EP.18 สัญญามีลายเซ็น
1078 คำ
มือสั่นๆ ยื่นออกไปรับเอกสาร เพราะคุณชายลีกำลังหลอกให้เธอกลัวบางสิ่งที่มองไม่เห็น ‘ก๋งก๊ง’ นั่นคือคุณตาของเขาที่นอนอย่างสงบเงียบอยู่ในฮวงซุ้ยใกล้กับห้องพักของเธอใช่ไหม แค่คิดถึงเงาดำนอกหน้าต่างนั่น ขนทั่วกายของอินถวาก็ลุกตั้งอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่ขนบนหัวจะลุกตั้งยิ่งกว่าเดิมเพราะเมื่อสายตากวาดอ่านดูรายละเอียดในสัญญา คำพูดของเหมยอิงก็คล้ายจะก้องกังวานอยู่ในหัว เพราะสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าผีตนใดในคฤหาสน์คือคุณชายผีทะเลจริงๆ
“ไม่จริง ไม่ใช่เรื่องจริงแน่ สัญญานี่ก็ไม่จริง นี่มันของปลอม ฉบับที่ฉันเซ็นไม่ใช่อันนี้”
สัญญาที่มีลายเซ็นของเธอลงชื่อกำกับไว้อย่างถูกต้อง ทั้งยังมีแม่ของเธอกับชุติมนต์ลงชื่อไว้เป็นพยานอีกด้วย ดูยังไงก็คือฉบับเดิมแต่ที่เพิ่มเติมมาก็คือตัวเลขเงินค่าจ้างและเงินที่เธอเบิกล่วงหน้าไปแล้ว ซึ่งเงินจำนวน 5 ล้านบาทที่ระบุว่าโอนเข้าบัญชีของแม่ จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อก่อนที่เธอจะเดินทาง เธอเป็นคนนำสมุดบัญชีของแม่ไปอัพเดทพร้อมทั้งโอนเงินไปคืนให้กับทางบริษัทที่น้าอิฐติดหนี้ไว้เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่จะมีเงินโอนไปให้แม่มากมายอย่างนั้น ยังไงสัญญานี่ก็ของปลอมแน่
และก็เป็นอย่างที่ไรเฟิลคาดคิดไว้ เพราะเพียงไม่กี่นาทีต่อมา อินถวาก็ถลาออกมาจากห้องแต่งตัวเร็วปานพายุ ก่อนที่เธอจะชะงักพร้อมกับหลุบสายตาลงต่ำ เพราะขณะนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเขาเหลือเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวพันปิดท่อนล่างอยู่เท่านั้น
“พร้อมทำงานหรือยัง ฉันพร้อมแล้วนะ”
“นี่ไม่ใช่สัญญาฉบับจริง นี่มันของปลอม ฉันไม่เคยรับเงินห้าล้านบาทจากคุณ มีเงินโอนเข้าบัญชีแม่แค่หนึ่งล้านบาทเท่านั้น คุณชายทำแบบนี้ทำไม”
“ไม่น่าต้องถามนะ อะไรก็ตามที่ฉันอยากได้ ฉันก็ต้องได้ ไม่เว้นแม้แต่เธอ ก็แค่ยอมให้ฉันสำรวจนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง ไม่สึกหรอหรอก”
“ไม่สึกหรอ! คุณชายจะบ้าหรือไง ไอ้ไม่สึกหรอน่ะของคุณชาย แต่ของฉันน่ะสึกหรอแน่”
“โอ้วว้าว! พูดแบบนี้แปลว่าเวอร์จิ้นอยู่น่ะสิ เด็ดจริงๆ งั้นต้องพิสูจน์ ถ้าจริงตามปากพูดจะเพิ่มค่าแรงเป็นสองเท่า”
“คุณชาย! บ้าไปแล้ว ฉันไม่ทำงานแบบนี้ คุณชายบังคับฉันไม่ได้ด้วย”
“แน่นอน ฉันบังคับเธอไม่ได้หรอก แต่หากเธอไม่ทำตามที่ฉันต้องการ สัญญานั่นจะบังคับเธอเอง”
อินถวาร้อนเหมือนควันจะออกหูเมื่อได้ยินคำพูดจากปากบางๆ น่าจูบนั้น และเมื่อเธอก้มอ่านสัญญาข้อสุดท้ายที่ระบุหากผิดเงื่อนไขที่ตกลงกันเอาไว้ ‘ปรับ 2 เท่าของค่าจ้าง’ อินถวาก็แทบจะกรีดร้อง แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงนุ่มนิ่มที่เอะอะก็ร้องกรี๊ด เธอมีสติที่จะไม่ทำแบบนั้น ฝ่ามือกำเอกสารในมือแน่น พยายามคิดหาทางหนีทีไล่ที่จะทำให้เธอรอดไปจากสถานการณ์นี้ได้
1 คือ ใครจะบ้าจ้างแม่บ้านในอัตราค่าจ้างปีละ 5 ล้านบาท สัญญาจ้าง 2 ปี รวมเป็นเงิน 10 ล้านบาท
2 คือ ใครจะบ้าจ่ายค่าจ้างล่วงหน้า 5 ล้านบาท ตามที่เธอร้องขอได้โดยง่าย
3 คือ บ้าไปแล้วที่เธอจะยอมเซ็นเอกสารที่มีเงื่อนไขหากผิดสัญญาต้องชดใช้เป็น 2 เท่าของเงินค่าจ้างทั้งหมด นั่นคือ เงินค่าจ้างตามสัญญา 10 ล้านจะกลายเป็นต้องชดใช้ 20 ล้านในทันที
4 คือ เธอไม่บ้าแน่ที่จะรับเงินมา 1 ล้านแต่ไม่อ่านสัญญาให้ละเอียดถี่ถ้วนซะก่อน
และ 5 คือ เธอมีสำเนาเก็บไว้อีก 1 ชุด และเธอก็นำติดตัวมาด้วย
“คุณชายบังคับฉันไม่ได้หรอกค่ะ อย่าคิดว่าสัญญาปลอมๆ นี่จะทำอะไรฉันได้ เพราะฉันมีสำเนามาด้วย ฉันจะไปแจ้งที่กงสุลว่าคุณชายโกงฉัน คุณชายจงใจปลอมสัญญาเพื่อให้ฉันค้าประเวณีด้วย”
อินถวายิ้มอย่างเป็นต่อแม้ว่ามันจะแห้งแล้งที่สุดก็ตาม และเหนือสิ่งอื่นใดคือเธอเจ็บปวดหัวใจ เสียดายความหล่อของบุคคลตรงหน้าที่มาติดลบเพราะความชีกอของเขา แต่เธอเลือกแล้วที่จะไป ยังไงเธอต้องได้รับความเป็นธรรม
“ถ้าหมายถึงสำเนา รวมทั้งเอกสารเดินทางในกระเป๋าของเธอล่ะก็”
อินถวาหูผึ่งก่อนจะทรุดร่างลงนั่งแทบพื้นอย่างหมดแรง เพราะผู้ชายคนนี้ ‘ร้ายกาจ’ แต่ยังไงเสียเธอก็จะไม่ยอมแพ้ เพราะถ้าเธอทำแบบนั้น เธอต้องเป็นอินถวาตัวปลอมแน่
หญิงสาวใบหน้างดงามรูปร่างงามระหงอยู่ในชุดเกาะอกสีขาวตัวยาวกรอมเท้าและสวมทับด้วยเสื้อคลุมบางเบาให้มองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งจากชุดแนบเนื้อด้านในได้อย่างรางเลือน หากไม่นับความโปร่งบางเบาของเนื้อผ้าที่ยามสะท้อนแสงไฟหรือแสงอาทิตย์ อินถวาอดคิดไม่ได้ว่านี่อาจเป็น ‘แม่นางเซียวเหล่งนึ่ง’ ผู้มีความบริสุทธิ์เป็นไอดอล
แต่เพราะสัดส่วน นมเป็นนม เอวเป็นเอว และสะโพกก็เป็นสะโพกที่มองเห็นอยู่นี่ ทำให้เธอต้องเปลี่ยนใจ เพราะภาพสะท้อนของหญิงสาวในกระจกนั้นดูละม้ายคล้ายกับ ‘นางพญางูขาว’ ผู้แสนจะเซ็กซี่ซะมากกว่า
“เฮ้อ! นี่มันวันมหาโหดอะไรกันเนี่ย”
อินถวาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะนี่เป็นครั้งที่ 2 ในวันเดียวกันที่เธอต้องมองสำรวจเครื่องแต่งกายของตัวเองในกระจก พลางส่งใบหน้าง้ำๆ ใส่เงาสะท้อนของตัวเอง เพราะชุดที่สวมใส่นี้ไม่ใช่เพียงขัดใจแม่แต่ก็ขัดใจเธออย่างแรง เพราะมันจะต่างอะไรกับนุ่ง ‘มุ้ง’ กันเล่า เพียงแต่ดีหน่อยที่ไม่ใช่ชุดแม่บ้านอย่างที่คุณชายชีกอนั่นเตรียมไว้ให้ อย่างน้อยเธอก็ได้เลือกที่จะใส่ด้วยตัวเอง
‘ตกลงว่าฉันยอมรับตำแหน่งแม่บ้านขั้นสองที่คุณชายต้องการ แต่ฉันมีข้อแม้’
‘ได้! แค่เธอยอมรับ เรื่องอื่นไม่ใช่ปัญหา’
- ผู้เขียน
