33
“เธอจะรับผิดชอบยังไงยัยลูกเป็ด ดูสิปากมันจะปิดได้ไหมก็ยังไม่รู้เลย” อเล็กซิสหันมาต่อว่าแก้วมุกดาอีกครั้ง
“แล้วฉันไปบังคับให้พวกคุณกินรึไงเล่า บอกแล้วว่าให้ไปหากินเองก็ไม่เชื่อ ฉันก็กินของฉันอย่างนี้ทุกวัน พวกคุณกินไม่ได้เองแล้วจะโทษใคร ถ้าไม่เชื่อฉันกินให้ดูก็ได้” แก้วมุกดาตักกับข้าวที่ว่านั่นเข้าปากหน้าตาเฉย ถึงแม้มันจะเผ็ดกว่าทุกวันที่เคยกิน แต่เธอก็พยายามเก็บอาการ
“อร่อยจะตาย มีแต่พวกใจเสาะคอไม่ถึงเท่านั้นแหละที่ไม่กล้ากิน” แก้วมุกดาเบะปากปรามาส มาถึงขั้นนี้แล้วเธอก็ไม่อยากให้แผนตัวเองต้องสูญเปล่า
“ใครว่าไม่กล้า เธอกินได้ ทำไมฉันจะกินไม่ได้” ว่าแล้วเขาก็ตักอาหารจานเดียวกับเธอเข้าปากทันที ตอนนี้จึงกลายเป็นว่า เธอตักอะไรเขาก็จะตักอย่างนั้น แต่คนที่เคยชินกับอาหารรสจัดอย่างเธอย่อมรับได้กับความจัดจ้านของพวกมัน ต่างกับเขาที่...
“เฮ้ย!” เธออุทานเสียงดัง หลังหันไปมองแล้วต้องพบกับสภาพเขา
