“โอย...”
ร่างเล็กบอบบางร้องครวญเมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่บั้นเอว ทว่าคิลเลียนกลับเป็นฝ่ายตกใจมากกว่าที่เห็นเศษกระเบื้องของจานที่ตกแตกฝังลงในฝ่าเท้าบอบบาง
เขาเกือบจะก้มลงไปดูแผลที่มีเลือดไหลออกมาแต่ทิฐิติเตือนว่าอย่าได้นึกสงสาร คิลเลียนเห็นมุกมารินนั่งปาดน้ำตาก็นึกได้ว่าเขาเป็นฝ่ายผิด แต่อีกครั้งที่ทิฐิกดความเห็นใจจนจมหาย
“ผมขอเตือนคุณซะก่อนว่าอย่าได้มาทำเป็นอวดดีกับผม ไม่อย่างนั้นคราวหลังคุณอาจจะเจ็บตัวมากกว่าคราวนี้!”
พูดเสียงแข็งแล้วก็เดินลงส้นออกไปอย่างหัวเสีย เขาไม่ยอมหันกลับไปมองร่างแน่งน้อยที่ฝืนความเจ็บปวดดึงเศษกระเบื้องออกจากปากแผล หญิงสาวยกมือที่เปื้อนเปรอะรอยเลือดขึ้นปาดน้ำตาบนแก้ม แต่ไม่ยอมให้เสียงสะอื้นลอดออกมาให้ใครได้ยิน
“แม็กซ์...ถ้าพี่หนีออกจากอเมริกาได้ฉันคงหมดเวรหมดกรรมกับคนใจร้ายอย่างคิลเลียนเสียที”
เมื่อเชย์ลีนผลักบานประตูห้องพักผู้ป่วยพิเศษเข้าไปเธอก็เห็นว่าร่า
