ตอนที่ 18
เช้านี้พีรดนย์ แต่งตัวมาสมัครงาน ด้วยเสื้อผ้าเก่า ๆ แถมปล่อยหนวดครึ้มไปทั่วใบหน้าจนเพื่อนสนิทตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นวะ ไอ้ดนย์ ทำไมแกถึงแต่งตัวแบบนี้” กฤษเอ่ยถาม เพราะคิดว่าตอนนั้นเพื่อนคงจะยุ่งเรื่องงานศพน้องสาว จึงไม่มีเวลาดูแลตัวเอง แต่นี่เสร็จงานแล้ว ทำไมเพื่อนถึงไม่ยอมโกนหนาวเคราออกเสียบ้าง
“อ่าว!!..ก็เป็นคนขับรถ มันก็ต้องแต่งประมาณนี้สิวะ” พีรดนย์ยักไหล่ตอบเพื่อนด้วยมาดกวน ๆ อย่างที่เคยทำ
“ตกลงแกจะมาเป็นคนขับรถจริง ๆ เหรอวะ” กฤษฎาเลิกคิ้วหนาถามเพื่อนอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะพีรดนย์นั้นเป็นถึงกัปตันเรือสำราญที่เมืองนอกได้เดือนสองแสนกว่า ๆ ทำไมต้องมาลงทุนทำอะไรแบบนี้ ความรู้ก็ไม่ใช่น้อย ๆ หางานอื่นทำได้สบายอยู่แล้ว
“เอ่อ!.. แกได้ยินไม่ผิดหรอก แล้วก็อย่าเผลอไปบอกใครล่ะ” พีรดนย์รีบกระซิบบอกเพื่อนเบา ๆ สร้างความประหลาดใจให้กฤษฎาเขาไปอีก
“นี่เป็นวุฒิ ม.6 ของฉันแล้วก็พวกหลักฐา
