เพี๊ยะ!!
“ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์” ฟาดไปที่อกแกร่งอย่างมันเขี้ยว คนอะไรเจ้าเล่ห์นัก ลูกเล่นแพรวพราวจริงๆ
“ก็มันเจ็บจริงๆ นี่นา ให้ฝุ่นไปส่งไหม ยังไม่เปิดเทอมไม่ใช่หรอ...งั้นปรายก็ว่างน่ะสิ”
“ก็...ว่าง...”
“อยู่บ้านกับฝุ่นไหมล่ะ...แล้วค่อยกลับกรุงเทพพร้อมกัน”
“...” เธอหยั่งคิดไปชั่วครู่
“นะครับพี่ปราย...อยู่กับฝุ่นอีกแค่ไม่กี่วัน...ได้ไหมครับ...” มาเวย์นี้อีกแล้ว เด็กนี่ พอจะเอาแต่ใจก็ใช้เสียงอ่อน เสียงหวานออดอ้อนเอาจนได้ แล้วเธอก็แพ้ให้เขาทุกทีเลย ใจแข็งบ้างสิปรายฟ้า ใจคอจะยอมไปตลอดไม่ได้นะ บอกกับตัวเองในใจ
“ก็ได้...”
หมับ!
“เย่...พี่ปรายของฝุ่นนี่น่ารักที่สุดในโลกเลย” กอดแฟนตัวเล็กเอาไว้แน่น พร้อมกับซุกใบหน้าหล่อๆ นั้นไปที่แก้มนวลของเธอทั้งซ้ายและขวาอย่างนึกเอ็นดู
“ปะ...ลงไปกินข้าวกัน...แม่ทำกับข้าวเอาไว้เยอะแยะเลย...เดี๋ยวฝุ่นแกะกุ้งให้”
“น่ารักอีกแล้ว...” แค่นี้ความรักที่มีให้เขาน
