เพล้ง !!
เสียงเหมือนมีของแตกที่ดังมาจากชั้นบนของตัวอาคาร ด้วยสัญชาตญาณทำให้ชายหนุ่มลุกเดินขึ้นไปหาต้นเหตุของเสียงนั้น
และเพียงเเค่เปิดประตูห้องอาหารเข้ามา เขาก็ได้พบ (ตัว) ต้นเหตุ
"ลูกเกด" น้ำเสียงที่ใช้เรียกสาวน้อยกึ่งแปลกใจที่เห็นเธอมายืนอยู่ตตรงนี้ ก็เมื่อกี้ที่เดินขึ้นมาชงกาแฟ สักห้านาทีก่อน เขายังไม่เห็นเธอเลยนี่น่า
"แฮะๆ ขอโทษค่ะพี่ภีม พอดี จะเอาขนมมาใส่จานให้ เเต่…เผอิญ...ซุ่มซ่ามไปหน่อย เลยทำจานเเตก" คนทำผิดยิ้มแหยส่งไปให้ ส่วนมือยกห่อขนมขึ้นมา เป็นการยืนยันว่า…
‘เธอหวังดีจริงๆ เเค่...ซุ่มซ่ามไปหน่อย แค่นั้นเอง’
ก็เมื่อตอนหัวค่ำ เธออุตส่าห์เป็นห่วงกลัวว่าเขาทำงานเหนื่อยๆ เสร็จงานคงจะหิว จึง ออกไปหาซื้อขนมมาเตรียมไว้ให้ แต่พอไปถึงร้านก็ไม่รู้ว่าพี่ภีมชอบกินอะไร ทำให้ต้องยืนเลือกอยู่ซะนานสองนาน พอกลับมาก็ต้องใจแป้วเพราะทุกคนก็กลับกันไปหมดเเล้ว ยังดีที่แอบเเวบไปดูที่ห้องคุณหมอภ
