“แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงคะ คิลเลียน...ในเมื่อฉันต้องทำงาน ฉันมีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบนะคะ ที่สำคัญ...ฉันกลับไปทำงานที่เดิมไม่ได้อีกแล้ว ในเมื่อคุณก็รู้ดี”
เสียงหวานสั่นระริก รอยน้ำคลอเบ้าตาฉุดความร่มร้อนในใจของชายหนุ่มให้ดับวูบลง แน่นอนว่าเขารู้เรื่องนี้ดี เขาเองที่เป็นคนบีบบังคับผู้จัดการห้องอาหารไล่มุกมารินออกจากงานเพื่อกดดันให้เธอตอบรับข้อเสนอการเป็น ข้าชีวิต
เขาเกลียดชังและอยากฉีกเธอออกเป็นชิ้นในคืนนั้นซึ่งมันเป็นเวลาที่เขาร้อนใจเรื่องเลทิเธีย นัยน์ตาสีน้ำเงินดุจห้วงทะเลลึกวาววับขึ้นมา เขาขบกรามก่อนกดจมูกโด่งลงบนแก้มนิ่ม
“ถ้าได้เงินสองล้านดอลล่าห์คุณจะเอาไปทำอะไร?”
“ฉันจะเอาเงินไปจ่ายธนาคารค่ะ พ่อกับแม่เอาบ้านไปจำนองไว้”
“แค่สองล้านดอลล่าห์คุณคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้”
“ตั้งสองล้านดอลล่าห์ต่างหากล่ะคะ สำหรับคุณมันอาจเป็นเงินจำนวนเล็กน้อยค่ะ คิลเลียน แต่สำหรับฉัน...อย่างน้อยที่สุด
