ไม่รู้ว่าฉันสลบไปนานแค่ไหน ตอนนี้ลืมตาขึ้นมาห้องทั้งห้องมีแต่แสงไฟนีออนสว่างจ้าไปหมด "อื้อ" ขยับตัวได้นิดเดียวก็รู้สึกถึงวัตถุอะไรเย็นๆ วางอยู่ที่ข้อเท้าเลยพยุงตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนมองดู
เป็นผ้าสีขาวผืนไม่เล็กไม่ใหญ่ คาดว่าในนั้นน่าจะมีก้อนน้ำแข็งใส่เอาไว้เพราะฉันรู้สึกเย็นและเปียกที่ข้อเท้า "หึ" ได้แต่หัวเราะสมเพชตัวเอง
สุดท้ายก็ถูกไอ้บ้าไททันผู้ชายที่ทำร้ายตัวเองช่วยอีกตามเคย
แอ้ดดดด
เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามาด้วยมือหนาของผู้ชายผมสีควันบุหรี่
"กินแรงเก่งนี่" เจอหน้ากันยังไม่ถึงนาทีก็ปล่อยหมาออกมาเห่าจนได้ ที่พูดแบบนี้คงไม่พ้นหาว่าฉันสำออยเพื่อไม่ต้องทำความสะอาดห้องตามเขาสั่งสินะ
"..." ฉันเลือกนิ่ง ไม่ต่อปากต่อคำเพราะยังรู้สึกมึนๆ หัวอยู่ "กินซะ จะได้กินยา"
ถ้วยโจ๊กสำเร็จรูปถูกวางไว้โต๊ะข้างเตียงนอนพร้อมกับแพงยาแก้ปวดลดไข้
"เอาของๆ นายออกไป" แค่เขาช่วยทำแผลที่ข้อเท้าและเช็ดเนื้อเช
