บทที่ 20
“ของใครมาส่งมากมายเหรอ” ฝูอิงที่เดินไปทั่วจวนตระกูลรั่วราวกับจวนของตนเอ่ยถามสาวใช้
“ของฮูหยินคุณชายเจ้าค่ะ”
ได้ยินเช่นนั้นความอิจฉาก็พุ่งสูงเสียดฟ้าอย่างห้ามไม่ได้
“เดี๋ยวข้าเอาไปให้เองไหม ข้าก็กำลังจะไปหาน้องสาวอยู่พอดี”
สาวใช้ถอยกรูดพร้อมกับของในมือ “อย่ารบกวนแขกอย่างคุณหนูเลยเจ้าค่ะ นี่เป็นหน้าที่ของบ่าว บ่าวจัดการกันเองได้”
สาวใช้พากันหอบข้าวของของฮูหยินเล็กวิ่งกรูกันไปอย่างรวดเร็วราวกับว่าหากยืนอยู่นานจะถูกพี่สาวของฮูหยินเล็กแย่งของในมืออย่างที่นางแย่งกับฮูหยินเล็กจนแท่นหมึกเกือบตกแตก
ฝูอิงมองตามไปอย่างไม่พอใจ
อะไรดี ๆ น้องสาวที่ไม่เคยต้องการก็มาแย่งไปหมดทุกอย่าง ตั้งแต่เริ่มจำความได้ ฝูอิงก็มีน้องสาวที่นางไม่เคยชอบแม้ว่าอีกฝ่ายจะทำตัวเรียบร้อยและนิสัยดีมากแค่ไหนก็ตาม
ฝูอิงอยากเป็นบุตรีเพียงคนเดียว อยากให้ท่านพ่อชมแต่นาง แต่มันกลับไม่มีเรื่องอย่างนั้น
ท่านพ่อชม
