คิดเสียว่าทำทาน
542 คำ
ตอนที่ 12
ระหว่างที่นั่งรถของวีรภาพมา หญิงสาวก็ยังแสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด จนวีรภาพต้องคอยพูดเพื่อให้กำลังใจเธอ
“คุณปลอดภัยแล้วครับคุณขวัญ ว่าแต่คุณจะไปแจ้งความมั้ยครับ เดี๋ยวผมพาไป” วีรภาพรีบบอกขณะขับรถพาเธอออกมาจากคอนโดของนายปานเทพ
“อย่าเลย!! ฉันไม่อยากเป็นข่าวขี้เกียจทะเลาะกับคุณพ่อ”
“เอ่อแล้วเมื่อกี้ คุณออกจากห้องแล้วลงมาที่ด้านล่างคอนโดได้ยังไงครับ” วีรภาพเอ่ยถาม
“ฉันแอบหนีลงมาเอง ตอนนั้นนายปานเทพมันวิ่งไปตามผู้หญิงคนหนึ่ง โชคดีมากเลยนะที่ผู้หญิงคนนั้นเปิดห้องมาเสียก่อน ถ้าไม่งั้นฉันคงไม่รอดแน่ ๆ
“ผู้หญิงคนที่คุณขวัญเอ่ยถึง เธอคือคุณอภิสรา เธอเป็นคู่หมั้นของนายปานเทพ แต่คุณไม่ต้องกลัว แล้วผมจะโทรไปอธิบายเรื่องนี้กับเธอเอง”
“คุณจะบอกเธอว่ายังไงเหรอ”
“ก่อนหน้านี้ผมบอกว่า ปานเทพแอบนอกใจเค้าแล้วก็พาผู้หญิงอื่นเข้ามาที่ห้อง ตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าเธอจะเชื่อหรอกนะครับ”
“แล้วไปรู้จักเธอได้ยังไงกัน”
“ผมไม่รู้จักเธอเป็นการส่วนตัวหรอกครับ ผมขอเบอร์โทรศัพท์มาจากเพื่อน ๆ ของเธออีกที”
“ขอบใจมากนะ ที่นายมาช่วยฉันทันก่อนที่มันจะกลับมา” ขวัญจิรานั่งนึกไปถึงตอนที่เธอนั่งรถของวีรภาพออกมา ในตอนนั้นเธอเห็นปานเทพวิ่งกลับมาแล้ว ดีนะที่เธอรีบขึ้นรถมาเสียก่อน
“ไม่เป็นไรครับ...จริง ๆ ถ้าผมไม่เห็นคุณขวัญอยู่ด้านล่าง ผมก็กะจะขึ้นไปตามคุณอยู่แล้วครับ ว่าแต่คุณขวัญไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลสักหน่อยดีมั้ยครับ..เผื่อว่ายาที่นายปานเทพใช้มันจะมีผลค้างเคียงหรืออันตรายอย่างอื่นอีก”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วล่ะ ส่งฉันแค่ที่บ้านก็พอ” ขวัญจิรารีบบอกเมื่อวีรภาพขับรถใกล้จะถึงบ้านของเธอ วีรภาพจึงไม่เซ้าซี้
“ครับ” วีรภาพแวะมาส่งเธอที่บ้าน เขารอจนกว่าคนใช้จะมาเปิดประตูให้เธอ
“ขับรถดี ๆ นะ แล้วก็ขอบใจอีกครั้ง”
“ไม่เป็นไรครับคุณขวัญ”
“วี!!!..นายสัญญากับฉันสักข้อได้มั้ย”
“สัญญาอะไรเหรอครับ”
“สัญญาว่าเรื่องนี้เราจะรู้กันแค่สองคนไง”
“ได้สิครับ” เขายิ้มให้เธออย่างจริงใจ อย่างน้อยก็มีคำว่า ‘เรา’ อยู่ในสิ่งที่เธอขอร้อง หญิงสาวบอกกับเขาเสร็จก็รีบเดินเข้าบ้านไป
ขวัญจิราตั้งใจจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง เพราะเรื่องมันได้จบไปแล้ว หลังจากที่โดนกระทำย่ำยี ขวัญจิราก็กลับเข้าบ้านด้วยสภาพที่ย่ำแย่ ขวัญจิราเครียดอย่างเห็นได้ชัดแววตาหมองหม่นเจือไปด้วยรอยเศร้าและคลอไปด้วยน้ำตา หลายวันต่อมาวีรภาพจึงอาศัยช่วงนี้รีบทำคะแนนกับเธอ
- ผู้เขียน
