“ฉันถามอะไรสักเรื่องได้ไหม”
ฐิรดลสบตาแล้วส่งเสียงตอบรับให้เธอถามออกมาได้เลย
“คุณเอากล่องเครื่องมือเย็บผ้าไปไว้ในห้องน้าสมใช่ไหม”
“ใช่” เขาตอบรับพร้อมอธิบายให้ฟังต่อในทันทีโดยไม่ต้องรอขอเหตุผล
“น้าสมน่าจะได้ทำงานที่แกคุ้นเคย ผมหมายถึงยังไม่ต้องลุกมาเย็บผ้าแบบเดิมหรอกนะ เอาแค่เห็น หยิบจับข้าวของที่แกเคยใช้เคยชิน ผมว่าก็น่าจะช่วยแกได้บ้าง คุณอย่าเพิ่งคาดหวังว่าแกจะหายสนิทล่ะ เดี๋ยวจะท้อเสียก่อน”
ได้ยินคำอธิบายแล้วก็เห็นพ้องตามเขาไปด้วย ไม่ได้พูดอะไรออกไป จ่ายเงินแล้วก็เดินไปที่รถของเขา
“ร้านนี้เขายังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะคะ”
ฐิรดลส่งเสียงรับในคอคำเดียว ตามหลังเธอมาพร้อมกับเอียงหน้าลงถาม “ผมพามากินของอร่อยแล้ว ไม่มีอะไรตอบแทนผมบ้างหรือ”
ภัทรวรินทร์หยุดเดินแล้วหันไปมองเขาด้วยสายตารู้เท่าทัน
“คุณต้องการอะไรล่ะ”
“ไปทะเลกันไหมคืนนี้”
แล้วหันหลังเดินหนีเขา ฐิรดลส่งเสียงหัวเราะตามหลั
