บทที่ 10 หนีไม่พ้น
1250 คำ
มีนาไม่ตอบชายหนุ่มทุกช่องทาง เธอกลับมาถึงที่บ้านก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอน ดูหนัง ดูซีรีย์แก้เบื่อในช่วงเวลาที่ไม่มีอะไรทำ หญิงสาวปิดโทรศัพท์มือถือไม่ติดต่อใครและมันทำให้เสือเริ่มหัวเสียที่หญิงสาวหนีหน้าเขาแบบนี้
"โธ่เว้ย!"
ไปหาที่คอนโดก็ไม่เจอใคร ที่บ้านก็ไม่อยากเข้าไปให้คนอื่นสงสัย ท่าทางต้องรอจนกว่าจะถึงวันไปสิงคโปร์แล้วล่ะถึงจะได้คุยกัน และถ้าเขาคาดเดาไม่ผิดมีนาน่าจะโกรธที่เขามาหาระรินเมื่อคืน และทิ้งเธออยู่ที่ห้องนอนของวชิ ทั้งที่เขากะว่าจะไปรับเธออยู่แล้วแต่ดูท่าทางตื่นมาไม่เจอเขาก็เลยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
"เอาวะ... รอหน่อยอีกไม่กี่วันเอง"
และแล้ววันที่เสือรอคอยก็มาถึง วันที่เขาและแก๊งเพื่อนจะไปเที่ยวที่สิงคโปร์ด้วยกัน ตัวเขานั้นไปทำงานส่วนคนอื่นคงจะเที่ยวเล่นตามประสาซึ่งสามารถแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองได้อยู่แล้ว
ทางด้านของมีนาเธอหลบหน้าชายหนุ่มได้หลายวัน ในใจก็ร้อนรุ่มคิดไปต่างๆนาๆ แต่ก็ต้องอดทนเพราะไม่งั้นเขาจะทำกับเธออีกเรื่อยไป
"มีนาไปกับพี่มั้ย"
"ไปค่ะ งั้นไปที่สนามบินเลยนะ"
"โอเคไปกัน ให้คนขับรถไปส่งเอา"
สองพี่น้องขึ้นรถของที่บ้านโดยมีคนขับรถขับไปส่งถึงสนามบินในเวลาถัดมา มีนามีความใจสั่นไหวเมื่อจะต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายที่เธอรัก หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย ร่าเริงแจ่มใสทุกคนจะได้ไม่มีใครสงสัย
และเมื่อมาถึงที่สนามบิน หญิงสาวก็มองไปโดยรอบก่อนจะเจอกับคนที่เธอหลบหนีหน้ามาตลอดยืนกอดอกจ้องหน้าเธอแทบไม่กระพริบตา
"เอ่อ... พี่วชิคิดถึงจังเลยค่ะ"
มีนาวิ่งไปกระโดดกอดวชิและคนอื่นๆ พยายามทำตัวให้ร่าเริงเหมือนไม่ได้เป็นอะไรทั้งที่ในใจกลัวการอยู่สองต่อสองกับชายหนุ่มมาก
"มาอ้อนอะไรเด็กคนนี้ จะหลอกให้พี่เปย์กระเป๋าที่สิงคโปร์ป่ะ"
"แล้วได้มั้ยล่ะ"
"ได้สิ เดี๋ยวพี่วชิจัดให้ครับ"
เขายิ้มออกมาก่อนจะลูบผมน้องสาวอย่างเอ็นดู มีนาวิ่งไปคุยกับพี่ชายคนอื่นโดยพยายามไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเขาและพอหันไปมองก็เจอสายตาดุมองมาแบบไม่วางตา หญิงสาวเริ่มรู้สึกอึดอัดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใบหน้าเริ่มเครียดเพราะชายหนุ่มพยายามที่จะเข้ามาคุยกับเธอ
"พี่มาร์คมีนาอยากกินกาแฟจัง ป่ะเลี้ยงน้องหน่อย"
มีนาลากแขนพี่ชายเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีเพราะพี่เสือทำท่าทีจะเข้ามาคุยกับเธอ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อย พยายามที่จะอดทนไม้ให้ตัวเองแสดงท่าทีหงุดหงิดออกมา
และเมื่อพ้นจากเขามาเธอก็รีบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย สั่งเครื่องดื่มที่อยากกินก่อนจะเหลือบสายตามองพี่ชายที่ดูเหมือนจะจับผิดอะไรบางอย่าง
"เดี๋ยวนะ... ทะเลาะอะไรกับไอ้เสือป่ะ"
"ไม่นี่คะ ไม่มี้ไม่มีเลยค่ะ มีนาจะไปทะเลาะกับใครได้คะ"
"งั้นเหรอ ไม่เห็นคุยกับมันเลยนึกว่าทะเลาะกันซะอีก"
มาร์คทำหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ปล่อยเลยตามเลยหันไปสั่งเครื่องดื่มของตัวเองบ้างจากนั้นก็พากันเดินกลับไปรอขึ้นเครื่องตรงทางเข้า 12
"เค้าเรียกขึ้นแล้ว ป่ะ"
"โอเค... ไปกัน"
มีนากอดแขนพี่ชายเดินนำคนอื่นไปก่อน เสือยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ปล่อยให้เธอหนีหน้าไปก่อนเพราะสุดท้ายเธอจะต้องนั่งอยู่เคียงข้างเขาไปจนกว่าจะถึงประเทศสิงคโปร์และเมื่อทุกคนเดินเข้ามาในเครื่องบิน มีนาก็มองหาที่นั่งของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปนั่ง และตั๋วที่จองไว้เป็น business class ที่นั่งจึงมีความเป็นส่วนตัวมากกว่าที่นั่งปกติ แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อยเพราะไม่ต้องอดทนต่อสายตาของพี่เสือที่แทบจะอยากหักคอเธอเสียให้ได้
"อ๊ะ...!"
เธออ้าปากค้างอย่างตกใจเมื่อคนที่เดินมานั่งลงข้างเธอคือคนที่เธอพยายามหลบหนีหน้าตลอด ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ขยับเข้ามาแนบชิดหญิงสาวก่อนจะใช้มือกอดคอเธอเอาไว้ดึงรั้งเข้ามาใกล้ตัวก่อนจะกระซิบเสียงเบา
"เดี๋ยวได้เคลียร์กันยาวแน่"
"เคลียร์อะไรคะ"
"หึ... รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอไง"
มีนานิ่งเงียบไปอย่างเถียงไม่ออก ชายหนุ่มปล่อยเธอให้เป็นอิสระก่อนจะหาอะไรทำแต่สายตายังจ้องหน้าเธอไม่หยุด หญิงสาวพยายามที่จะหาทางหนีโดยการขอสลับที่กับพี่ชายแต่ดูเหมือนว่าจะทำยาก
"ไม่ต้องหนี"
"ไม่ได้หนีสักหน่อย"
มีนาทำลอยหน้าลอยตาก่อนจะหันไปมองทางอื่นแก้เก้อ มือเล็กหยิบไอแพดขึ้นมา เสียบหูฟังทั้งสองข้างไม่ให้รับรู้โลกภายนอกและพอเครื่องบินเริ่มบินขึ้นไปยังจุดสูงสุด เสียงเครื่องดังพอประมาณไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่แต่ก็พอให้ปวดหูไม่น้อย
"มาคุยกันก่อนเป็นอะไรมีนา"
เขาดึงหูฟังหญิงสาวออกจากกัน ใบหน้าดุจ้องมองหญิงสาวอย่างกดดัน มีนาส่ายหน้าเล็กน้อยพยายามที่จะดูหนังต่อแต่ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยผ่านไปแน่
"พี่เสืออย่ามาทำแบบนี้นะ มีนาจะดูหนัง"
"โกรธพี่เรื่องที่ไปหาระรินเหรอ"
"มีนาไม่ได้สนใจแล้วค่ะ พี่จะไปหาจะไปปลอบใจหรือจะไปเป็นมือที่สามก็เรื่องของพี่ค่ะ ขอไอพอดคืนด้วยมีนาจะดูหนัง"
เธอยื่นมือไปตรงหน้าชายหนุ่ม เสือถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ดึงรั้งตัวหญิงสาวเข้ามาใกล้ก่อนจะจูบหน้าผากด้วยความอ่อนโยน
"พี่ขอโทษนะ"
มีนาพยายามอย่างมากที่จะใจแข็งไม่ยอมอภัยให้ ง่ายๆ และเธออยากจะตัดใจจากเขาเสียเพราะถ้ายังเป็นแบบนี้เธอเองไม่สามารถมูฟออนไปไหนสักที แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะมูฟออนเป็นวงกลม เพียงแค่คำพูดอ่อนโยนและประโยคขอโทษเพียงแค่สั้นๆ มันทำให้เธอใจอ่อนยวบพร้อมอภัยให้ทุกอย่าง
'ไม่นะ อย่าใจอ่อน'
"พี่ขอโทษ วันนั้นพี่จะมารับมีนากลับไปที่คอนโดด้วยกันแล้ว หนูไม่รอพี่นี่นา"
"แล้วพี่เสือทิ้งมีนาทำไมคะ"
"พี่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก มีนาอย่าโกรธพี่เลยนะคะ เรามาดีกันนะ"
เขาพยายามง้องอนหญิงสาวอย่างมาก มีนาเองเพียงแค่ถูกเขาพูดจาหวานใส่ ออดอ้อนอย่างที่เคยเธอก็พร้อมจะหายโกรธทั้งที่เธอหนีเขามาตลอดหลายวัน และคิดว่าตัวเองสามารถทำใจได้แล้วแท้ๆ
"ไม่"
"เดี๋ยวคืนนี้พี่แอบย่องเข้าห้องมีนาดีมั้ย"
"ไม่เอา"
"ไม่เอาจริงเหรอ พี่อยากเอามีนานะ"
"พี่เสือ...! ไอ่คนไม่มีสำนึก!"
- ผู้เขียน
