EP.19 ชุดคุณแม่บ้านสยิวกิ้ว
989 คำ
เธอยอมรับตำแหน่งแม่บ้านตามที่เขาบังคับขู่เข็ญ เพราะประตูทางออกจากคฤหาสน์ลีถูกปิดตายทุกทาง เมื่อเอกสารสำคัญสำหรับเดินทางและสำเนาสัญญาว่าจ้างถูกเขาริบไปจนหมดสิ้น จะออกไปจากคฤหาสน์นี้ก็ไม่ได้ จะโทรศัพท์หาใครให้มาช่วยก็ไม่ได้อีก ไม่มีทางเลือกสำหรับเธอแล้วจริงๆ แต่ถึงไม่มีเธอก็จะดิ้นให้ถึงที่สุด ข้อแม้สุดสยิวกิ้วจึงถูกเสนอไป
‘ฉันจะไม่ใส่ชุดพวกนี้เด็ดขาด ชุดต้องมิดชิดกว่านี้ ท่อนบนต้องไม่เปลือย ท่อนล่างก็ต้องยาว’
‘ตกลง แต่ต้องเป็นจากร้านที่ฉันเลือกให้’
และเพียงปลายนิ้วสื่อสาร ภาพชุดมากมายก็ถูกนำมาให้เธอเลือกทันที จากนั้นเพียง 20 นาที ชุดแม่นางโคมเขียวเหล่านี้ก็ถูกส่งมาถึงหน้าคฤหาสน์ลีทันที 5 แบบ 7 สี สำหรับ 7 วัน แขวนเรียงรายแทนที่ชุดแม่บ้านวาบหวิว
“สั่งมาเหมือนจะเปิดสำนักโคมเขียว”
“บ่นอะไร”
“เฮ้อ! ไม่ได้บ่นค่ะ พูดจริง ก็คุณชายสั่งชุดพวกนี้มาทำไมเยอะแยะ ฉันบอกว่าเอาอย่างละตัว ไม่ใช่เอาอย่างละสี”
“เชื่อเถอะว่าเธอจะได้ใช้งานครบทุกตัว”
ไรเฟิลตอบ ดวงตาวาววับกวาดไปทั่วทั้งร่างกายที่สวยเสียจนเขาแทบลืมหายใจตั้งแต่เดินเข้ามาเห็นเธอเป็นครั้งแรก ชุดที่เธอเลือกมานี้ไม่เลวเลย เพราะเมื่อเห็นเธอใส่ชุดระบายบางเบาดุจนางพญางูขาวนี้ ดูสวยและเหมาะกับเธอมากกว่าชุดแม่บ้านวาบหวิวนั่นเสียอีก และเขาก็เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่า สิ่งสวยงามหากถูกบดบังแต่เพียงบางเบา นั่นไม่ต่างจากสิ่งเร้าที่กระตุ้นให้เขาอยากเข้าไปเห็นใกล้ๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เข้าพวก
“คุณชาย! คุณชายจะทำอะไรคะ คุณชายสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ขืนใจฉัน”
อินถวากระเถิบหนีทันทีที่ไรเฟิลก้าวเข้าใกล้ พร้อมทวงถามสัญญาอีกข้อนั่นคือ
‘คุณชายต้องไม่ขืนใจฉัน’
‘แล้วใครว่าฉันจะขืน ก็แค่งานแม่บ้าน’
‘ฉันไม่ใช่เด็กไร้เดียงสานะคะ แต่งตัวแบบนี้ ปรนนิบัติคุณชายแบบนั้น คุณชายคงไม่แค่นั่งมองฉันแน่ ไม่รู้ล่ะค่ะ ฉันพูดไว้ก่อน และคุณชายก็ต้องสัญญาด้วย เพราะหากคุณชายไม่สัญญา ฉันก็จะทำทุกทางเพื่อให้ออกไปจากที่นี่ ฉันจะไม่มีวันยอมคุณชายแน่ คุณชายต้องไม่ใช้กำลังกับฉัน ต้องไม่บังคับให้ฉันสมยอม หากจะมีอะไรเกิดขึ้นนั่นคือฉันต้องเต็มใจ’
‘สัญญาร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุกข้อตามที่เธอต้องการ ขอเพียงเธอยอมเป็นแม่บ้านของฉันเท่านั้น’
“คนอย่างฉัน สัญญาแล้วทำตามแน่ หันหลังสิ” ฝ่ามือขืนร่างงามระหงให้หันหลังให้เขาแต่หันหน้าเข้ากระจก ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างใบหู “เห็นอะไรมั้ย”
ดวงตาสวยหวานของอินถวาเบิกกว้างขึ้น แต่ไม่ใช่จากสิ่งที่เห็นแต่เป็นจากเสียงกระซิบแหบพร่าที่สั่นเล็กน้อยตามแรงอารมณ์ของเขาต่างหาก ทั้งลมอุ่นๆ ที่เป่ารดอยู่ที่ซอกคอก็ทำให้สยิวเสียจนต้องบิดกายออกให้ห่างจากเขา แต่ฝ่ามือแข็งปานคีมเหล็กของคุณชายกลับกระชับเธอเข้าหาตัวให้แน่นขึ้นอีก
“ดูสิ อย่ามัวแต่สะท้านเสียงเซ็กซี่ของฉันอยู่”
“ใครสะท้าน คุณชายนั่นแหละที่...”
“ที่อะไร... ที่หล่อน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ ไหนคะ คุณชายจะให้ดูอะไร”
อินถวาเม้มปากแน่นหายใจไม่ทั่วท้องเพราะที่อยากจะบอกก็คือคุณชายนั่นแหละที่สะท้านในความสวยของเธอ แต่ทุกอย่างก็ต้องชะงักไป เมื่อริมฝีปากของเธอน่ะอยู่ห่างจากแก้มเขาแค่ 1 นิ้วน่ะสิ และเขายังจะหันมายิ้มยั่วให้อีก ถ้าหากเธอหันกลับไม่ทัน ปากต่อปากต้องจุ๊บกันแน่ และหากเธออดใจไว้ไม่ได้คว้าแก้มหล่อๆ นั้นมาจุ๊บซะเองล่ะ คุณชายชีกอผีทะเลนี่คงเป็นมังกรติดปีกล่ะ
‘มังกร’ ใช่ เธอเห็นมังกร เพราะสิ่งที่คุณชายลีให้เธอดูก็คือเงาสะท้านจากบานกระจกนั้น
ดวงตาสีเขียวที่สะท้อนอยู่บนบานกระจกจ้องมองสบสายตากับเธอ ไม่ต่างจากดวงตาของมังกรตัวนั้น ตัวที่ทำให้เธอยังระลึกได้ถึงสัมผัสวาบหวาม สัมผัสที่ทำให้เนื้อกายสาวบริสุทธิ์สั่นสะท้านตามฝ่ามือที่แตะไต่ไปตามเนื้อกาย
“เห็นมั้ย มีบางอย่างไม่เข้าพวก”
“อะ... อะไรเหรอคะ” ถามเสียงแผ่วเพราะไออุ่นจากเนื้อกายของเขาที่ซ้อนทับจากเบื้องหลังทำให้เธออยากจะหลับและฝันกลางวันเสียเดี๋ยวนี้ เพราะสัมผัสซาบซ่านที่ใกล้จะก่อเกิดนี้คล้ายจะขับกล่อมให้เธอหลับตาลงทั้งๆ ที่เขาบอกให้เธอมองดู
“นี่ไง”
ไรเฟิลค่อยๆ ปลดปมของเปียที่ล้อมรอบศีรษะของอินถวาออก ปลดปล่อยเรือนผมดำที่ถูกขมวดเก็บเอาไว้ให้ยาวสยายถึงกึ่งกลางหลัง ภาพสะท้อนจากกระจกแต่งตัวบานใหญ่สูงจรดเพดานห้องจึงเห็นเป็นภาพหญิงงามในวรรณกรรมจีนโบราณยืนเด่นอยู่และที่ด้านหลังนั้นซ้อนทับไว้ด้วยร่างสูงใหญ่ของมังกรหนุ่มรูปงาม ‘มังกรผู้มีดวงตาร่ายมนตร์’
ลูกแก้วแวววาวสีเขียวร่ายมนตร์ให้อินถวามองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น จนเธอไม่รู้เลยว่าดวงตาสีเขียวที่มองเห็นอยู่นี้ไม่ใช่จากภาพสะท้อนของกระจกอีกแล้ว แต่เป็นจากร่างแบบบางนั้นถูกฝ่ามือใหญ่ขืนกายให้หันมาเผชิญหน้า ก่อนที่ภาพฝันแสนหวานที่เธออยากพบเจออีกครั้งจะหวนคืนมา
- ผู้เขียน
