“พราวขอตัวนะคะ”
ในตอนนั้นเองที่นายแพทย์พงษ์พิพัฒน์เห็นถึงอาการไม่พอใจของฐิรดล ทันทีที่ได้ยินคำถามย้อนไปถึงเรื่องแม่ของเขาบ้าง ตามองตามดาวเด่นจากเรือนมาลีไม่วางตาจนหายลับไปกับมุมอาคารที่เลี้ยวไปยังห้องพักผู้ป่วยแล้วก็ยังไม่เลิกมอง ฐิรดลเองที่มองอยู่เช่นกัน เห็นอย่างนั้นจึงเอ่ยแซวขึ้นว่า
“ผมอาจจะพิจารณาข้อเสนอของคุณก็ได้เรื่องที่คุณอยากได้ที่นี่น่ะ แต่น่าจะผูกมิตรกับหลานสาวของสมสมรให้ได้ก่อนนะ ขานั้นน่ะลูกค้าหลักของที่นี่เลย อยู่มานาน ไม่คิดจะย้ายไปที่อื่นด้วย แล้วยังคอยแนะนำรายอื่น ๆ มาที่นี่อยู่บ่อย ๆ เลยล่ะ”
ฐิรดลมองนายแพทย์ที่เป็นอาจารย์ของตนนิ่งด้วยสายตาประเมิน หากเขาได้ที่นี่ไปจริง เขาไม่ง้อลูกค้าอย่างนี้หรอก ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงคาดคั้นไปว่า “อย่าพูดเล่นกับผมเลยครับ”
“ผมดูเป็นคนแบบนั้นหรือ”
พอเห็นอีกฝ่ายพูดด้วยท่าทีเอาจริง ฐิรดลก็ยิ้มอย่างมีนัยย้ำไปว่า “ถ้าลูกค้าคนสำคัญของอาจารย
