"ทั้งพ่อและพี่ชายเป็นวิศวกรกันหมด ก็เลยเรียนตามพ่อกับพี่อะค่ะ "
"แล้วลุงล่ะ ทำไมเรียนวิศวะ " ลักศิกาถามเขากลับ เพราะเธอเองก็อยากรู้จักเขามากขึ้นเหมือนกัน
"ก็ได้โควตา ขี้เกียจสอบอีกก็เลยเรียน"
"ง่ายดีเนอะ .." เธอประชดออกมาอย่างไม่เก็บอาการ
"เรื่องที่พี่ถามที่คอนโดตัดสินใจได้หรือยัง" ธนพัทธุ์ตัดสินใจถามอีกครั้งกับเรื่องที่เขาถามเธอในคืนก่อน
"เรื่องอะไรคะ " ลักศิกานิ่วหน้า เพราะเธอจำไม่ได้ว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร
"เป็นแฟนกันได้หรือยัง" ชายหนุ่มเอื้อมมือมาจับมือเธอ
"เร็วไปไหมคะ เพิ่งรู้จักกันเอง" ลักศิกาเขิน แต่ก็ยังไม่อยากจะรับปากเขาตอนนี้ จริง ๆ ก็ชอบแหละ แต่ขอเล่นตัวก่อนแล้วกันยังมีเวลาทำความรู้จักอีกเยอะ
"เราต้องห่างกันสักพัก" จู่ ๆ ธนพัทธุ์ก็พูดขึ้น
อะไรกันแค่เล่นตัวนิดหน่อยต้องห่างกันสักพักเลยเหรอ ... ลักศิกาแอบคิดในใจ
"พี่มีเรื่องจะบอก " เขาหยุดพูดนิดหนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้
