ตอนที่ 5
1666 คำ
หมอมีนขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านณฟ้าอย่างคุ้นเคย หลายวันมานี้ เขามาบ้านณฟ้าแทบทุกวัน ส่วนใหญ่จะมาตรวจอาการของณกรณ์แต่นั่นดูเหมือนเป็นข้ออ้างเพราะวันที่เขาไม่มีนัดตรวจอาการ หมอมีนก็ยังมาหาณฟ้าพร้อมของฝากในมือหลายอย่าง
อย่างวันนี้เขาเอาเรื่องกิจกรรมที่บ้านเด็กกำพร้าของโรงพยาบาลมาอ้าง ทั้งที่สามารถโทรคุยได้แต่หมอมีนเลือกจะเข้ามาหาณฟ้าด้วยตัวเอง
“พี่หมอไม่เห็นต้องลำบากมาเลยค่ะ โทรมาคอนเฟิร์มออร์เดอร์กับฟ้าทางโทรศัพท์ก็ได้” ณฟ้าพูดพลางเสิร์ฟขนม และกาแฟให้หมอมีน
“ไม่ลำบากเลยครับ อีกอย่างมาคุยต่อหน้าพี่ว่าน่าจะเข้าใจกันง่ายกว่าด้วย”
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฟ้าขอไปหยิบกระดาษมาจดรายละเอียดสักครู่นะคะ”
หมอมีนมองตามณฟ้าด้วยรอยยิ้มชื่นชม ณฟ้าถูกเลี้ยงมาแบบคุณหนู เธอมีคนคอยรับใช้ตลอดแต่ณฟ้าไม่เคยถือตัวในเรื่องพวกนี้เลย อะไรที่สามารถทำเองได้ณฟ้ามักจะทำเองเสมอ แถมเธอยังใจดี มีน้ำใจกับทุกคน ไม่แบ่งแยกว่าใครเป็นใคร
ไม่นานเธอกลับมาพร้อมกระดาษปากกาในมือ หญิงสาวนั่งลงเพื่อตั้งใจฟังรายละเอียดขนมที่หมอมีนต้องการ ช่วงนี้เธอมีออร์เดอร์ขนมค่อนข้างเยอะ เนื่องจากกรานต์ ลูกชายคนเล็กของคุณหญิงกชกรช่วยเป็นธุระจัดหาลูกค้าให้
เดิมทีเธอไม่ได้รู้จักกับกรานต์เป็นการส่วนตัว แต่วันที่เธอไปทานข้าวกับคุณหญิงกชกรครั้งนั้น เลยทำให้เธอสนิทกับเขามากขึ้น กรานต์ทำธุรกิจเสื้อผ้า เขาจึงรู้จักคนเยอะ และแนะนำขนมของเธอให้กับเพื่อนของเขา
นั่นเลยเป็นเหตุให้ช่วงนี้ ออร์เดอร์ขนมของณฟ้าเข้ามาเยอะจนแทบทำไม่ทัน
“รวมแล้วประมาณ 300 ชิ้นเพราะอาจจะแจกคนแถวนั้นด้วย น้องฟ้าไหวไหมครับ”
หมอมีนถามด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากณฟ้าทำขนมเอง มีลูกมือคือป้ามลแม่บ้านคนเดียวเท่านั้น
“ฟ้าไหวค่ะ อีกไม่กี่วันจะต้องจ่ายค่ายาคุณพ่อด้วย ยังไงฟ้าก็ต้องรีบหาเงินให้ทัน”
ณฟ้าพูดด้วยสายตามุ่งมั่น ตัวเธอเองนั้นพอมีเงินเก็บอยู่ แต่หากใช้แต่เงินเก็บคงไม่พอ ช่วงนี้เธอเลยขยันทำงานเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายภาระภายในบ้านเพิ่ม
“อันที่จริงเรื่องค่ายา ค่ารักษา น้องณฟ้าไม่ต้องเป็นห่วงเลยนะครับ เดี๋ยวพี่จัดการให้ก่อนเอง”
“ไม่ได้หรอกค่ะ แค่พี่หมอมีนมาดูแลคุณพ่อเองทุกวันแบบนี้ ฟ้าก็ขอบคุณมากแล้ว”
นิสัยของณฟ้านั้น เธอจะไม่ขอความช่วยเหลือจากใครหากไม่จำเป็นจริง ๆ เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ตราบใดที่เธอยังไหว เธอจะสู้ต่อเอง
“ดื้อจังนะเรา”
“ถ้าพี่หมออยากช่วยฟ้าจริง ๆ ไปช่วยฟ้าซื้อของมาทำขนมดีไหมคะ”
“ด้วยความยินดีเลยครับ”
หมอมีนยิ้มกว้างออกมา ไม่ว่าณฟ้าจะชวนเขาด้วยเหตุผลอะไร ขอแค่เธอชวนก็ทำให้หมอมีนมีความสุขแล้ว ความตั้งใจครั้งนี้เขาจะค่อย ๆ เข้าไปในชีวิตของณฟ้า ใช้ความรักของเขาทำให้เธอใจอ่อน รักเขาให้ได้
“ความรักบ้าบออะไร ไร้สาระครับแม่”
ใบหน้าหล่อของฌอนบึ้งตึง เขายกแก้วน้ำขึ้นดื่มเพื่อดับอารมณ์ตัวเอง
หลายวันมานี้เขาหงุดหงิดอยู่บ่อยครั้งอย่างไม่ทราบสาเหตุ และวันนี้แม่ของเขายังนัดเขาออกมาเพื่อพูดเรื่องแต่งงานอีก
“ความรักเป็นสิ่งสวยงามนะตาฌอน อีกอย่างแกกับหนูปริมก็มีการหมั้นหมายตั้งแต่เด็กแล้ว แต่งไปเดี๋ยวก็รักกันเองเชื่อแม่”
“ผมไม่อยากแต่งครับ” ฌอนยื่นคำขาด เขาไม่ได้รักปริมและไม่อยากแต่งงาน ผูกมัดตัวเองตอนนี้ด้วย
“หรือแกยังเจ็บที่หนูปริมทิ้งแกไป นั่นก็เรื่องตั้งแต่สมัยไหนแล้ว ตอนนั้นพวกแกยังเด็กกัน อย่าเอามาใส่ใจเลย”
คุณหญิงกชกรพยายามพูดหว่านล้อม เธออยากให้ลูกชายคนโตเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที เห็นฌอนเปลี่ยนผู้หญิงไปวัน ๆ แล้วคนเป็นแม่อย่างเธอหนักใจ
“ผมไม่ได้เจ็บอะไรทั้งนั้น แต่ผมไม่ได้รักปริมครับ แม่จะให้ผมแต่งกับคนที่ไม่รักได้ไง”
“ขืนรอให้แกรักใคร ฉันก็อดมีหลานกันพอดี”
“เฮ้อ แม่เลิกยุ่งกับผมเรื่องนี้เถอะครับ”
“ไม่ ฉันจะไม่เลิกจนกว่าแกจะหาผู้หญิงดี ๆ มาเป็นเมียได้”
ฌอนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขารู้ดีว่าคนอย่างแม่เขานั้น ไม่มีทางเลิกราง่าย ๆ แน่นอน ฉะนั้นทางออกทางเดียวคือเขาต้องหาภรรยามาให้ได้
อย่างน้อยถ้าเขาเลือกเองก็ยังดีกว่าแม่เขาเลือกมาคลุมถุงชนแบบนี้
“ผู้หญิงดี ๆ ของแม่เป็นยังไงครับ”
คุณหญิงกชกรนิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าหวานละมุน กิริยาสุภาพเรียบร้อยของลูกสาวเพื่อนที่เธอเพิ่งเจอไม่นาน
“แบบหนูณฟ้าไง ถ้าแกหาเมียแบบหนูณฟ้าได้ ฉันจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับแกอีกเลย”
“ถ้าอย่างนั้นแม่ก็เลิกยุ่งกับผมได้เลยครับ”
“...?”
“เพราะณฟ้าคือคนรักของผม”
ฌอนพูดออกไปเร็วกว่าสมองจะสั่งการด้วยซ้ำ และคำพูดของเขาทำเอาคุณหญิงกชกรถึงกับเบิกตากว้าง เหลือเชื่อในคำพูดของลูกชาย
“แกอย่ามาอำฉัน คนอย่างหนูณฟ้าน่ะเหรอจะมาคบกับคนบ้าอำนาจแบบแก”
“นี่ผมลูกแม่นะครับ”
“เฮอะ ฉันถึงดูออกไงว่าแกโกหก วันนั้นที่เจอหนูณฟ้าไม่เห็นว่าหนูณฟ้าจะมีท่าทีสนใจแกเลย”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เหมือนแม่ของเขาพูดจี้ใจดำ รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น ยิ่งนึกถึงหน้าหมอหนุ่มที่ยิ้มระรื่นยามอยู่กับณฟ้ายิ่งทำให้หงุดหงิด
“ผมกับณฟ้าทะเลาะกันอยู่”
คุณหญิงกชกรหรี่ตามองลูกชายอย่างช่างใจ ถ้าหากณฟ้าเป็นคนรักของฌอนจริง เธอก็ไม่มีปัญหา ซ้ำยังปลื้มใจเสียอีก ลูกสะใภ้น่ารักแบบนี้จะหาได้ที่ไหน
เพียงแค่เธอไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างลูกชายของเธอจะครองใจณฟ้าได้
“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้นัดหนูณฟ้ามาทานข้าวด้วยกันสิ”
“ก็ผมบอกว่าทะเลาะกันอยู่”
ฌอนพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด อย่าว่าแต่นัดเลย หน้าณฟ้าตอนนี้เขายังไม่ได้เจอด้วยซ้ำ
“ไม่รู้ละ แกไปง้อหนูฟ้าเลย ฉันให้เวลาสามวันถ้าไม่พาหนูฟ้ามายืนยัน ถือว่าแกโกหก แล้วแกเตรียมตัวแต่งงานกับหนูปริมได้เลย”
“โธ่แม่”
“โอเคตามนี้ แม่ไปก่อนนะ นัดกับพ่อแกดินเนอร์”
พูดจบคุณหญิงกชกรก็เดินยิ้มออกไปอย่างมีความสุข แทบอดใจไม่ไหวที่จะได้เจอกับลูกสะใภ้ในฝัน
“โทรนัดณฟ้ามาที่บริษัท”
ฌอนโทรไปสั่งลูกน้องของเขา เขาต้องการคุยเรื่องนี้กับณฟ้า และทำข้อตกลงบางอย่างกับเธอ อย่างน้อยก็อาจจะทำให้เขาไม่ต้องแต่งงานกับคนที่แม่เลือกในเวลานี้ก็ได้
เวลาผ่านไปเกือบสิบนาที ลูกน้องของฌอนก็โทรกลับมารายงาน
“ว่าไง ณฟ้าจะเข้ามาตอนไหน”
“คุณณฟ้า เธอบอกว่าไม่สะดวกเข้าพบคุณฌอนวันนี้ครับ”
“ว่าไงนะ!!” ร่างสูงลุกขึ้นยืน ถามกลับไปเสียงดัง ฃ
เขาไม่คิดว่าณฟ้าจะปฏิเสธที่จะเข้าพบเขา ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอพยายามมาขอเข้าพบเขาเกือบทุกวัน
“คุณณฟ้าเธอฝากขอโทษครับ แต่เธอไม่สามารถมาได้จริง ๆ”
“ขอโทษอะไร ฉันไม่รับ เอาเบอร์ณฟ้ามา”
“ครับคุณฌอน”
ไม่ถึงนาที เบอร์โทรศัพท์ของณฟ้าถูกส่งให้ฌอน เขาไม่รอช้ารีบกดโทรหาเจ้าของเบอร์ทันที
รอสายไม่นาน ปลายสายก็รับตามด้วยเสียงทักทายแสนหวาน
“สวัสดีค่ะ ณฟ้าพูดค่ะ”
“...”
อารมณ์หงุดหงิดเมื่อครู่เหมือนถูกลดน้อยลงอัตโนมัติ ฌอนตั้งใจจะ ต่อว่าเธอ เรื่องที่เธอกล้าปฏิเสธเขาแต่พอได้ยินเสียงหวาน เขากลับพูดไม่ออก
“นั่นใครคะ?”
“ฉัน ฌอน”
เสียงปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามย้ำกลับมาอีกครั้ง
“คุณฌอนเหรอคะ”
“อือ ฉันต้องการให้เธอเข้ามาหาฉันเดี๋ยวนี้”
“ตอนนี้ฟ้าไม่ว่างจริง ๆ ค่ะคุณฌอน คุณฌอนมีเรื่องด่วนรึเปล่าคะ”
“ถ้าไม่ด่วน ฉันจะนัดเธอเหรอ”
“ถ้าอย่างนั้น…”
“พรุ่งนี้คุณฌอนสะดวกไปหาฟ้าที่สถานสงเคราะห์เด็กไหมคะ”
คิ้วเข้มกระตุก ไม่คิดว่านอกจากเธอจะไม่มาตามคำสั่งเขาแล้ว เธอยังกล้าให้เขาไปหาเธออีก
“ฉันจำเป็นต้องไปรึไง”
“ไม่จำเป็นค่ะ แต่ถ้าคุณฌอนไม่มาหาฟ้าพรุ่งนี้ ฟ้าอาจจะว่างเข้าไปหาคุณฌอนได้อีกทีอาทิตย์หน้าเลยนะคะ”
สันกรามคมขบเข้าหากันแน่น ทั้งชีวิตของเขาไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขาแบบนี้ มีอย่างที่ไหนเลื่อนนัดเขาไปเป็นอาทิตย์ คนอย่างฌอนไม่มีทางยอมแน่นอน
“คุณฌอนสะดวกแบบไหนคะ”
“ฉันสะดวกวันนี้ ถ้าเธอไม่มาหาฉันวันนี้ เราได้เห็นดีกันแน่!!”
- ผู้เขียน
