“ไอ้เด เมียมึงมา!”
ลูก้าเดินนำหน้าฉัตรชฎาตรงมาหาเขาที่กำลังนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อน
“มาทำไม”
เขามองเธอตาเขียว
“เฮ้ ใจเย็น” ลูก้าตบบ่าเขาเบาๆ
หญิงสาวยืนเก้ๆกังๆโค้งศีรษะเล็กน้อยให้กับเพื่อนสามีโดยไม่ทันได้สังเกตสีหน้าและถ้อยคำของเขา
“คือฉันเป็นห่ว..
ไม่ทันได้เอ่ยอะไรสามีเธอเดินผ่านหน้า ปล่อยให้เธอยิ้มเก้อ
“โกรธที่ฉันมาตามใช่มั้ยคะ เอ่อ คือฉันแต่เป็นห่วงคุณ”เธอรีบวิ่งตามหลังเขาไปในบ้าน
.. มองตามตัวเขาไม่มีบาดแผลอะไรก็โล่งใจหน่อย
เขาหยุดฝีเท้าหันมามองเธอด้วยแววตาขรึมเครียด “ใครพาเธอมา!”
“คนขับรถที่บ้านไงคะ ทำไมคะ มันผิดมากขนาดนั้นเลยหรือ? ฉันแค่คิดถึงคุณแล้วก็เป็นห่วงกลัวว่าคุณเป็นอะไรทำไมไม่กลับบ้าน หรืออย่างน้อยๆก็ควรจะโทรหาฉันก็ยังดี”
“หุบปาก ถ้าไม่อยากตายก็รีบๆกลับไปซะ!!!” เขาชี้นิ้วขึ้นขู่ ดวงตาโกรธแค้นเผยออกมาอย่างน่ากลัว แต่หล่อนยังยืนมองหน้าเขานิ่ง
“ฮึก.. ถึงขั้นต้องฆ่าเ
