“วีญ่าพี่เสียใจกับทุกอย่างที่พี่ทำ แต่พี่อยากแก้... / มันไม่เท่าที่ญ่ารู้สึกหรอกค่ะ ไปเถอะ ออกไปตอนนี้เลยขอร้อง ออกไปซะที!”
“แล้วเรื่องของเราล่ะครับ ญ่าเราสองคนลอง... / ลองอะไร! ทำกับญ่าขนาดนี้จะให้ลองอะไรอีก!ที่ทำมามันก็เหี้ยมากแล้วนะพี่ยังจะเหี้ยได้มากกว่านี้อีกเหรอวะไอ้เหี้ย!”
“...”
“ไป! ออกไปสักที! จะไปตายที่ไหนก็ไป!”
“อื้ม” เขารับคำสั้น ๆ มองหน้าฉันด้วยแววตาเหมือนคนรู้สึกผิดก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกจากห้องของฉันไป
“...ดูแลตัวเองดี ๆ”
“...” ฉันเกลียดคำพูดนี้ที่สุดเลย มาสร้างรอยแผลเหวอะหวะให้คนคนหนึ่งด้วยความตั้งใจแล้วบอกให้เขาดูแลตัวเองดี ๆ นี่นะ
ทุเรศสิ้นดี!
กริ๊ก!
ประตูห้องถูกปิดลงช้า ๆ ฉันก็รีบล็อกประตูจากด้านใน ไม่ไว้ใจอะไรทั้งนั้นหลังจากที่เพิ่งโดนกระหน่ำแทงข้างหลังจากผู้ชายที่คิดว่าเขาก็รู้สึกไม่ต่างจากตัวเอง แต่ความจริงไม่ใช่เลย
...แกมีค่าแค่อยู่เพื่อให้เขาลืมคนที่รัก
