ลักพาตัว

1234 คำ

หลังจากที่รสา ย้ายออกจากบ้านผม ผมก็ไม่ได้เจอเธอเพราะส่วนนึงผมกลับดึก ส่วนเธอก็ไปที่โกดังสินค้าแทน ผมมีเบอร์ มีเฟส มีไลน์ แต่ก็ไม่เคยทักหรือโทรหาเธอสักครั้ง ไม่รู้จะโทรถามหรือพูดอะไร ส่วนวันนี้เป็นวันที่ผมต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ดังนั้นช่วงเช้าผมเลยไม่ได้เข้าบริษัท อีกสักพักถึงจะออกเดินทาง ส่วนแม่และน้องสาวผมนั้นออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว "เสียงรถใคร" ผมได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาในโรงจอด แต่ก็แปลกใจเพราะรถที่บ้านก็ออกไปหมดแล้ว หรือว่าแม่ของผมจะลืมของแล้วกลับมาเอา ผมที่อยู่ในห้อง พร้อมกระเป๋าที่มีเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัว ผมเดินลงมาข้างล่างชะเง้อมองดูก็ยังไม่เห็นใครเข้ามาในบ้าน จนกระทั้ง "รสา!!" ผมอุทานชื่อเธอไม่นึกว่าเราจะได้เจอกันโดยบังเอิญ ผมคิดว่าการที่เธอหนีออกไปอยู่ที่อื่นก็เพราะหลบหน้าผม และเราคงไม่ได้เจอกันอีกซะแล้ว แต่พอเธอเจอผมเท่านั้น ดูเธอตกใจ "ทำไมพี่ไม่ไปทำงาน" "พี่หรอ..ไปตอนไหนก็ไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม