Girls​ wearing​ Glasses ปฎิบัติการป่วนหัวใจสุดหล่อของยัยแว่น​ (ปอร์เช่​&หม้อแกง) 18+

Girls​ wearing​ Glasses​ 21

​

Mawkeang​ Talk

​

และแล้ววันหยุดก็มาถึงแว้วเย่ๆๆๆ​ ปอร์เช่​รับปากว่าจะพามาเที่ยวสวนสนุกดรีมเวิลด์​ เขาก็ทำตามสัญญานะพามาจริงๆด้วย​ ปลุกฉันตื่นตั้งแต่7โมงเช้า​ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนมะ​

"เช่จ๋า​ เค้าอยากไปเมืองหิมะ​ ป่ะๆ"

ฉันจับมือเขาแล้วก็ลากมาตามทาง​ตรงประตูทางเข้าบ้านหิมะ​ เปลี่ยนรองเท้าเสื้อกันหนาวเรียบร้อยก็วิ่งกันไปถ่ายรูปแล้วก็เล่นหิมะกัน

"หม้อแกงอย่าวิ่งเดี๋ยวล้มนะ"

เขาพยายามเดินมาจับฉันไว้ไม่ให้วิ่ง​ ฉันกำลังสนุกกับการเล่นหิมะอยู่​นี่นา

" ปอร์เช่​เดี๋ยวรอรับอยู่ตรงนี้นะ​ แล้วเค้าจะไปอยู่บนโน่นแล้วจะสไลด์​ลงมา​ เคนะที่รักจุ๊บ"

พูดจบฉันก็วิ่งดุ่มๆขึ้นไปข้างบนทันที​ ตรงไปช่องที่ปอร์เช่​รออยู่​ ฉันขึ้นไปนั่งก่อนจะลื่นลงมา

"อร๊ายยยยยยบบ"

ฉันกรีดร้องอย่างสนุกสุดๆ​ ปอร์เช่​เหมือนจะไม่ค่อยชอบให้ฉันเล่นอะไรหนักๆแรงๆเท่าไหร่​ ก็ฉันชอบนี่นา​ ฉันสไลด์​ลงไปถึงข้างล่างปอร์เช่​ก็รับฉันไว้​ เจ็บตัวนิดๆ​ แต่ก็สนุกดี

"จะไปไหนต่อหือ"

เขาเอ่ยถามมือก็สวมหมวกให้ฉันอากาศมันค่อนข้างที่จะร้อนแล้วนะ​ นี่มันก็10โมงกว่าๆแล้ว​ ฉันเดินไปเรื่อยๆหาอะไรที่ถูกใจก่อนจะชี้ไปตรงสกายโคสเตอร์​ ปอร์เช่​ส่ายหัวทันที

"หยุดคิดที่จะเล่นอะไรแบบนั้นเลยนะ​ มันอันตราย"

ฉันสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ​ ไม่ให้เล่นแล้วจะพามาทำไมเล่า​ จิ๊

"ไม่ต้องมางอนเลยนะ​ เช่ไม่โอเค​"

เขาจ้องหาสบตาฉันด้วยใบหน้าจริงจังจนฉันถึงกับพูดไม่ออก​ เห้อ​ ก็ได้วะ​ ฉันเดินไปเรื่อยๆก่อนจะไปเจอกับรถบั๊ม​ หึหึ

"เช่ๆ​ ป่ะเล่นรถปั๊มกัน"

ฉันลากเขาวิ่งไปทันทีมันไม่อันตรายอะไรนี่เนาะ​ อิอิ​ เราสองคนนั่งคนละคันก่อนจะเริ่ม​ ฉันขับบี้ตามปอร์เช่​ที่ตอนนี้กำลังขับหนีฉันอยู่

"ตาบ้าปอร์เช่​อย่าหนีเซ่"

เขาหัวเราะขำๆขับหนีฉันไปเรื่อยๆ​ ฉันยิ่งขับรถไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่​

" แน่จริงก็ตามมาเซ่"

หนอยๆๆท้าใครไม่ท้ามาท้าอิหม้อแกงคนนี้เหรอ​ ฉันเหยียบจนมิดจนไปชนกับชาวบ้านเขาไปทั่ว​ หมอนี่ทำไมมันขับเก่งจังฟร่ะ​ ฉันตามไม่ทันละเปลี่ยนใจขับหนีเขา​ไปทางอื่น​ งอนแล้ว​ เชอะ

"เห้ยๆหม้อแกงมางอนอะไรเช่เนี้ย"

หลังจากเล่นเสร็จฉันก็เดินออกมาไม่คุยกับเขา​ เขามองฉันอย่างงงๆว่าเขาทำอะไรผิดทำไมต้องงอน​เหมือนเด็กๆ ไม่รู้เหมือนกันอ่ะรู้สึกอยากอ้อนสามีอ่ะ​ แต่เขาดั้นไม่ยอมฉันซะงั้น​เลยอยู่ในโหมดงอนอย่างที่เห็นเนี้ยแหละ

"หม้อแกง"

ฉันหยุดเดินทันทีที่ได้ยินเสียงดุๆดังมาจากด้านหลังฉันหันกลับไปก่อนจะชี้ไปที่​แกรนด์​แคน​ยอน​ เขาถอนหายใจเบาๆก่อนจะพยักหน้าเบาๆ​อย่างปฏิเสธไม่ได้ทำให้ฉันที่กำลังงอนอยู่ยกยิ้มมุมปาก​แล้วลากเขาเดินเข้าไปทันที

"หม้อแกงนั่งดีๆนะระวังด้วย"

ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะหันซ้ายหันขวาระหว่างลอยไปตามน้ำ​ วู้วววว​ สนุกสุดเหวี่ยงเลยสะบัดไปมามันส์สุดๆ​

"ปอร์เช่​ เค้าเวียนหัวจัง"

"อดทนหน่อยจะถึงแล้ว"

ฉันพยักหน้าเบาๆ​ มันหมุนไปหมุนมาจนฉันเริ่มอยากอ้วกแล้วอ่ะ​ ปกติไม่เป็นแบบนี้นะ​ ใกล้ๆถึงโค้งสุดท้ายฉันเด้งตัว​แรงไปหน่อยท้องกระแทกกับราวเหล็กที่ฉันเกาะไว้

"โอ๊ยยยยย"

ฉันส่งเสียงร้องครางออกมาอย่างเจ็บปวด​ มันจุกตรงท้องน้อยสุดๆ​ ปอร์เช่​รีบลุกจากที่นั่งเดินเข้ามาพาฉันออกไปนั่งพักตรงม้านั่ง

"หิวน้ำมั้ย รอแป๊บนะ"

ฉันพยักหน้าเบาๆ​ เขาวิ่งไปซื้อน้ำมาให้ฉัน​ ฉันก้มหน้าลงไปปัดเศษใบไม้ที่ติดตรงกางเกงก่อนจะเจอ

"เห้ยยยยย"

เลือดไหลออกมาตามร่องขาไล่มาจนถึงข้อเท้า​ ฉันตกใจทำอะไรไม่ถูกปอร์เช่​เดินมาถึงก็ทำหน้าตกใจก่อนจะวิ่งมาอุ้มฉันไปที่รถทันที

"หม้อแกงเป็นอะไรทำไมเลือดออกแบบนั้น"

เขาอุ้มฉันวิ่งไปฉันกอดคอเขาร้องไห้ออกมา​ ปวดท้องก็ปวด​ ฮือๆๆๆๆ

"ไม่รู้​ เช่จ๋าเค้ากลัว​ ฮือๆๆ​"

เขาวิ่งไปจนถึงรถวางฉันไว้ในรถแล้วรีบขับออกไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที​ ฉันนั่งอยู่ในรถเวียนหัวจนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน

Porsche​ Talk

ผมตกใจมากเลยอ่ะจู่ๆขาหม้อ​แกงก็มีเลือดไหลเต็มไปหมด​ คงเพราะแรงกระแทกเมื่อกี้แน่ๆ​ ผมขับมาถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดก็อุ้มหม้อแกงตรงไปยังห้องฉุกเฉิน​ มีพยาบาลวิ่งออกมาดูรีบพาหม้อแกงวางลงเตียงแล้วตามหมอพาเข้าห้องฉุกเฉินทันที​ ผมกำมือแน่นขออย่าให้เธอเป็นอะไรเลยผมคงทำใจไม่ได้แน่ๆ​

แอ๊ดดดดดด

ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกผมรีบวิ่งไปทันที​

"หมอครับ​ เมียผมเป็นไงบ้าง"

ผมรนจนพูดลิ้นพันกันหมดจนหมอต้องบอกให้ผมใจเย็นๆก่อน

"ใจเย็นๆครับ​ ตอนนี้คุณแม่ปลอดภัยครับ​ ส่วนเด็กในท้องหมอต้องดูอาการต่อก่อนเพราะเธอเสียเลือดมาก​ ไปทำอะไรมากับครับถึงตกเลือดขนาดนั้น"

ผมช็อคกับสิ่งที่ผมกำลังได้ยินจากหมอเมื่อกี้​ นี่หม้อแกงท้องอย่างนั้นเหรอ​ ผมกำลังจะเป็นพ่อคนใช่ไหม​ แต่มันเศร้าตรงที่ลูกผมยังไม่ปลอดภัย​ เพราะผมแท้ๆเลยที่ดูแลเมียไม่ดีพอ​ โธ่เว้ยยยย

" ลูกผมจะปลอดภัยใช่ไหมหมอ​ เท่าไหร่ผมยอมจ่ายแต่ลูกผมต้องรอดนะหมอ​ เขาต้องอยู่กับผม"

ผมเดินเข้าไปคุกเข่าขอร้องหมอรีบพยุงผมลุกขึ้นน้ำตาของลูกผู้ชายไหล่ออกมาอย่างไม่อายใคร

"ใจเย็นๆครับคุณ​ ตอนนี้เขายังอยู่ อาจจะต้องให้คุณแม่นอนนิ่งๆรักษาตัวจนกว่าเด็กจะปลอดภัย​ คุณพ่อต้องดูแลคุณแม่อย่างใกล้ชิดทั้งสภาพจิตใจและร่างกาย​ ตอนนี้ไปอยู่เป็นเพื่อนเธอเถอะครับ​ หมอขอตัวก่อน"

ผมพยักหน้าเบาๆเอ่ยขอบคุณหมอก่อนจะยืนรอหน้าห้อง​ รอให้พยาบาลพาเมียผมกับลูกย้ายไปห้องพักฟื้น​ ขอให้ลูกผมปลอดภัยด้วยเถอะ​ แลกกับอะไรผมยอมทั้งนั้น​

ผมนั่งอยู่ข้างๆเตียงกุมมือหม้อแกงไว้ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลยสงสัยจะเสียเลือดเยอะไป​ สักพักผมก็รู้สึกถึงแรงบีบมือ​ สงสัยรู้สึกตัวแล้ว

"เช่ ปอร์เช่​ น้ำ​ หิวน้ำ"

ผมเดินไปเทน้ำแล้วมาป้อนหม้อแกงที่ตอนนี้แทบจะไม่มีเสียง​ ดื่มเสร็จก็หายใจหอบๆนอนอยู่บนเตียง​ ผมเดินเข้าไปสวมกอดหม้อแกงเธอดูจะแปลกใจกับท่าทีของผมเล็กน้อยแต่ก็กอดตอบ

"หม้อแกง"

ผมเรียกเธอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือผมพยายามคุมน้ำเสียงไม่ให้มันสั่นแล้วนะ​ แต่มันยากจริงๆ

"มีอะไรหรือเปล่าปอร์เช่​ แล้วเค้าเป็นอะไรทำไมเลือดออกอ่ะ"

หม้อแกงผละออกจากผมเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าผมนิ่ง

"คือหมอบอกว่า​ เอ่อ​ คือ"

ก่อนที่ผมจะพูด​อะไรออกไปคุณหมอก็เดินเข้ามาทันที

"คุณแม่รบกวนนอนนิ่งๆก่อนนะครับอย่าขยับตัวมากมันจะเป็นอันตรายต่อเด็ก​ เดี๋ยวทานยาตามที่หมอสั่งแล้วตอนเย็นหมอจะมาตรวจอีกทีน่ะครับ​ หมอขอตัวก่อน"

พูดจบก็เดินออกไปทันที​ หม้อแกงมองหน้าผมสีหน้ากังวลสุดๆ

" หมายความว่าไง ที่หมอพูดหมายความว่าไงปอร์เช่"

ผมกลืนน้ำลายลงคอ​ กลัวใจเมียจริงๆ​

" คือหมอบอกว่าตัวเองท้องนะ​ แล้วเลือดออกเมื่อกี้ก็อาการตกเลือดนะ​ อย่าเครียดสิลูกยังอยู่กับเรานะ​ หม้อแกงใจเย็นๆสิ"

ผมตกใจสุดๆจู่ๆหม้อแกงก็ร้องไห้ออกมาผมกอบปลอบลูบหลังเบาๆ​ เสียงสะอื้นของเธอทำผมไปไม่เป็นเลยอ่ะ​

" ถ้าเค้าไม่ดื้อไปสวนสนุกก็คงไม่เป็นแบบนี้ใช่ไหม​ ความผิดของเค้าเอง​ ฮือๆๆ"

ผมกอดคนตัวเล็กใต้ร่างที่ร้องห่มร้องไห้เอาแต่โทษตัวเอง

" ไม่ใช่ความผิดของตัวเองเลยนะคะ​ เราไม่รู้นี่เนาะ​ แต่ตอนนี้ห้ามเครียดนอนนิ่งๆก่อน​ ลูกจะปลอดภัยโอเคนะคะ"

หม้อแกงปาดน้ำตาพยักหน้าเบาๆ​ แล้วยอมนอนนิ่งๆ​ ผมกุมมือคนตัวเล็กไว้​

" ไม่ต้องห่วงนะคะพักผ่อน​ เช่จะอยู่เป็นเพื่อนเอง​ ไม่ต้องกังวลใจ​อะไรทั้งนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น​ เค้าจะอยู่กับหม้อแกงเสมอ​ เค้ารักหม้อแกงที่สุดเลยนะ"

" เค้าก็รักตัวเองนะปอร์เช่​"