ซุนหนี่ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“เรื่องอะไรน่ะรึ… ถามซุ่ยเสียนสิ… เรื่องนี้นางย่อมรู้ดีแก่ใจ… ”
หนานกงกล่าวเป็นปริศนา
“เรื่องอะไรเจ้าคะฮูหยิน… ”
ซุ่นนี่รีบถาม ความอยากรู้อยากเห็นจนเกินไปของนางทำให้หนานกงรีบปราม
“จะเรื่องอะไรก็ไม่ใช่กงการอะไรของเจ้า… เอาเป็นว่าข้าจะคุยกับซุ่ยเสียนเอง… นี่ก็เย็นแล้ว เจ้าไปเตรียมอาหารไว้ให้ข้าเถอะ คืนนี้ข้าจะนอนที่นี่… และอย่ามายุ่มย่ามแถวนี้จนกว่าข้าจะเรียก… ”
หนานกงกล่าวเสียงเข้ม แผนการบางอย่างผุดวาบเข้ามาในหัว
“เจ้าค่ะนายท่าน… ”
ด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจของผู้เป็นนาย ทำให้สาวใช้รีบถอยออกไปจากห้อง ทิ้งให้พ่อผัวกับสะใภ้อยู่กันเพียงลำพังสองต่อสอง
“เจ้ามันเลวนัก… ที่กล้าสวมเขาให้กับลูกชายข้า… เมื่อครู่ข้าเห็นทุกอย่างที่เจ้ากับไอ้ซินแสนั่นกำลังระเริงสวาทกัน… บัดสี… ”
คำพูดที่ได้ยิน ทำให้ซุ่ยเสียนถึงกับเข่าทรุดลงนั่งคุกเข่ากับพื้น
“ท่านพ่อ… ข้าผิดไปแล้ว… ”
