**นิยายแต่งจากจินตนาการโดยไม่เน้นหลักความเป็นจริงแบบร้อยเปอร์เซ็นต์นะคะ^^
“..โซเฟีย..!”
เท้ากำยำเดินลุยหิมะเซซัดไปยังหลุมลึกเป็นวินาทีที่หัวใจเหมือนถูกบีบอัดให้แตกสลายเมื่อก้มมองกล่องใหญ่สีดำทรงสี่เหลี่ยมที่ตามหา
“ออกไป! กูทำเอง”
มาเฟียหนุ่มคุกเข่าโน้มกายใช้มือใหญ่ตะกุยดินเย็นเฉียบออกจากกล่อง เหล่าบริวารผู้จงรักภักดีถอยออกไปยืนอยู่ห่างๆด้วยสีหน้าสลดระคนเป็นห่วงสภาพจิตใจเจ้านาย
“เอื๊อกกกก”
เขาออกแรงยกกล่องขึ้นมาวางข้างปากหลุมด้วยตัวเอง
ตุ๊บ ตุ๊บ
จอบทุบและงัดกล่องออกอย่างรนรานพร้อมกับเสียงพร่ำสั่นครางลึกในลำคออย่างคนเสียสติ
คว้างงง
กลิ่นเหม็นเน่าตลบในทันทีที่เปิดฝาออกได้สำเร็จ ด้วยสภาพภูมิอากาศที่เมืองนี้ค่อนข้างเป็นฤดูหนาวที่ยาวนานสภาพศพจึงมีกลิ่นอยู่บ้างเพราะยังหลงเหลือเนื้อเยื่อติดตามกระดูก
“ฮึก..”
มือสั่นเทาเอื้อมไปแตะกะโหลกเบาๆ
“ฮึกๆ ..ที่รัก”
เสียงทุ้มครวญออกมาเกินจะกลั้น
