40
“กลับมาเดี๋ยวนี้นะนังอิง นังลูกอกตัญญู ฉันอุตส่าห์เลี้ยงดูแกมา แกตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ อย่าให้ฉันจับแกได้ แกเจ็บตัวแน่” นีรยาตะโกนไล่หลังแต่ไม่คิดจะวิ่งตาม เพราะคิดว่ายังไงๆ อิงธาราก็คงไม่มีที่ไป และสุดท้ายก็ต้องกลับมาหาตนอยู่ดี ยิ่งที่นี่เป็นเรือสำราญแบบนี้ด้วยแล้ว ไม่มีทางที่อิงธาราจะหนีไปไหนได้ และเมื่อถึงตอนนั้น ตนจะจัดการสั่งสอนให้เด็กคนนี้หลาบจำเอง จะได้ไม่กล้ามากำแหงกับคนอย่างมาดามนีน่าอีก
อิงธาราปิดหน้าปิดตาร้องไห้ออกมาจากห้องของนีรยา จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไปโดยไม่รู้จุดหมาย แน่นอนว่าเธอกลับห้องไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอต้องถูกคนของนีรยาที่ดักรออยู่จับตัวไปส่งให้ตาแก่มักมากอย่างเควินแน่ๆ แต่ในขณะที่เธอวิ่งไป จู่ๆ ก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง จนเธอแทบหงายหลังล้มตึง ดีที่ใครคนนั้นฉุดรั้งเอาไว้ได้ทัน
“ขอโทษค่ะ” อิงธาราที่ยังตกใจไม่หายก้มหน้าก้มตาขอโทษ
“อิงธารา” แต่เสียงท
