เฉ่าเหมยอาศัยอยู่ที่จวนนายอำเภอมาสามวันแล้ว จากตอนแรกที่ไม่ได้รู้สึกสะกิดใจ เพลานี้เริ่มรับรู้ถึงความไม่ปกติภายในจวน
ใครบางคนที่ควรจะอยู่ กลับไม่เคยโผล่หน้าออกมาทักทายนางเลยสักครั้ง
“พี่ซาน ไยข้าถึงไม่เห็นท่านแม่ของท่านอาสุ่ยเลยเล่า ข้าจำได้ว่านางเองก็อาศัยอยู่ที่นี่ด้วยมิใช่หรือ หรือตอนนี้ย้ายไปอยู่ที่อื่นเสียแล้ว”
ระหว่างรับประทานอาหาร เฉ่าเหมยตัดสินใจเอ่ยถามซานอู๋เพื่อคลายข้อสงสัย แต่แล้วกลับพบว่าซานอู๋กลับมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาก้มหน้ามองชามข้าวต้มอยู่นานทีเดียวกว่าจะเงยหน้าตอบ “นางอยู่เรือนท้ายจวน”
“เรือนท้ายจวน? มิใช่ว่ามีไว้สำหรับเก็บของหรอกหรือ”
จวนเมืองหลวงของเฉ่าเหมยนั้นค่อนข้างใหญ่โตและกว้างขวาง บริเวณด้านหน้าประกอบด้วยเรือนหลักและเรือนรับรองแขกหลายหลัง ถัดเข้าไปเป็นเรือนพักอาศัยส่วนตัว มีสวนและสระน้ำไว้นั่งพักผ่อนหย่อนใจ ท้ายสุดของจวนจึงจะเป็นเรือนครัวและเรือนเก็บของ
“ท
