“ทำไม เดี๋ยวนี้เก่ง” เมื่อถอนจูบออก เสียงห้าวกระซิบชิดริมฝีปากนุ่มแตกพร่า
เกวลินเงยหน้าขึ้นมาสบตาเเววตาปรือหวานยิ้มให้เขา
“ก็มีสามีเป็นอาจารย์หมอ อาจารย์หมอสอนมาค่ะ”
เสียงใสเเกล้งว่า แถมบอกต่อว่าดุด้วย แต่เขาค้าน
“ดุที่ไหน”
“ก็เมื่อกี้พี่นอสยังดุเกวอีกเลย”
“ไม่ดุสักหน่อย”
แววตาคมเป็นประกายแวววาว เหนือนทีหยุดบทสนทนาโดยการทาบริมฝีปากของตัวเองลงมายังริมฝีปากนุ่ม ไม่เปิดโอกาสให้ร่างเพรียวบางในอ้อมกอดได้ต่อว่ากันอีก
ดูดดื่ม ดื่มด่ำ…
ลึกซึ้ง ยาวนาน…
จูบที่ทั้งร้อนแรงและหวานล้ำไปพร้อมๆ กันคือบทลงโทษของเด็กชอบเถียง
“อือ” เสียงแผ่วหวานครางเมื่อริมฝีปากชื้นผละออก สองเเขนโอบกอดกายแกร่งแน่นเข้าไปอีก
“พี่นอสขา” คนตัวเล็กทำตาปรอยอ้อน
เหนือนทียิ้ม เขารู้ว่าเธอต้องการอะไร เพราะเขาก็ต้องการแบบเดียวกับเธอเหมือนกัน และก่อนที่จะทนไม่ไหวมากไปกว่านี้
“ใจเย็นๆ เบบี๋”
จมูกโด่งคลอเคลียกับแก้มใส ริมฝ
