ตอนที่ 2
1085 คำ
“เดี๋ยวจะมีเลี้ยงสายรหัสนะลักจะได้ไปรู้จักสายรหัสด้วยว่าลุงกับปู่รหัสของเราเป็นใคร" ชญาดาพูดพลางยิ้มหวานให้ลักศิกา รอยยิ้มของชญาดาแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันก็ยังหลงใหล
“เมื่อไหร่คะ”
“เย็นนี้เลยว่างหรือเปล่าเดี๋ยวอีกสองชั่วโมงพี่ค่อยมารับสักประมาณหนึ่งทุ่มนะ” ชญาดาถามไปด้วยลูบหัวคนที่ซุกหน้ากับแขนของเธอ ได้แต่ขำในใจกับความขี้อ้อนของลักศิกา
“ว่างค่ะ” ลักยิ้มยาหยีตอบรับพี่รหัสคนสวย
หนึ่งทุ่ม ณ ร้านอาหารญี่ปุ่น
“นายทางนี้” เสียงทุ้มนุ่มเรียกชญาดาจากด้านหนึ่งของร้านอาหาร ลักศิกาเองก็หันไปมองตามเสียงนั้นเมื่อเห็นเจ้าของเสียงเธอถึงกับเขาอ่อน พี่เต็งหนึ่งประธานนิสิต ถ้าไม่เห็นแก่พี่นายที่มีข่าวว่ากำลังคบหากับพี่เต็งหนึ่งลักศิกาก็คงจะกรี๊ดไปแล้ว
ว่าแต่พี่เต็งหนึ่งทำไมต้องมาที่ร้านนี้ด้วยนะ ความสงสัยของลักศิกาเกิดขึ้นไม่นานก่อนจะได้รับคำตอบเมื่อชญาดาแนะนำ
“พี่หนึ่ง นี่น้องลักค่ะสายรหัสเรา ลักพี่หนึ่งเป็นปู่รหัสของหนู”
“สวัสดีค่ะพี่เต็งหนึ่งหนูชื่อลักศิกา ชื่อเล่นลักค่ะ มาจากจังหวัดเชียงใหม่มีความใฝ่ฝันอยากเรียนที่นี่ตั้งแต่ขึ้นมอสี่ค่ะ” ลักศิกาเอ่ยแนะนำตัวยาวเหยียดด้วยสีหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยความประหม่าเล็กน้อย เพราะกำลังเขินกับคนหล่อตรงหน้า
“เรียกพี่หนึ่งหรือปู่ก็ได้”" พี่เต็งหนึ่งพูดขึ้นพร้อมทั้งมองหน้าลักศิกา
‘นี่เขาพูดกับฉันเหรอใช่ไหมพูดกับฉันใช่ไหม แล้วจะให้เรียกปู่เหรอ บ้าน่า! ปู่อะไรจะทั้งหล่อ ทั้งเด็ก ทั้งใส อีกทั้งยังแน่นขนาดนี้’ ลักศิกากำลังคิดเพลินอยู่ในใจจนได้ยินเสียงหนึ่งลอดเข้ามาในความคิด
“มองพี่หนึ่งขนาดนั้น อย่างกับอยากจะกินพี่เขาเลยนะ เก็บอาการหน่อยเป็นเด็กเป็นเล็ก” ผู้ชายที่มาใหม่นั้นก็หย่อนตัวลงนั่งข้างๆเธอผู้ชายที่เพิ่งอุ้มเธอไปห้องพยาบาลเมื่อวันก่อน
“พี่พัทธุ์มาทำไมเนี่ย” ลักศิกาถามขึ้นอย่างลืมตัวรู้ว่ามันไม่สุภาพแต่ก็ดันถามไปแล้วทำยังไงได้
“ก็ฉันเป็นลุงรหัสเธอ” เขาพูดพลางทำหน้าตากวนอารมณ์จนคนฟังต้องอดกลั้นไว้สุดๆ
‘นี่มันกรรมเวรอะไรของฉันกันล่ะเนี่ย’
เธอได้แต่คิดในใจพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้
“ลักรู้จักกับพี่พัทธุ์แล้วเนอะงั้นก็ไม่ต้องแนะนำกันมาก” ชญาดาเห็นทั้งสองทักทายกันก็คิดว่ารู้จักกันอยู่แล้วไม่ต้องแนะนำกันก็ได้
“ค่ะ แต่ไม่ค่อยสนิท” ลักศิกาตอบชญาดาด้วยเสียงไม่ดังนักเพราะไม่อยากมีปัญหากับคนนั่งข้างๆแต่ก็ไม่ได้สนิทกันสักหน่อยอย่างที่พูดนั่นแหละ
“ไม่สนิทยังไงฉันเคยอุ้มเธอมาแล้วนะ” ธนพัทธุ์พูดขึ้นอย่างไม่ได้สนใจว่าใครจะได้ยิน
“พี่พูดบ้าอะไรเนี่ย! เดี๋ยวคนเข้าใจผิดกันหมดหรอก” ลักศิการีบหยิกสีข้างธนพัทธุ์ทันที ทว่าธนพัทธุ์รู้ทันเลยรีบจับมือเธอเอาไว้และกดไว้ตรงขาเขาทันทีเพื่อไม่ให้เธอหยิกเขาได้ทัน เธอพยายามดึงมือออกแต่เหมือนเขาจะไม่ยอม
“มาๆกินข้าวกันเถอะ พี่สั่งไว้หมดแล้ว” เต็งหนึ่งพูดขึ้นมาจากนั้นก็หันไปคีบชูชิให้ชญาดาและลักศิกาคนละชิ้นเหมือนเป็นการเปิดงานการเลี้ยงรับสายรหัส
ระหว่างรับประทานอาหารลักศิกาแอบสังเกตเห็นเต็งหนึ่งที่ดูจะใส่ใจชญาดามากเป็นพิเศษ
ส่วนคนที่นั่งข้างเธอนี่ก็ไม่ได้สนใจอะรเลยนอกจากกินเอากินเอาไม่รู้ไปอดอยากมาจากไหน
“ไปนั่งต่อร้านพี่ไหม” เต็งหนึ่งชวนสายรหัสทั้งหมดเพราะเขามีผับที่หุ้นกับเพื่อนอยู่และจะแวะไปที่นั่นทุกวันศุกร์
“ลัก วันศุกร์หอปิดกี่ทุ่ม” ชญาดารู้ว่าลักศิกาอยู่หอในถ้ากลับเลยเวลาหอหญิงจะปิดประตูห้ามเข้า
“ห้าทุ่มค่ะ” ลักศิกาเอ่ยตอบ ในใจอยากไปเที่ยวจะแย่ไม่ได้ไปนานแล้วเคยไปครั้งสุดท้ายเมื่อตอนที่พี่ชายพาไปที่เชียงใหม่ตอนก่อนจะมาเรียนที่นี่
“ถ้าอย่างนั้นไปเที่ยวกันสักสองชั่วโมงเนอะ” ชญาดาเอ่ยชวนอีกทีหนึ่งถ้าลักศิกาไม่ไปเธอก็พาน้องรหัสไปส่งได้แต่ก็อยากให้ไปสนุกด้วยกัน
“เอ่อก็ได้ค่ะ” หลังจากเล่นตัวพอเป็นพิธีเธอก็ตอบรับทันที
“เดี๋ยวลักไปกับพี่พัทธุ์ก่อนนะพี่จะเอารถไปเก็บที่หอแล้วจะตามไปกับพี่เต็งหนึ่ง” ชญาดาบอกลักศิกาอย่างเกรงใจแต่เพราะขัดคนข้างไม่ได้เลยต้องยอมเอารถไปเก็บก่อนแล้วกลับมาอีกทีพร้อมกัน
แต่สิ่งที่ทำให้ลักศิกาคือการนั่งรถไปกับเขานั่นแหละ ลุงรหัสของเธอ แต่ลักศิกาก็อยากให้ชญาดามีเวลาส่วนตัวกับเต็งหนึ่งเพราะทั้งคู่เหมาะสมกันมาก เธอคิดว่าถ้าไม่ใช่เต็งหนึ่งก็คิดไม่ออกว่าใครจะเหมาะกับชญาดา เพราะพี่นายของเธอทั้งสวย น่ารัก ใจดี
“มองพี่หนึ่งตาละห้อยเลยนะ” นั่นปากเหรอนั่นลักศิกาได้แต่บ่นในพูดออกไปก็ไม่ได้อีก
“มาเถอะฉันไม่คิดอะไรกับหลานหรอก” ธนพัทธุ์พูดพร้อมจูงมือเธอมาขึ้นรถ เธอได้แต่มองบนไม่คิดอะไรให้มันจริงเถอะแล้วจะมาจับมือทำไม
“ให้มันแน่เถอะค่ะ อย่ามาจีบหนูแล้วกันบอกไว้ก่อนพี่ไม่ใช่สเปก หนู” พูดแล้วเธอก็เดินขึ้นรถปิดประตูรถรอคนขับระหว่างนั้นก็มีสายเข้าจากเบอร์ที่ไม่ได้เมมไว้ ลักศิกาลังเลนิดแต่ก็ยอมรับโทรศัพท์
“ลักใช่ไห”
“ค่ะ ลักค่ะ”
“รักแล้วเหรอ ยังไม่ทันจีบเลย” ปลายสายเสียงอ้อนพร้อมประตูรถฝั่งคนขับเปิดออก
“ลุง มาแกล้งหนูทำไมเนี่ย” ลักศิกาโวยวายกลบเกลื่อนหัวใจที่กำลังเต้นแรง
“ไหนบอกไม่ใช่สเปกไง รักแล้วเหรอ” ธนพัทธุ์พูดลอยพร้อมทั้งหัวเราะอย่างชอบใจ
- ผู้เขียน
