41
“แล้วอย่างฉันจะไปทำอะไรได้” ใจหนึ่งก็เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด แต่พอนึกถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ ใจมันก็ห่อเหี่ยวอย่างคนไร้ซึ่งทางสู้อีกครั้ง
“ได้สิ ถ้ามีฉันช่วย” อิงธาราหันขวับมามองหน้าเขาด้วยความระแวงอีกครั้ง
“ช่วย? อย่างคุณเนี่ยนะจะช่วย อย่าลืมสิว่าคุณเองก็ทำร้ายฉันเหมือนกัน” เธอต่อปากพลางยิ้มเยาะให้กับความบัดซบในชีวิตอีกครั้ง
“ถึงฉันจะบอกว่าขอโทษอีกสักพันครั้ง เธอก็คงไม่ให้อภัยฉันอยู่ดี เอาเป็นว่าจากนี้ไป ฉันจะเป็นคนดูแลเธอเอง ถือว่าฉันไถ่บาปเรื่องที่ทำแย่ๆ กับเธอ” เดนิสบอกด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอไว้ใจเขาได้ง่ายๆ
“แล้วคุณจะได้อะไร” เธอตัดสินใจถามออกไปด้วยความคลางแคลง
“มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันก็จะพูดตรงๆ ความจริงฉันมีศัตรูคนเดียวกันกับเธอ มีเธอมาเป็นกองหนุน อะไรๆ มันอาจจะง่ายขึ้น” ได้ฟังแล้วเธอก็ยิ้มเยาะออกมาอีก
“คิดอยู่แล้วเชียวว่ามันต้องเป็นแบบนี้ พวกคุณ
