เอาตัวเองให้รอดงั้นหรือ!? พูดจาน่าโมโหนัก!!!
“ท่านพี่ ใครทำท่านโกรธหรือ” เฉ่าลู่เห็นเฉ่าเหมยเอาตะเกียบทิ่มลงในถ้วยข้าวหลายทีก็นึกสงสัยว่าพี่สาวของตนเป็นอะไร อีกทั้งยังทำหน้าตาขึงขังราวกำลังสาปแช่งใครอยู่อีกด้วย
เฉ่าเหมยที่เหมือนเพิ่งได้สติรีบยิ้มตอบน้องสาว “พี่ไม่ได้โกรธ”
“แต่พี่ใหญ่ทำหน้าน่ากลัว” เทียนตี้เอ่ยเสริมพลางคีบเม็ดข้าวเข้าปากช้าๆ ราวกับกำลังเลียนแบบท่าทีของสุ่ยเกาเจี้ยที่นั่งอยู่โต๊ะฝั่งตรงข้าม
“เฉ่าเหมยหลานอาคงจะมีหลายเรื่องให้คิดเยอะใช่หรือไม่” สุ่ยเกาเจี้ยคีบชิ้นปลาใส่ถ้วยข้าวของเฉ่าเหมย ยิ้มอ่อนโยนเอ่ย “เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีขึ้น เชื่ออาสิ”
เฉ่าเหมยพยักหน้าช้าๆ ตั้งแต่ที่นางกลับมาถึงจวนก็วิ่งเข้าไปปรึกษากับสุ่ยเกาเจี้ยเรื่องงานอภิเษก นางอยากรู้ว่าสุ่ยเกาเจี้ยมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้
อีกทั้งความนัยที่เขาต้องการสื่อ หมายถึงนางต้องแบกรับความรับผิดชอบต่อสกุลถานจริงๆ หร
