หลังจากแยกย้ายกัน ฉันรู้สึกว่าแพง นิ่งเงียบไป
"แพง แกโอเคมั้ย"
แพงหันมามองและพยักหน้าเบาๆ แต่สายตาเศร้ามาก
"แกอย่าคิดมากเลยข้าว ฉันโอเค"
"แต่หน้าแกไม่โอเคเว้ย ฉันไม่สบายใจ"
ฉันจะมาเสีย เพื่อนเพราะผู้ชายไม่ได้
"ต่อให้ไม่มีแก พอร์ชมันก็ไม่ชอบฉันหรอก"
"แพง แกสวยมากเว้ย ต่อให้พอร์ชมันไม่ชอบ คนอื่นเยอะแยะ"
พูดคุยกันไปมา แพงก็เริ่ม ผ่อนคลายขึ้น
"ป๊ะ อาจารย์มาแล้ว"
แพงจับมือฉันเดินเข้าห้อง เพื่อเรียนในช่วงบ่าย
เมื่อสอนไปสักพัก อาจารย์ก็ให้จับกลุ่มทำรายงาน และแน่นอน
"ข้าว พวกเราอยู่กลุ่มด้วยนะ"
พอร์ช เจ้าเก่า เจ้าเดิม เพิ่มเติมคือม่อนและทีม
"ว่าไงแพง"
ฉันขอความเห็นจากเพื่อนก่อน
"อื้ม ได้อยู่แล้ว"
แพงไม่ขัดอะไร แถมยังเหมือนดีใจนิดหน่อย
"แล้วเราจะทำที่ไหนกัน"
มิ้นเอ่ยขึ้น
"ขอเป็นบ้านข้าวนะ เพราะเฮียคงไม่ให้ไปแน่"
ตอนนี้มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เฮียคงไม่ปล่อยแน่
"อืม งั้นพรุ
