออกจากสถานที่โสมมแห่งนี้ ไปจากเจ้าของที่มีจิตใจบาปสมฉายาที่ชาวเมืองลาสเวกัสแห่งนี้ตั้งให้

           ปัง! เสียงตบโต๊ะดังขึ้นหลังจากที่ฮูเตอร์เอ่ยรายงานเรื่องของมินจันทร์จบ เหมือนราชสีห์ถูกแม่หนูตัวน้อยลบเหลี่ยมหยามเกียรติกันซึ่งๆ หน้า มีตำแหน่งเป็นแค่แม่บ้านอันแสนจะต่ำต้อย กล้าดียังไงมาปฏิเสธคนอย่าง แอล คอร์เทส เขาถึงกับกำหมัดแน่นอยากจะระบายความรู้สึกโกรธในตัวของใครบางคนออกมา

           “ไปตามบีจีมาพบฉันเดี๋ยวนี้”

           “บีจี ใครกันครับ?” ฮูเตอร์ถามขึ้นด้วยความไม่รู้

           “บีจีก็คือมินจันทร์นั่นแหละ ไปเรียกตัวมาหาฉันเดี๋ยวนี้” สีหน้าฉุนจัดกับอารมณ์เกรี้ยวกราดแบบนี้ ฮูเตอร์เองก็ไม่อยากจะให้มินจันทร์เข้ามาพบแอลเลย แต่ว่าเมื่อเป็นคำสั่งก็ต้องทำตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

           ห้านาทีต่อมามินจันทร์ก็เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของแอลด้วยสีหน้าบึ้งตึง อีกคนเห็นท่าทางเช่นนั้นของหญิงสาวถึงกับกระแทกปากกาในมือลงบนโต๊ะทำงานด้วยความโมโห

           “ทำไมถึงปฏิเสธ” เขาตวาดน้ำเสียงโกรธเคืองใส่หญิงสาว

           “ฉันมาทำงานค่ะไม่ได้มาขายตัว” พูดแล้วก็นึกเจ็บจี๊ดอยู่ข้างในที่ถูกกระทำหยามศักดิ์กันเพียงนี้ มินจันทร์เชิดหน้าขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น

           “ฉันให้โอกาสเธอเลือกอีกครั้งบีจี” แอลพยายามข่มอารมณ์โกรธให้ทางเลือกแก่หญิงสาวอีกครั้ง

           “ขอปฏิเสธค่ะ” มินจันทร์สวนกลับคำพูดของเขาในทันที

           “บีจี” หนังตาของเขากระตุกถี่ๆ เรียกชื่อของมินจันทร์ด้วยความโกรธใกล้จะระเบิดเต็มที

           “ขอปฏิเสธค่ะ” คำย้ำเหมือนเดิมถึงสามครั้งทำให้อีกคนผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้นั่ง

           “งั้นไปเก็บข้าวของแล้วออกจากที่นี่ไปได้เลย” เขาไล่มินจันทร์ออกทั้งที่เธอไม่ได้มีความผิดอะไรแม้แต่น้อย หญิงสาวมองหน้าของเขาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจน้ำตาปริ่มจะไหลออกมา ด้วยรู้ว่าตัวเองนั้นแทบจะไม่มีเงินติดตัวแม้แต่เหรียญเดียว

           “ฉันไม่ได้ทำผิดอะไร” หญิงสาวแย้งเขาทั้งน้ำตา แอลเห็นแล้วเป็นอันต้องเบือนหน้าหนีไปด้านข้าง

           “ฉันเป็นเจ้าของเบลลาเดโอ ฉันมีสิทธิ์ไล่เธอออกได้” นับเป็นครั้งแรกที่เขาใช้อำนาจทางมิชอบในเรื่องผู้หญิง ส่วนลึกๆ แล้วแอลเองก็รู้สึกไม่ชอบการกระทำนี้ของตัวเองเหมือนกัน แต่ว่าเขาจะปล่อยให้แม่สาวน้อยจากประเทศไทยมาหักหน้ากันแบบนี้ไม่ได้

           “ถ้างั้นฉันขอค่าจ้างหนึ่งวันด้วย” มินจันทร์หน้าด้านขอเงินค่าจ้างจากเขาด้วยความจำเป็น แอลถึงกับหันหน้ามามองดูหญิงสาวอีกครั้ง เดือดร้อนเรื่องเงินแล้วยังทำเป็นหยิ่งอีกผู้หญิงคนนี้

           “ไปเบิกที่ฮูเตอร์” แอลตวาดเสียงใส่อย่างรำคาญใจ มินจันทร์หันหลังทำท่าจะเดินออกจากห้องทำงานของเขาด้วยน้ำตานองหน้า แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเขาเอ่ยขึ้นก่อนที่มือของเธอจะหมุนลูกบิดประตู

           “ที่นี่ฉันคือคนบาปแอล และถ้าคนอย่างฉันต้องการอะไรฉันก็ต้องได้ ไม่เกินสองวันหรอกบีจีเธอต้องซมซานกลับมาขอร้องฉันอย่างแน่นอน”

           ปัง! มินจันทร์รีบกระแทกปิดประตูไม่อยากได้ยินอะไรจากปากของเขาอีกต่อไป หญิงสาวรีบตรงไปหาฮูเตอร์ยังห้องทำงานของเขา ขอเบิกค่าแรงในส่วนที่ตัวเองทำงานไปหนึ่งวัน แต่ว่าจำนวนของมันช่างน้อยนิดนักสำหรับการหาที่พักใหม่ มินจันทร์เดินออกจากห้องทำงานของฮูเตอร์ไปทั้งน้ำตานองหน้าอีกครั้ง เพื่อกลับไปยังห้องพักของตัวเอง แล้วรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพื่อออกไปจากสถานที่แห่งนี้

           ระหว่างทางที่เดินออกจากเบลลาเดโอคลับมินจันทร์ก็ได้มีโอกาสพบเจอกับมนต์ชบาอีกครั้ง แม้จะเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่มิตรภาพระหว่างกันก็ยังคงมีอยู่ หญิงสาวไม่กล้าเอ่ยปากบอกถึงสาเหตุของการถูกทำให้ออกจากที่นี่ ด้วยเกรงว่ามนต์ชบาจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย

“ปุยฝ้ายเกิดอะไรขึ้น” มนต์ชบาใจหายวาบเมื่อได้รับข่าวว่าเพื่อนใหม่จากเมืองไทยถูกไล่ออกจากงานในวันนี้ หลังจากขึ้นไปทำงานบนชั้นดาดฟ้าของที่นี่

“แค่ทำงานไม่ถูกใจคุณแอลเขาน่ะ” มินจันทร์ไม่กล้าบอกความจริงทั้งหมดให้อีกคนรับรู้ จึงได้โกหกคำโตออกไป

“ใจร้ายจัง คุณแอลเป็นคนไล่ออกเองเลยเหรอ” คนไม่รู้เรื่องราวทั้งหมดทำหน้าเศร้าจนแทบจะเครียดแทนมินจันทร์

“ใช่เขานั่นแหละที่เป็นคนไล่ ช่างมันเถอะชบา ปุยฝ้ายไปก่อนนะ” มินจันทร์เกรงว่าหากเธอขอความช่วยเหลือจากมนต์ชบา อาจจะเป็นการนำความเดือดร้อนไปสู่หญิงสาวก็เป็นได้ จึงได้รีบกล่าวอำลาเพื่อจากสถานที่แห่งนี้ไป

“โชคดีนะปุยฝ้าย”

“จ้า” สองสาวมองสบสายตากันอยู่ชั่วครู่หนึ่งก่อนที่มินจันทร์จะเป็นฝ่ายหันหลังเดินจากไป ท่ามกลางความเสียดายมิตรภาพอันแสนสั้นของกันและกัน หากโชคชะตายังเมตตาพวกเธอ ในวันข้างหน้าอาจได้พบเจอกันอีกก็เป็นได้