“เที่ยงนี้พี่จะเอาอาหารมาให้นะ”
เมื่อมาถึงประตูโรงงาน เฉินหยางคุนจึงเอ่ยขึ้นกับคนรัก
“ไม่เป็นไรหรอกพี่หยางคุน พี่จะเสียเวลาเปล่า ๆ หัวหน้าคอมมูนจะหักแต้มพี่น่ะสิ ฉันกินอาหารในโรงงานได้”
“ไม่เป็นไร พี่อยากเอามาให้ พี่เชื่อว่าอาหารที่พี่ทำอร่อยกว่าในโรงอาหารครับ” เฉินหยางคุนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เขาเชื่อว่าอาหารที่เขาทำนั้นอร่อยกว่าโรงอาหารแน่นอน
“อันเหมย”
เสียงเรียกสดใสดังขึ้น ทำให้มู่อันเหมยหันกลับไปมอง เมื่อเห็นว่าสหายเดินตรงมาทางนี้เธอจึงโบกมือให้
“เช่นนั้นพี่กลับก่อนนะ เที่ยงพี่จะเอาอาหารมาส่ง และเย็นพี่จะมารับครับ”
เฉินหยางคุนหันกลับไปมอง เมื่อเห็นสหายของคนรักเดินมาทางนี้เขาจึงขอตัวกลับทันที
“นั่นใครเหรอ” เสี่ยวฟางเอ่ยถามสหายขณะที่เดินเข้าโรงงาน
“พี่หยางคุน คู่หมั้นและคนรักฉันเอง” มู่อันเหมยตอบกลับอย่างเอียงอายเล็กน้อย ก่อนจะคล้องแขนสหายเพื่อกลบความเขินตนเอง
ทั้งสองเดินเข้ามาในโ
