จะไม่ยอมเสียใจอีกแล้ว

780 คำ
ตอนที่ 13 หนึ่งอาทิตย์ต่อมา อภิสรามีอาการตรอมใจอย่างเห็นได้ชัด ร่างบางที่เห็นจนชินตากลับซูบลงไปหนักกว่าเดิมมากนัก ใบหน้างามที่เคยอิ่มเอิบกลับแปรเปลี่ยนมาแลดูซูบซีด แววตาหมองหม่นเจือไปด้วยรอยเศร้าและคลอไปด้วยน้ำตาอยู่บ่อยครั้ง วันนี้คุณมนต์นภามารดาของอภิสรามาเยี่ยมลูกสาวที่หอพัก พอเห็นสภาพของอภิสราลูกสาว ผู้เป็นแม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ จนต้องเอ่ยถามทันที แต่อภิสราก็ไม่ได้บอกอะไรเพราะกลัวมารดาจะเครียด เธอตั้งใจจะถอนหมั้นกับปานเทพให้เรียบร้อยแล้วค่อยบอกเรื่องของเธอกับผู้ใหญ่ อภิสรานอนร้องไห้อยู่บนเตียงหลังจากที่แม่ของเธอกลับไปแล้ว ภาพคู่หมั้นหนุ่มที่พลอดรักกับสาวสวยอยู่ที่ห้องนอนยังคงวนเวียนอยู่ภายในหัวของเธอไม่หยุด ร่างบางนอนเหม่อลอยอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมของตัวเอง หัวใจที่เจ็บปวดรวดร้าวเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ครั้งนี้มันเลวร้ายที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมา ชายหนุ่มที่เธอรักใคร่บัดนี้เขาไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป หญิงสาวตัดสินใจที่จะไม่เรียกร้องหรือต่อรองใด ๆ เธอต้องการจะจบเรื่องนี้ด้วยตัวของเธอเอง การอ้อนวอนมันใช้ไม่ได้ผลกับคนอย่างเขา ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาในตอนนี้มันทั้งเกลียดและทั้งยังรักอยู่ สองวันมานี้เธอเอาแต่ขังตัวเองอยู่ภายในห้องพัก ตอนนี้เธอจะหันหน้าไปหาใครได้ เธอไม่เหลือใครสักคน ในชีวิตเธอมีพี่ชายอยู่คนหนึ่งแต่เขาก็อยู่ไกลจากเธอมาก เธอจึงมองไม่เห็นใครเลยในตอนนี้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้ง จนหญิงสาวตัดสินใจรับสาย “อัน ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่” “พี่ก็น่าจะรู้ว่าเพราะอะไร พี่ยังจะกล้าโทรหาอันอีกเหรอ” “อันพี่ขอโทษ พี่ก็แค่เผลอใจ แต่พี่ยังรักอันเหมือนเดิมนะ” “รักงั้นเหรอคะ เราถอดหมั้นกันเถอะค่ะ เรื่องมันจะได้จบ ๆ ไป” “ใจเย็น ๆ ก่อนสิอัน ให้อภัยพี่เถอะนะ..แค่ครั้งเดียวเอง” “อย่าเลยพี่เทพ อันเจ็บปวดเสียใจแค่นี้ก็มากพอแล้ว อันไม่อยากจะเสียใจไปทั้งชีวิตหรอกนะ” ก่อนหน้านี้เธอเคยจับได้ว่าเขาแอบนอกใจเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง จนปานเทพตัดสินใจบอกว่าจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้น และให้พ่อกับแม่มาขอหมั้นเธอเอาไว้ก่อน ที่เธอยอมหมั้นเพราะคิดว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ไม่ก็ไม่เลย ปานเทพยังคงเจ้าชู้เหมือนเดิม “ก็ได้ ๆ อันจ๋า งั้นให้พี่ไปหาอันนะ” “พี่มาหาอันได้แค่เหตุผลเดียว คือมาเอาแหวนหมั้นของพี่คืนไป” “ครับ ๆ เดี๋ยวพี่จะรีบไป...” เขากระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่นานนักปานเทพก็ขับรถมาถึงหอพักของอภิสรา เขาเดินมาถึงหน้าห้องก่อนจะเคาะประตูเรียกเธอ “พี่ไม่ต้องเข้ามาหรอก พี่เอาแหวนหมั้นคืนไปแล้วก็ไม่ต้องมาหาอันอีก” เธอยื่นแหวนให้กับชายหนุ่ม แต่เขายังไม่รับ “ได้ไงกันละอัน พี่เป็นผัวอันนะ” “พี่จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ” เธอพยามผลักเขาออก “อันเห็นนี่มั้ย” เขายื่นคลิปร่วมรักระหว่างเขาและเธอในโทรศัพท์ให้หญิงสาวดู อภิสราตกใจมาก “พี่ลืมความสุขของเราไม่ได้จริงเลย..ที่รัก” “พี่ถ่ายเก็บไว้ทำไม ลบเดี๋ยวนี้เลยนะ” หญิงสาวพยายามเข้าไปแย่งโทรศัพท์ “จะลบไปทำไมกันที่รัก ก็เห็นอยู่ว่าในคลิปนี้เรามีความสุขกันมากแค่ไหน หรือว่าอันอยากให้คนอื่นเห็นบ้างล่ะ” “อย่านะพี่เทพ!!!!” “งั้นก็เลิกคิดเรื่องถอดหมั้นพี่ไปได้เลย เพราะพี่ไม่ยอมหรอก” ปานเทพยิ้มอย่างผู้ชนะ “พี่จะทำอะไร พี่เทพ อย่าเข้ามานะ...ออกไป” เธอรีบดันประตูปิดแต่ก็สู้แรงของปานเทพไม่ได้ จนเขาเข้ามาในห้องพักของเธอได้สำเร็จ “เรามามีความสุขกันดีกว่านะอัน” ปานเทพโผเข้าไปกอดอภิสราเอาไว้ แต่เธอก็พยายามสะบัดร่างหนาออกไปจนได้ด้วยความรังเกียจและขยะแขยง ก่อนที่มือเรียวบางจะฟาดไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาทันที
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม