10
ปะทะฝีปาก
"กลัวอะไร ทีแอบหนีมานอนหลับสบายใจปล่อยให้คนอื่นตามหากันให้วุ่นไม่เห็นกลัว" มิลลิกาที่รู้ตัวว่าเผลอแสดงความกลัวออกทางแววตาก็รีบเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวแม้คนตรงหน้าจะเป็นเจ้าของที่นี่ก็ตาม
"กลัว? หึ! ทำไมฉันจะต้องกลัวด้วยในเมื่อฉันไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ผิดนั่นมันนายต่างหากที่ลากฉันมาที่นี่ตั้งแต่เช้าน่ะ" แม้น้ำเสียงและแววตาของเขาจะทำให้เธอหวั่น ๆ ไปบ้างแต่พอคิดดูแล้วคนที่ผิดมันไม่ใช่เธอสักนิดมันเป็นเขาต่างหากที่ปลุกเธอตื่นเช้าแล้วลากเธอมาที่นี่
"ก็ผมบอกแล้วไงว่าคุณมาอยู่ที่นี่ในฐานะคนงานของไร่ เพราะฉะนั้นคุณจะมาอยู่กินแบบสุขสบายไม่ได้" เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการระงับอารมณ์ที่จะไม่ให้โมโหออกมา
"ก็ฉันบอกว่าไม่ใช่ไง! ฉันไม่ใช่คนงาน! ไม่ใช่ ๆ ๆ ๆ"
"เงียบซะก่อนที่ความอดทนผมจะหมดลงแล้วโยนคุณออกจากไร่"
"เอาสิ ถ้านายกล้าก็ทำเลย เอาสิ" นอกจากเธอจะไม
