Girls​ wearing​ Glasses​ 3

1420 คำ
Mawkaeng Talk หลังจากวันนั้นฉันกับปอร์เช่​ก็คุยกันมากขึ้น​ เขาทักมาถามเกี่ยวกับรายงานบ้าง​ เรื่องส่วนตัว​บ้าง​ อ​ย่าม​าให้ความหวังฉันสิเว้ยยย​ ฉันคิดนะ​ "นี่ยัยหม้อแกง​ แกอาการหนักแล้วนะฉันว่า" ยัยเพ้นตี้ที่ตอนนี้ส่ายหัวระอากับอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของฉัน​ ฉันนั่งกดดูข้อความ​ย้อนหลังที่ปอร์เช่​ส่งมาให้​ ก็ไม่ได้อะไรมากหรอกก็แค่ (หม้อแกงทานข้าวยัง) (มีเรียนป่ะวันนี้) แล้วข้อความล่าสุดคือ (เย็นนี้ฉันจะไปเตะบอลที่สนามกีฬา​กลาง​ ไปดูฉันด้วยนะ) โอ๊ยยย​ อิหม้อแกงเขินสุดๆ​ อยากหลอกตัวเองมากว่าเขาชอบฉัน​ แต่ใจลึกๆมันก็ไม่กล้ามะ​ "นี่ยัยหม้อ" ฉันหันขวับไปหามันทันที "หม้อแกงโว๊ยยยย" มันหลุดขำออกมาทันที "เออๆหม้อแกงก็หม้อแกง​ แกจะไปดูมันเล่นบอลเหรอเย็นนี้" ฉันพยักหน้าหงึกๆ​ มันถอนหายใจใส่ฉันอย่างเบื่อหนาย "ถ้าขนาดนี้แกไม่จีบมันเลยละห๊ะ​" ฉันหันไปมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ​ นี่ผู้หญิงนะโว๊ยยย​ จีบผู้ชายก่อนได้ไงเล่า​ แล้วชีวิตฉันมันเคยมีแฟนกับเขาที่ไหน​ จีบใครก็ไม่เป็นอ่ะ "บ้าน่า​ " ฉันส่ายหน้ารัวๆ​ ไม่มีทาง " มันก็ดูว่าจะสนใจแกนะฉันว่า​ ลองดูดิ​ นึกซะว่าประสบการณ์​ชีวิต" ฉันเริ่มคล้อยตามยัยเพ้นตี้แล้วละ​ อืม น่าคิด​ อย่างน้อยฉันก็ได้ลองพยายามแล้วนี่เนาะ​ จะลองดูไหมน้า "เชื่อฉัน​ อย่างน้อยแกก็ไม่เสียใจ​ เหลืออีกแค่เทอมเดียวเองแกต้องออกไปฝึกงานแล้วแกคงไม่มีเวลาไปเจอปอร์เช่​แล้วละ​ ถ้าไม่รุกตอนนี้แกจะไม่มีโอกาสแล้วนะเว้ยยย" ฉันนิ่งอย่างใช้ความคิด​ แล้วฉันก็ตัดสินใจได้แล้วว่า​ ฉันจะจีบปอร์เช่​ "โอเคลองดูสักตั้ง​" ฉันหันไปสบตากับยัยเพ้นตี้​ มันส่งยิ้มมาให้ฉัน " เริ่มจากวันนี้เป็นไง​ ไปหามันที่สนามบอลแล้วก็เอาอะไรไปฝากมันด้วยสิ" ยัยเพ้นตี้แนะนำขึ้น​ ฉันก็คิดไว้ว่าจะซื้อน้ำเย็นแล้วก็ผ้าเย็นไปด้วยแล้วก็ขนมดีกว่า​ อิอิ​ ว่าแล้วก็ลุกไปจัดการทันที "ไปไหน" ยัยเพ้นตี้มองฉันอย่างงงๆ "ก็ไปเตรียมของไงเล่า​ แกไปกับฉันด้วย" พูดจบฉันก็ลากยัยเพ้นตี้ไปด้วยทันที​ มันทำหน้าเซงๆแต่ก็ยอมเดินตามมาดีๆ @สนามกีฬากลางมหาวิทยาลัย​ UC Porsche Talk ปกติผมก็มาเตะบอลเล่นที่นี่ประจำแหละ​ กับเพื่อนผม​ มีไอ้โดมิโน่​ ไอ้แบรี่​ ไอ้ไทเกอร์ที่เรียนคณะเดียวกัน​แต่คนละสาขา แต่กลุ่มผมมี5คนนะ​ อีกคนเรียนบริหารธุรกิจนะ​ชื่อไอ้คอปเตอร์​ แต่วันนี้อยู่กันครบ5คนเลยแหละ​ ผมส่งไลน์ไปให้ยัยแว่น​ ไม่รู้ว่าจะมาดูผมหรือเปล่า "เห้ยๆไอ้ปอร์เช่​ ยัยแว่น​มาจริงด้วยวะ" ไอ้เกอร์ทักขึ้นผมจึงหันไปดู​ ก่อนจะเจอยัยแว่นกำลังมองมาที่ผม​ ผมโบกมือให้ส่งยิ้มหวานๆไปให้ยัยนั้นก็รีบหลบตานั่งลงตรงนั้นทันที "ว่าที่เมียกูก็มาวะ" ผมมองหน้าไอ้เกอร์ที่​ตอนนี้กำลังมองเพื่อนยัยแว่นที่ชื่อเพ้นตี้อย่างกับหมาเห่าเครื่องบิน​ ฮ่าๆๆ " ปากหมาอย่างมึงเค้าคงชายตามองอ่ะ​ ฮ่าๆๆ" ไอ้คอปเตอร์ล้อเลียนไอ้เกอร์​ มันหับขวับไปแล้ววิ่งไปเตะไอ้คอปเตอร์ทันที​ มันสองคนวิ่งไล่กันจนพวกผมอีก3คนรำคาญ​ ผมเลยเดินหนีไปตรงที่ยัยแว่นนั่งอยู่ "มาจริงด้วย" ผมทักออกไป​ ยัยแว่นส่งยิ้มมาให้ก่อนจะยื่นขวดอะไรสักอย่างมาให้ " หือ" ผมมองขวดที่มือยัยแว่นอย่างงงๆ " น้ำไง​ ไม่เหนื่อ​ยหรือไงเล่า​ อ่ะนี่ผ้าเย็นเช็ดหน้าก่อน" หล่อนยิ้มเขินๆส่งของอะไรไม่รู้เยอะแยะผมก็รับมาแล้วเปิดน้ำดื่มทันที​ "หม้อแกงไม่มีมืออ่ะ​ เช็ดหน้าให้หน่อย" ผมมองเธอที่ตอนนี้หน้าแดงอย่างกับลูกตำลึง "จะ​ จะดีเหรอ" มือเธอสั่นๆจนผมอดขำกับท่าทางของเธอไม่ได้ " เร็วๆเหงื่อท่วมหน้าแสบไปหมดแล้วนะ" ผมเร่าเร้า​ ยัยแว่นเดินเข้ามาใกล้ๆผมแล้วก็เอาผ้าเย็นค่อยๆเช็ดหน้าผม​ ตั้งแต่แก้ม​ ไปที่หน้าผาก​ ผมจ้องหน้ายัยแว่นจนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก​ หึ "เอ่อ​ เสร็จแล้ว" ยัยแว่นรีบชักมือกลับแล้วถอยออกจากผมทันที​ ส่วนเพื่อนยัยแว่นที่มาด้วยตอนนี้ก็หน้างอเพราะถูกไอ้เกอร์ชวนคุยนั้นนี่​ ไวไฟกว่าผมอีก​ เหอะ "หม้อแกง" ผมเรียกยัยแว่นที่ตอนนี้เอาแต่จ้องหน้าผม "ห๊ะ" "หิว​ ไปทานข้าวกัน" พูดจบผมก็ดึงมือยัยแว่นเดินอแกไปจากสนามทันที​ เจ้าหล่อนเดินตามมาเงียบๆจู่ๆก็หยุดเดิน "เพื่อนฉันอ่ะ" เพิ่งจะนึกได้เหรอไงว่าเพื่อนมาด้วยเนี้ย​ ฮ่าๆๆ "เดี๋ยวไอ้เกอร์ก็พาไปส่งเองแหละไม่ต้องห่วง" พูดจบผมก็พาเดินออกไปตรงล็อกเกอร์​ เดินไปหยิบกระเป๋าเรียบร้อยก็เดินไปหายัยแว่นแล้วก็พาเธอไปที่รถผม "จะไปไหนเหรอปอร์เช่" ผมเปิดประตูให้ยัยแว่นเข้าไป​ แต่เธอไม่ยอมเข้าไปสักที "หิว​ จะกินข้าว​ ไปเป็นเพื่อนหน่อย​นะๆ" ลูกอ้อนก​็​มา​ ฮ่าๆๆ​ เชื่อสิ​ ร้อยทั้งร้อยเจอแบบนี้สลบคาอกผมหมดอ่ะ​ "อื้ม​" พูดจบก็ก้มหน้างุดๆเข้าไปนั่งในรถทันที​ ผมหัวเราะหึหึก่อนจะปิดประตูแล้วเดินมาขึ้นฝั่งคนขับแล้วขับรถออกไปทันที @ห้างสรรพสินค้า​ U Mawkaeng Talk ฉันเดินตามหลังเขาอย่างเงียบๆไม่รู้จะวางตัวท่าไหนดี เขาก็เดินไปแล้วหันมามองฉันบ้าง​ ก่อนจะหยุดเดิน " โอ๊ยยย" ฉันเดินไปชนเข้ากับแผงอกของเขา​ หยุดก็ไม่บอกกันเลย "เหม่ออะไรอยู่" ฉันมองเขาอย่างงงๆ "ไม่นะ​ แหะๆขอโทษก็ได้" ฉันเดินชนเขานี่เนาะ​ เขาจับมือฉันให้เดินเคียงข้างกันไป​ ตุ๊บๆๆๆๆๆ​ โอ๊ยยย​ หัวใจเจ้ากรรมมันเต้นรัวๆอีกแล้ว​ อร๊ายยยย​ ทำไมอยู่กับเขาฉันไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเนี้ย "เดินช้าอ่ะ​ หิวจะตายอยู่แล้ว" เขาลากฉันเดินเข้าไปร้านอาหารไทย​ ฉันมองเมนูเงียบๆปล่อยเขาสั่งไป​แล้วคือสั่งประมาณ5อย่างได้แล้วจะกินหมดมั้ยเนี้ย "ไม่สั่งล่ะ" เขามองหน้าฉันเลิกคิ้วถ​า​ม "ทานกับนายก็ได้​ ไม่ได้หิวมากขนาดนั้น" ฉันบอกออกไปแล้วก็ยื่นเมนูคืนให้พนักงาน " อื้ม​ตามใจแล้วกัน" แล้วเราสองคนก็คุยอะไรนั้นนี่เรื่อยเปื่อยพออาหารมาก็ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว เฉพาะปอร์เช่​อ่ะนะส่วนฉันอ่ะเหรอ​ นั่งมองเขากินก็อิ่มแล้ว​ สักพักอาหารตรงหน้าก็หมดลง​ เขาเรียกพนักงานเช็คบิล​ ฉันเปิดกระเป๋ายื่นเงินให้เขา500 "อะไร" เขามองฉันนิ่งๆ " ช่วยนายจ่ายไง" เขาผลักมือฉันลง​ "ไม่ต้องฉันจ่ายเอง" ฉันเกาหัวมองเขาอย่างงงๆ​ ตามใจแล้วกัน​ ฉันเก็บเงินเข้ากระเป๋าแล้วก็เดินตามเขาออกไปจากร้าน "หม้อแกงอยากไปไหนต่อมั้ย" เขาหันหน้ามามองฉันที่ตอนนี้กำลังเดินตามเขาอยู่​ ฉันไม่กล้าเดินใกล้ๆหรอกไม่คู่ควรอ่ะรู้จักป่ะ " ตามใจนายแล้วกัน" ฉันไม่รู้จะไปไหนอ่ะวันๆก็เรียนแล้วก็อยู่คอนโดนอน​ ไม่ค่อยเที่ยวกินดื่มกับเขาหรอก "งั้นไปดูหนังกัน" พูดจบก็ลากมือฉันเดินตามเขาไปชั้นบนสุดทันที​ ฉันก็ไม่ปฏิเสธหรอก​ ฮ๋าๆๆ​ โอกาสที่จะได้อยู่กับเขานั้นหายากจะตาย ฉันต้องกอบโกยไว้เยอะๆจ๊ะ​ อิอิ ​
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม