รู้ตัวเมื่อสาย
565 คำ
ตอนที่ 8
ปานเทพรีบพาเหยื่ออันโอชะมาห้องเช่าของเขาทันที นอกจากอาศัยใบหน้าหล่อ ๆ ที่หลอกฟันสาวมาหลายต่อหลายคนแล้ว ปานเทพก็ยังมีเครื่องมือช่วยจัดการกับเหยื่อที่เขาหมายตาตรงหน้าได้อย่างแนบเนียน
แล้วถ้าคืนนี้หากเธอดื่มกับเขาต่อ ปานเทพก็คิดว่าจะวางยาเพิ่มอีก และที่เขาต้องรีบบึ่งรถมาก็เพราะกลัวยาจะหมดฤทธิ์เสียก่อน
ขณะที่นั่งรถมาได้สักระยะ ขวัญจิราก็รู้สึกเหมือนจะหายจากอาการที่เป็นเมื่อสักครู่
นั่งคิดมาตลอดทางอาจจะเป็นเพราะเธอนอนน้อย จากนั้นจึงหยิบยาบำรุงบางอย่างมากิน กระจกส่องใบหน้าตัวเองกับกระจกใบเล็ก ก่อนจะเติมแป้งไปบนผิวแก้มที่อิ่มเป็นพวงพร้อมกับทาลิปสติกสีแดงสดเป็นมันวาวบนเรียวปากงาม
“ขวัญเปลี่ยนใจแล้ว พี่ปานเทพพาขวัญกลับบ้านเถอะค่ะ”
“แต่ว่า พี่ขอแวะกลับคอนโดสักครู่ได้มั้ยครับ พอดีว่าพี่ลืมของสำคัญเอาไว้ กะจะเอาไปให้เพื่อน” ปานเทพรีบอ้างทันที
ขวัญจิรายอมตกลงให้เขาแวะที่คอนโดตามที่ขอ ก่อนจะคิดแผนการอยู่ในใจหากเกิดปานเทพทำอะไรเธอขึ้นมา
ขวัญจิราคิดมาตลอดว่าเธอเองเหนือกว่าคนอื่น เพราะฉะนั้นเธอต้องเป็นผู้เลือกไม่ใช่ผู้ถูกเลือก ปานเทพก็มีแค่ความหล่อ ที่คบเอาไว้ดูเล่นเท่านั้น ส่วนจะให้จริงจังคงไม่ได้ เพราะเขายังไม่มีความมั่นคงทั้งฐานะและการเงินเลย
ปานเทพเหยียบคันเร่งแทบมิดพารถมุ่งหน้ากลับคอนโดอย่างรวดเร็ว เขาอยากใช้เวลาสำหรับคืนนี้มีความสุขกับหญิงสาวตรงหน้าตามลำพัง
ใบหน้างามบาดตานั้นเริ่มร้อนขึ้นมาอีกครั้ง พวงแก้มที่แต่งไว้แดงจัดก็เริ่มแดงซ่านมากขึ้นด้วยการสูบฉีดของโลหิต จนลามไปจนแลเห็นได้ชัดตรงบริเวณช่วงคอขาวระหงนั้น ลมหายใจเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ กับคำพูดหวาน ๆ นั้น
“น้องขวัญนี่สวยเหมือนคุณแม่เลยนะครับ”
“พี่ปานเทพเคยเห็นคุณแม่ขวัญแล้วเหรอคะ”
“เคยสิครับ เหมือนจะครั้งหนึ่งมั้ง ที่ท่านมาประชุม แต่หลังจากนั้นก็ไม่เห็นอีกเลย”
“ค่ะ พอดีคุณแม่อยู่ต่างประเทศ”
ขวัญจิรากำลังตกอยู่ภายใต้การครอบงำของยาสวาทอีกครั้ง เพราะตั้งแต่นั่งรถมาเธอยังไม่ได้ดื่มน้ำเลย เธอเริ่มคอแห้ง จึงหันไปบอกกับปานเทพ
“ในรถพี่มีน้ำดื่มมั้ยคะ พอดีขวัญคอแห้ง”
“ไม่มีเลยครับ แต่เดี๋ยวก็จะถึงแล้วน้องขวัญไปดื่มที่ห้องพี่ก็ได้นะครับ” เขาทางนายปานเทพทันที
พอถึงขวัญจิราก็ไม่มีทางเลือก แต่เธอก็ฉลาดพอที่จะโทรตามให้วีรภาพขับรถมารับเธอโดยส่งโลเคชั่นให้ชายหนุ่มทางไลน์
พอถึงห้องเธอก็ไม่ยอมที่จะดื่มน้ำ เพราะเริ่มไม่ไว้ใจปานเทพ เขาต้องมีอะไรใส่ให้เธอกินแน่ ๆ เพราะนั่งคิดมาตลอดทางกับอาการที่เป็นอยู่เมื่อสักครุ่ก่อนหน้านี้
- ผู้เขียน
