อย่าบอกให้ใครรู้80%

568 คำ

ภีมภัทรเดินนำหญิงสาวเข้าไปในคลินิกขนาดใหญ่ประเภทไม่รับผู้ป่วยไว้ค้างคืนซึ่งเปิดให้บริการตรวจรักษาครบวงจร ที่เขาและเพื่อนร่วมหุ้นกันเปิดขึ้นมา และด้วยตอนนี้เริ่มเข้าสู่ช่วงเวลาเย็น คนไข้ที่มานั่งรอพบแพทย์จึงเริ่มหนาตา มีคนไข้บางคนที่นริศราคิดว่าน่าจะเป็นคนไข้ประจำ ทำให้ทราบว่าคนที่กำลังเดินเข้ามานี้เป็นคุณหมอ จึงยกมือไหว้ทักทาย และนายเเพทย์หนุ่มก็ยกมือไหว้คนไข้ที่สูงวัยกว่าและกล่าวทักทายอย่างไม่ถือตัว ภาพที่เห็นทำให้เธออดไม่ได้ที่จะมองด้วยสายตาชื่นชม ภีมภัทรเดินนำคนตัวเล็กมายังห้องตรวจห้องหนึ่ง ยกขึ้นเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป "ว่าไงไอ้คุณภีม มาช้านะแก ปล่อยให้ฉันนั่งขัดตาทับอยู่คนเดียว" เสียงห้าวของชายหนุ่มในชุดเสื้อกาวน์เจ้าของห้องทักทายอย่างสนิทสนม ทว่าประโยคกึ่งเเซวกึ่งต่อว่าอย่างไม่จริงจังนั้น ทำให้นริศราต้องส่งสายตากึ่งขอโทษกึ่งรู้สึกผิดไปยังคนตัวโตกว่าแม้เขาจะไม่ได้หันมามองก็ตาม ก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม