เว่ยหลงรีบตอบ ราวกับว่าถ้าเขาตอบช้านางอาจจะเปลี่ยนใจ
“ข้าต้องกลับแล้ว เจ้ากอดข้าแน่นเชียว ปล่อยข้าได้หรือยัง… ”
ชิงเยี่ยนเอามือผลักอกของเว่ยหลง ทำให้เขาต้องขยับเอวชักลำเอ็นออกมา
“อูยยยย… น้ำเจ้าเยอะเหลือเกิน ข้าต้องรีบล้าง… ไม่งั้นข้าอาจตั้งครรภ์… ”
ชิงเยี่ยนก้มลงมองน้ำสีขาวขุ่น ค่อยๆ ไหลออกจากรูสวาทที่โดนทะลวงจนกลวงโบ๋
“โอ้ว… กลีบหอยเจ้าสวยงามมาก ยิ่งเบ่งบวมยิ่งสวย… ”
เว่ยหลงจ้องมองกลีบสาวของฮูหยินที่แม้จะโดนกระหน่ำจนแหลกยับ ทว่ากลีบที่บวมเป่งคล้ายส้มโอสองกลีบประกบกัน ก็ทำให้คนมองรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาอีก
“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว… ข้ายังไม่อยากให้เจ้ากลับ ขอข้าจับกระแทกอีกรอบเถอะนะแม่นางคนงาม… ”
เว่ยหลงสุดจะทน…
รีบจับร่างของหญิงสาวคว่ำลงกับโต๊ะ ดันเข่าข้างหนึ่งของนางขึ้นมาคร่อมขอบโต๊ะแล้วจับท่อนเอ็นลำโต กระแทกเข้าใส่กลีบบุปผาปลิ้นอ้าเป็นยวงออกมาระหว่างง่ามขาด้านหลัง
“อ๊ะ… อ๊ายยยยย… ”
ช
