เหล่าองค์รักษ์ถึงกับเสียวสันหลัง ท่านอ๋องไม่แผ่ไอสังหารมานานมากแล้ว พระชายาคงเป็นสิ่งล้ำค่าของท่านอ๋องคนเหล่านั้นช่างไม่รู้ที่ตายจริงๆไป๋ซู่ฮวาลืมตาขึ้นมาก็เห็นอาเล็กนั่งอยู่ข้างๆ
"อาเล็ก ท่านอยู่ที่นี่แล้ว ข้าฝันว่าพวกเขาทำร้ายท่านจนๆ "
"เด็กโง่ อาเล็กเจ้านางแค่นอนซี้เซา อย่ากังวลเลยเดี๋ยวลูกจะพลอยไม่สบายไปด้วย อย่าลืมสิเจ้าไม่ได้ตัวคนเดียว" ไป๋เจินจับมือหลานสาวก่อนจะลูบศรีษะเบาๆ
เขากับน้องสาวปกป้องเด็กสองคนนี้มาตลอด ท่านพ่อกับท่านแม่ยึดสมบัติพี่สามกับพี่สะใภ้มาหมด แต่กลับรังเกียจที่จะเลี้ยงดูเด็กทั้งสอง เขากับไป๋ลู่จึงเหมือนเป็นทุกอย่างของสองคนพี่น้องนี้
"พี่ใหญ่ ข้าจะตั้งใจเรียนขอรับ อนาคตจะไม่ให้ใครมาดูถูกท่านกับอาเล็ก ข้าจะเป็นต้นไม้บังลมบังฝนให้พวกท่าน" ไป๋ซูหยางสัญญากับพี่สาว
"นอนเถอะ รีบกลับเถอะไป๋ลู่คู่แฝดนอนกับเจ้า หากตื่นมาไม่เจองอแงปี้เหลียนจะเอาไม่อยู่ สองคนนั้นบทเอาแต่ใ
