พอเจคเห็นเธอ เขายิ้มทักทายแบบเป็นกันเองมากจนเธองง แววตาก็ดูแพรวพราวไม่น้อยเลยทีเดียว
“คุยกันไปก่อนนะ ขอตัวสักครู่” เอบอกยิ้ม ๆ ส่งสายตาให้เจคอย่างที่เข้าใจความหมายของกันและกันเป็นอย่างดี
ภัทรวรินทร์ส่ายหน้าให้กับการกระทำของเอที่จงใจเปิดช่องเปิดช่วงให้เจคได้สนทนากับเธอตามลำพังแบบนี้
“คนที่พูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้พูดเกินจริงเลยที่บอกว่าคุณสวยมาก แล้วก็หยิ่งมากด้วย”
“หรือคะ”
ภัทรวรินทร์ตอบไปสั้น ๆ อย่างนั้นแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีก เพราะเบื่อหน่ายกับการสนทนาลักษณะนี้ อึดใจเดียวเจคเอ่ยขึ้นอีก “แววตาของคุณดูไม่มีความสุขเลย ทำไมหรือ มีอะไรในอดีตที่ตามหลอกหลอนทำร้ายคุณอย่างนั้นใช่ไหม”
ภัทรวรินทร์หยุดมือที่กำลังยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ มองหน้าเขา ถามกลับไปว่า “พี่เอเล่าเรื่องของฉันให้คุณฟังแค่ไหนคะ ทำไมยังต้องมาถามอะไรแบบนี้อยู่อีก ไม่มีเรื่องอื่นให้คุณหยิบขึ้นมาพูดแล้วหรือไง”
เจค
