เช้าวันต่อมา
"ข้าว "
ฉันหันไปก็เจอพอร์ช ยืนอยู่
"อืม ว่าไง"
"เรื่องวันนั้น พอร์ชขอโทษนะ ที่พาข้าวไปจนมีเรื่องอะ"
พอร์ชที่ตอนนี้ ทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดมากจริงๆ
"อื้ม ไม่เป็นไรเราไม่โกรธหรอก"
ฉันตอบพอร์ชออกไป เพราะฉันไม่โกรธเพื่อนจริงๆ
"ขอบใจนะดีใจจัง งั้นเราขอเลี้ยงข้าวนะตอนเที่ยง"
"ไม่เป็นไร เราไม่ได้โกรธจริงๆ"
"นะข้าว เราขอนะ เราเลี้ยงเพื่อนเธอด้วย"
เมื่อฉันเห็นท่าทางที่อยากจะไถ่โทษจริงๆ เลยไม่ปฏิเสธ
"อืม ก็ได้"
พอร์ชที่ตอนนี้ดีใจจนยิ้มกว้าง
"โอเคครับ"
"พอร์ช เข้าเรียนเถอะ"
ฉันหันไปชวนพอร์ และเดินนำไป
"แพง มิ้น มานานยัง"
เมื่อเข้าไปในห้อง ก็เจอเพื่อนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
"ไม่นานเท่าไร "
มิ้นหันมาตอบ
"นี่ทำไม แกมากับพอร์ชอะ"
แพงหันมาถาม แต่แววตาดูเศร้า
"อ้อ เจอกันข้างล่างหนะ"
ฉันรีบตอบแพง เพราะรู้สึกแปลกๆ รึแพงจะชอบพอร์ชวะ
"อ้อ แล้ววันนั้นแกเป็นไงบ้าง โดนพี่ชายว่ารึเปล
