Girls​ wearing​ Glasses​ 14

894 คำ
Porsche​ Talk หลังจากปิดเทอมผมก็เริ่มเข้าไปช่วยงานที่บริษัท​อย่างเต็มตัวแล้ว​ ผมฝึกงานที่บริษัท​ของตัวเองนั้นแหละเป็นการเรียนรู้งานในตัว​ ส่วนหม้อแกงตอนเช้าผมก็พาไปส่งที่ร้านขนมไทย​ แล้วผมก็มาทำงานปกติ​ "ปอร์เช่วันนี้ไปดูงานกับพ่อนะ​" ผมพยักหน้าเบาๆ​ ก่อนจะเดินไปเก็บของแล้วเดินตามพ่อไปที่รถทันที "กับหนูหม้อแกงเป็นยังไงบ้าง" พ่อผมถามขึ้นผมส่งยิ้มไปให้ "ก็เรื่อยๆครับ​ เหมือนจะดีมานิดหนึ่ง​ หลังๆเธอไม่ค่อยต่อต้านผมเท่าไหร่แล้วละ" จริงๆเรื่องนี้ผมเล่าให้พ่อฟังหมดนะแหละ​ ตอนแรกก็โดนเขม่นหน้า​ โดนด่าหลายวัน​หลังๆก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้ว "ดีแล้ว​ พยายามอย่าไปทำอะไรเค้าอีกละเราอ่ะ​ เป็นลูกผู้ชายอย่ารังแกผู้หญิง​ เข้าใจไหม" ผมพยักหน้าตอบรับ " ครับพ่อ" Mawkaeng​ Talk ช่วงปิดเทอมฉันก็มาอยู่ร้านขนมเนี้ยแหละ​ ปอร์เช่​ไม่ยอมให้อยู่ห้องคงกลัวฉันหนีเที่ยวละมั่ง​ "สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ" ฉันมายืนขายของตรงเคาน์เตอร์​เนี้ยแหละ​ มีประโยชน์​กับเค้าสักหน่อย​ ฮ่าๆๆ​ " รับคนขายได้ไหมครับ" ฉันมองหน้าเขาอย่างงงๆ​ เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษนะแต่หน้าตาไปทางญี่ปุ่น ฉันส่งยิ้มไปให้ก่อนจะตอบเขาเป็นภาษาอังกฤษ​เช่นกัน "แหะๆ​ คนขายไม่ขาย​ อยากได้ต้องจีบเอา​" ฉันหยอกๆลูกค้ากลับไป เขาหัวเราะขำๆก่อนจะหยิบขนมมา3อย่าง " คุณน่ารักดี ทำงานที่นี่เหรอครับ" ฉันส่ายหน้าเบาๆ "มาช่วยแม่เฉยๆค่ะ​ ของลูกค้าทั้งหมด​ 150บาทค่ะ" ฉันใส่ถุงแล้วยื่นขนมให้เขารับไปแล้วหยิบแบงค์500ให้ฉัน1ใบ​ ฉันเปิดเกะทอนเงินให้เขาเรียบร้อย​ แต่เขายังไม่ยอมไปแหะ "คะ... รับอะไรเพิ่มหรือเปล่าเอ๋ย" ฉันมองเขาอย่างฉงน​ สงสัย​ " ชื่ออะไรครับ" ฉันชี้ที่หน้าตัวเอง​ เขาหัวเราะขำๆพยักหน้าเบาๆ " หม้อแกงค่ะ​ แล้วคุณ..." "ผม​ โตชิครับ​ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณหม้อแกง" โตชิเหรอ​ ญี่ปุ่นนี่นา​ ฉันก็เลยตอบเขาเป็นภาษาญี่ปุ่นดู "เช่นกันค่ะ​ ยินดีที่ได้รู้จัก" เขามองหน้าฉันอย่างอึ้งๆ "พูดภาษาญี่ปุ่นได้ด้วยย" ฉันพยักหน้าเบาๆ "เรียนมานะคะ" เขายกยิ้มมุมปาก​ ก่อนจะเอ่ยออกมา " งั้นวันนี้ผมไปก่อนนะครับ​ แล้วเราจะได้เจอกันอีกแน่ๆ" พูดจบก็โบกมือบ๊ายบาย​แล้วเดินออกไปทันที​ เอ่อดีเนาะ​ ฮ่าๆๆ​ มาไวไปไว​ "หม้อแกงรู้จักเหรอลูก" แม่ฉันเดินมาจากด้านหลัง​ มองหน้าฉันนิ่ง "ไม่อ่ะแม่​ ฮ่าๆ" แม่ฉันหัวเราะส่ายหน้าเบาๆ " ปอร์เช่​โทรมาหาหนูนะแต่หนูไม่รับ" ฉันควานหาโทรศัพท์​ เอ้าไปวางไว้ไหนวะ​ ฉันเดินวนไปมาตามหาโทรศัพท์​ก่อนจะเจอมันตกอยู่ตรงโซฟา "อยู่นี่เอง​" ฉันกดดูมีสายเข้าจากปอร์เช่​10สาย​ อะไรจะโทรจิกขนาดนั้นยะ​ ชาติที่แล้วเป็นไก่ไง​ ตู้ดดดดดด โทรกลับก่อน​ ฉันไม่ได้กลัวนะเว้ย​ แค่เกรงใจ​ (หม้อแกงทำไมไม่รับโทรศัพท์) รับสายก็บ่นเลยน้อ​ "ทำตกนะเพิ่งจะหาเจอ​ มีอะไรหรือเปล่า" ฉันถามเขาออกไป (พรุ่งนี้มาช่วยงานเช่หน่อย​ พอดีลูกค้าจากญี่ปุ่นจะมาคุยงานนิดหน่อย​ สะดวกไหม) "อื้ม​ ได้สิ" (น่ารักที่สุดเลยเมียเช่ เย็นนี้ไปรับนะคะที่รัก​ เช่ทำงานแล้ว​ จุ๊บๆๆ) พูดจบก็วางทันที​ ฉันหยิบโทรศัพท์​ออกจากหูอย่างงๆ​ หมอนี่นะ​ เห้อ​ ฉันเก็บโทรศัพท์​เข้ากระเป๋าก่อนจะไปนั่งดูศัพท์เกี่ยวกับรายละเอียดงานทางด้านนี้ซะหน่อย​ บางคำมันก็ศัพท์เฉพาะอ่ะเนาะ​ ต้องเรียนรู้นึดหนึ่ง เช้าวันต่อมา... "คุณนายหม้อแกงแต่งตัวเสร็จยังค้าบ​ ผัวหิวข้าว" ฉันเดินออกมาด้วยสีหน้าบึ้ง​ "ตาบ้า​ ตัวเองอาบน้ำช้าเองแล้วจะมาเร่งทำไมเล่า" คนบ้าเอ้ย​ ฉันไม่น่าให้หมอนี่อาบน้ำก่อนเลย​ ฉันอ่บครึ่งชั่วโมงว่านานแล้ว​ อิตาบ้าปอร์เช่​มันขัดถูอะไรนักหนาเกือบชั่วโมง "ก็เช่ต้องสระผมด้วยนี่นา​ ถ้าหม้อแกงยอมอาบด้วยกันนะ​ ป่านนี้เสร็จไปนานแล้ว" ฉันทลึงตาใส่หมอนั้นทีหนึ่งก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไปทันที​ ปอร์เช่​หยิบกุญแจนถเดินตามออกมา​ เราสองคนแวะหาอะไรทานกันนิดหน่อยแล้วก็เข้าบริษัท​ของเขาทันที "สวัสดีค่ะคุณลุง" ฉันยกมือไหว้คุณพ่อของปอร์เช่​ เขาส่งยิ้มตอบกลับ​มา " บอกให้เรียกพ่อไงหนูหม้อแกง" ฉันหัวเราะแหะๆกลับไป "หนูยังไม่ชินนี่นา" ปอร์เช่​ผลักหัวฉันเบาๆ​ "ป่ะ ไปเตรียมตัวลูกค้ามาถึงแล้ว" ฉันพยักหน้าเบาๆเดินตามเขาไปตรงห้องรับแขกสักพักก็มีชาวญี่ปุ่น2คนเดินมาพร้อมกับล่ามคนไทยอีก1คน​ หนึ่งในนั้นทักทายฉันขึ้น "สวัสดีครับคุณหม้อแกง​ บังเอิญจังเลย​" ฉันมองเขาอย่างอึ้งๆ​ ตกใจหน่อยๆไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่ "คะ​ คุณโตชิ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม